Οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ είναι πάντα ενδιαφέρουσες. Αλίμονο! Συζητάμε για το δεύτερο κόμμα της χώρας. Μπορεί να μην είναι - ακόμη - υπολογίσιμος αντίπαλος για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά θα γίνει. Είτε μέσω της συγχώνευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε μέσω της ανάδειξης ενός νέου, κεντρώου πολιτικού. Φυσικό είναι αυτά να απασχολούν τη διαπλοκή, η οποία προσπαθεί να διασφαλίσει τα συμφέροντά της και πολύ καλά κάνει. Για να μην σας κρατούμε σε αγωνία, ένα είναι το σενάριο που προκρίνει: Αυτό της συγχώνευσης.
Η μία σταθερά στην εξίσωση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη. Η άλλη είναι το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη ή του Δούκα. Αυτό το τελευταίο δεν έχει σημασία, αφού όποιος και να βγει θα συρθεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στο σενάριο της συγχώνευσης. Επειδή και οι δύο ποντάρουν σε ένα μεγάλο βαθμό σε εκδοτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα που μέχρι σήμερα τους έχουν στηρίξει και τα οποία ποντάρουν στην πτώση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη είναι σταθερά στην εξίσωση. Αλλά είναι αμφίβολο αν θα υφίσταται και την επομένη, όταν το ΠΑΣΟΚ θα έχει ένα νέο αρχηγό. Άρα, δεν είναι και τόσο «σταθερά». Αλλά και στο ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να θεωρεί κανείς δεδομένο ότι νικητής θα είναι ένας εκ των Ανδρουλάκη ή Δούκα. Ανάλογους υπολογισμούς έκαναν και στη ΝΔ το 2016 και τελικά βρέθηκαν όλοι στον «κουβά»…
Η ουσία είναι ότι η ρευστότητα της κατάστασης που έχει προκαλέσει την εμπλοκή της διαπλοκής στις εσωτερικές διαδικασίες της κεντροαριστεράς είναι και εκείνη που απειλεί τελικά να στείλει στα αζήτητα τις επενδύσεις τους. Είναι η ίδια ρευστότητα που φέρνει στα όρια των αντοχών της τη χώρα…
Το να προσπαθήσει κάποιος να προβλέψει τι ακριβώς θα συμβεί στην κεντροαριστερά είναι εξαιρετικά δύσκολο. Κι αυτό διότι είναι σαν να βρίσκεται σε κινούμενη άμμο. Ας πούμε ότι στο ΠΑΣΟΚ κερδίζει ένας εκ των Ανδρουλάκη ή Δούκα. Με ποιον θα συζητήσουν για τη συγχώνευση, αν στον ΣΥΡΙΖΑ δεν βρίσκεται ο Κασσελάκης; Κι ας πούμε ότι ο Κασσελάκης κερδίζει το στοίχημα του ΣΥΡΙΖΑ (κομματάκι δύσκολο) και στο ΠΑΣΟΚ κερδίζει ένας εκ των Γερουλάνου - Διαμαντοπούλου. Κι εδώ … τζίφος!
Θα πει κάποιος ότι είναι δύσκολο να κερδίσουν ο Γερουλάνος ή η Διαμαντοπούλου. Κι αυτό σωστό είναι. Εφόσον εξακολουθήσουν και είναι δύο οι υποψηφιότητες εκείνες που απευθύνονται τελικά στο ίδιο κοινό, στο κοινό του μεταρρυθμιστικού κέντρου.
Στο σημείο αυτό πάντως θα ήθελα να σημειώσω - αντί επιλόγου - το εξής: Το 2016 ο Κυριάκος Μητσοτάκης κέρδισε, επειδή η διαπλοκή έπαιζε το σενάριο της Νέας Δεξιάς και της Νέας Αριστεράς και όλοι θεωρούσαν δεδομένες τις εξελίξεις στη ΝΔ.
Θανάσης Μαυρίδης
