Στην Ουαλία θα «επιστρέψει» ιστιοφόρο του 15ου αιώνα, καθώς βρέθηκαν τα τελευταία ξύλινα κομμάτια που το αποτελούν, τα οποία θα συμπληρώσουν το τρισδιάστατο μεσαιωνικό παζλ, 2.500 κομματιών.
Τα απομεινάρια του είχαν βρεθεί σε λάσπη δίπλα σε ποτάμι, πριν από δύο δεκαετίες και έκτοτε οι ειδικοί συντηρούσαν με κόπο τα ξύλα.
Αυτή η εβδομάδα θεωρείται ένα σημαντικό ορόσημο καθώς η τελευταία παρτίδα ξυλείας βελανιδιάς και οξιάς μεταφέρεται πίσω στην Ουαλία από το Πόρτσμουθ, όπου ειδικοί ασχολούνται με τη συντήρησή του.
Το επόμενο στάδιο του έργου θα είναι η έναρξη της σύνθετης επανασυναρμολόγησης των επεξεργασμένων ξύλων.
Το δημοτικό συμβούλιο του Νιούπορτ θα αναλάβει μελέτη για την εύρεση μόνιμης κατοικίας για το πλοίο, ελπίζοντας ότι τελικά το έργο θα προσφέρει τεράστια τουριστική ώθηση.
Λόγω του μεγέθους του σκάφους και της πολυπλοκότητας της διαδικασίας επανασυναρμολόγησης, δεν μπορεί να στεγαστεί μόνιμα στο σημερινό του σπίτι, σε μια αποθήκη του Newport ή στο μουσείο και την γκαλερί τέχνης της πόλης.
Η Τζέιν Μαντ, επικεφαλής του συμβουλίου και μέλος του υπουργικού συμβουλίου για την οικονομική ανάπτυξη και τις στρατηγικές επενδύσεις, δήλωσε: «Είμαι χαρούμενη που το τελευταίο στάδιο του έργου συντήρησης και επανασυναρμολόγησης του μεσαιωνικού πλοίου ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Το πλοίο είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας του Νιούπορτ.
Το πλοίο ήταν ένα σκάφος με τρεις ιστούς μήκους άνω των 30 μέτρων και ικανό να μεταφέρει περίπου 200 τόνους φορτίου. Η εξέταση των αντικειμένων που βρέθηκαν στο πλοίο υποδηλώνει ότι πιθανότατα έπλευσε στην εμπορική οδό της Λισαβόνας προς το Μπρίστολ.
Μέσω της μελέτης των δεδομένων δακτυλίων δέντρων, συνήχθη το συμπέρασμα ότι τα δέντρα που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του πλοίου κόπηκαν γύρω στο 1449 στη Χώρα των Βάσκων. Μεταφέρθηκε στο Νιούπορτ για επισκευή περίπου το 1469 αλλά καταστράφηκε όταν κατέρρευσε ένα από τα στηρίγματα και δεν έπλευσε ξανά.
