Διάφοροι στη ΝΔ αυτοπροσδιορίζονται ως δελφίνοι και ετοιμάζονται για τη μάχη της διαδοχής του Κυριάκου στη ΝΔ. Καταρχήν, για να υπάρξει διαδοχή θα πρέπει ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης να αποφασίσει σχετικά ή να χάσει σε εκλογές α λα Σαμαρά. Προφανώς και περίμεναν ένα διαφορετικό πόρισμα με τη δυσάρεστη υπόθεση των υποκλοπών. Δεν εξηγείται αλλιώς! Οπότε; Μπορούμε να υποθέσουμε ότι θα συνεχίσουν να σκάβουν το λάκκο του κ. Μητσοτάκη, αγνοώντας το ενδεχόμενο ότι ίσως έχουν ήδη πέσει οι ίδιοι μέσα σε αυτόν…
Καταρχήν υπάρχει ένα αντικειμενικό πρόβλημα: Όταν κανείς ασχολείται τόσο πολύ με το παρασκήνιο, κινδυνεύει να αφήσει ανεκτέλεστη την κανονική του δουλειά, καθώς δεν του απομένει χρόνος για να ασχοληθεί με αυτήν. Κι ακόμη χειρότερα, η καθημερινή τους δουλειά στο υπουργείο, εφόσον πρόκειται για υπουργούς, να περνάει μέσα από τον παραμορφωτικό φακό των ονειρώξεων. Σε κάθε περίπτωση, η κατασκευή τέτοιων σεναρίων είναι αντιπαραγωγική και βλάπτει σοβαρά το έργο της κυβέρνησης.
Οι φιλοδοξίες είναι θεμιτές. Αλίμονο! Χωρίς φιλοδοξίες η ανθρωπότητα θα ήταν ακόμη στο στάδιο των σπηλαίων. Το θέμα είναι ότι οι συνθήκες «διαδοχής» διαφοροποιούνται κάθε φορά και ανάλογα με τις συνθήκες. Για παράδειγμα, αν κάποιος είναι σήμερα 70 ετών και η διαδοχή είναι θέμα του 2029, τότε οι πιθανότητές του σε εκείνη τη φάση θα είναι σαφώς περιορισμένες σε σχέση με τις σημερινές. Λόγω ηλικίας. Αυτό δημιουργεί αυτόματα ένα θέμα, αν και κατά πόσο ο υποτιθέμενος 70άρης θα έκανε σήμερα επιλογές επιζήμιες για το κόμμα του ή και για τη χώρα στην προσπάθειά του να κερδίσει το χρόνο…
Οπότε, δεν είναι απολύτως κατανοητό προς τι τόσος θόρυβος από τη στιγμή που ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει ανοίξει τον δρόμο. Μέχρι πρόσφατα υπήρχε το θέμα της Ευρώπης, αλλά κι αυτό δεν υφίσταται πλέον. Μήπως, λοιπόν, ξέρουν κάτι που δεν ξέρουμε εμείς οι υπόλοιποι; Μήπως ετοιμάζεται από τους γνωστούς αγνώστους οικονομικούς κύκλους ένας νέος γύρος πίεσης προς τον κ. Μητσοτάκη από τη στιγμή που η υπόθεση των παρακολουθήσεων δεν «γέννησε» πολιτικά γεγονότα;
Η ΝΔ είχε πάντοτε θέμα με τη δελφινομανία. Το κακό είναι ότι με την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα άλλαξε και ο ρόλος της ΝΔ! Με το που περιορίστηκε η πιθανότητα να επιστρέψουν στην εξουσία οι απίθανοι, εμφανίστηκαν στην επιφάνεια και πάλι καταστάσεις που είχαν κατά κάποιο τρόπο «καταπιεστεί» την προηγούμενη δεκαετία. Για να μην πούμε ακόμη ότι και οι περισσότεροι δελφίνοι είχαν σχεδόν εξαφανιστεί στη μάχη κατά της παράνοιας της Αριστεράς. Αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση.
Η συζήτηση που μας αφορά αυτήν τη στιγμή είναι προς τι τόσο άγχος αυτήν την περίοδο για τη διαδοχή του κ. Μητσοτάκη. Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που πυροδοτεί αυτά τα σενάρια. Και αναφερόμαστε κυρίως στα οικονομικά συμφέροντα. Μήπως η προοπτική να αλλάξει το πακέτο του Ταμείου Ανάκαμψης και ένα μεγάλο μέρος αυτών των κονδυλίων να κατευθυνθούν στην άμυνα; Λέμε τώρα! Μία υπόθεση εργασίας κάνουμε. Διότι άλλο σημαντικό οικονομικό γεγονός που να μπορεί να προκαλέσει την «ανάγκη» για σενάρια διαδοχής δεν υπάρχει στον ορίζοντα.
Όλα αυτά τα σενάρια, πάντως, έχουν μία σημαντική αδυναμία. Δεν λαμβάνουν υπόψη τους το πολιτικό μέγεθος του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο οποίος, πέραν των άλλων, έχει την εμπειρία του πώς «έπεσε» ο πατέρας του. Αν μη τι άλλο είναι υποψιασμένος. Και μπορεί η έλλειψη αντιπάλου να δημιουργεί την αίσθηση ενός «κενού», καθώς η απουσία του «άχαστου» αποδεικνύει την ένδεια της πολιτικής σκηνής, αλλά αυτό απέχει αρκετά από το να θελήσει κάποιος να έχει αντίπαλο τον Κυριάκο. Μπορεί να ρωτήσει σχετικά και τον Αλέξη ή ακόμη πιο καλά, λόγω πολιτικής συγγένειας, τον Προκόπη…
Θανάσης Μαυρίδης
