Η εισβολή στην Ουκρανία έδειξε την ηθική χρεοκοπία της «αντιιμπεριαλιστικής» αριστεράς

Η εισβολή στην Ουκρανία έδειξε την ηθική χρεοκοπία της «αντιιμπεριαλιστικής» αριστεράς

Γράφει ο Dave Rich

Μια από τις λιγότερο σημαντικές, αλλά πιο αηδέστερες, συνέπειες της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία είναι η αποκάλυψη της ηθικής χρεοκοπίας της πολιτικής τμημάτων της βρετανικής αριστεράς που αυτοπροσδιορίζεται ως «αντιιμπεριαλιστική».

Μερικοί από αυτούς τους ανθρώπους είπαν ότι η Αμερική ευθύνεται για ό,τι έπαθε την 11η Σεπτεμβρίου. Κάποιοι διατύπωσαν δικαιολογίες για την Αλ Κάιντα και τους Ταλιμπάν, φώναζαν «Είμαστε όλοι Χεζμπολάχ» και αντιλαμβάνονται τη Χαμάς ως ένα προοδευτικό απελευθερωτικό κίνημα.

Πρόκειται για εκείνο το κομμάτι της αριστεράς που πέρασε χρόνια αγνοώντας ή αρνούμενο τις συντριπτικές αποδείξεις για την ύπαρξη αντισημιτισμού στο Εργατικό Κόμμα και που παπαγάλισε τις θεωρίες συνωμοσίας του Κρεμλίνου σχετικά με το ποιος όντως χρησιμοποίησε χημικά όπλα εναντίον αμάχων στη Συρία και στο Σόλσμπερι. Δεν είναι περίεργο που αυτοί οι άνθρωποι βρίσκουν τόσο εύκολο να στραφούν στην αμφισβήτηση των αποδεικτικών στοιχείων για τις ρωσικές θηριωδίες στην Μπούκα.

Πάρτε για παράδειγμα τον David Miller, ο οποίος ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ μέχρι που απολύθηκε τον περασμένο Οκτώβριο μετά από διάφορα αντισημιτικά του σχόλια σχετικά με κάποιους Εβραίους φοιτητές. Φιλοξενήθηκε πρόσφατα στο προπαγανδιστικό κανάλι RT του Κρεμλίνου, όπου ισχυρίστηκε ότι ο βομβαρδισμός στο θέατρο της Μαριούπολης δεν συνέβη ποτέ: προφανώς ήταν μια «προβοκάτσια» που είχε σχεδιαστεί για να ξεγελάσει το κοινό και να το κάνει να πιστέψει ότι οι Ρώσοι είναι οι κακοί.

Ο Μίλερ εμφανίστηκε επίσης στο Press TV του Ιράν μαζί με τον ράπερ Lowkey και τον πρώην βουλευτή των Εργατικών Κρις Γουίλιαμσον για να συζητήσουν πόσο φιλοναζιστικό είναι ακριβώς το ουκρανικό κράτος και ο Εβραίος πρόεδρός του. Σύμφωνα με τον Lowkey, τα κύρια μέσα ενημέρωσης έχουν «εργαλειοποιήσει την εβραϊκή κληρονομιά» του προέδρου Ζελένσκι για να συγκαλύψουν τον ναζισμό της Ουκρανίας. Το προηγούμενο έργο του Lowkey περιλάμβανε θεωρίες συνωμοσίας για την 11η Σεπτεμβρίου και αξέχαστους στίχους για το Ισραήλ όπως «κάθε κέρμα είναι μια σφαίρα αν είσαι τα Marks & Spencer» και το πώς η αγορά καφέ από τα Starbucks χρηματοδοτεί «το Σιωνιστικό λόμπι».

Για αυτό, πρόκειται να χριστεί εκπρόσωπος της Συμμαχίας «Σταματήστε τον Πόλεμο» και της Πρωτοβουλίας Ειρήνης & Δικαιοσύνης του Τζέρεμι Κόρμπιν.

Ο Lowkey αναγκάστηκε πρόσφατα να αποσυρθεί από μια παράσταση στο εθνικό συνέδριο της Εθνικής Ένωσης Φοιτητών και τώρα υπάρχει μια εκστρατεία για να αφαιρεθεί η μουσική του από το Spotify. Υπάρχει μια θεμιτή συζήτηση που πρέπει να διεξαχθεί σχετικά με το εάν οι απόψεις του πρέπει να προστατεύονται από την ελευθερία του λόγου, και τον τρόπο με τον οποίο όλα αυτά εντάσσονται στο ευρύτερο πλαίσιο της κουλτούρας ακύρωσης της αριστεράς και της δεξιάς.

Αλλά δεν είναι αυτή η άμυνα που διατυπώνεται υπέρ του. Αντίθετα, επιστρέφουμε στις παλιές κακές εποχές του επικοινωνιακού οχυρώματος και της δικαιολόγησης του οτιδήποτε που έστω και πλαγίως εμπλέκει το Ισραήλ και τον Σιωνισμό ως απλή «κριτική του Ισραήλ».

Όπως ήταν φυσικό, η Συμμαχία Stop The War ανέβασε στο Twitter την «αλληλεγγύη» της προς τον Lowkey τον οποίο και αποκάλεσε «μία από τις πιο σημαντικές φωνές στο κίνημά μας». Η Εκστρατεία Αλληλεγγύης προς την Παλαιστίνη ισχυρίστηκε ότι είναι στόχος μιας «ανειλικρινούς» εκστρατείας «συκοφάντησης» με στόχο «να οριστεί κάθε κριτική εναντίον του Ισραήλ εκτός ενός πολύ στενού απαγορευμένου πλαισίου ως εγγενώς αντισημιτική». Η πρώην βουλευτής των Εργατικών, Λόρα Πίντκοκ και ο Τόμι Κόρμπιν εξέφρασαν την υποστήριξή τους και πλήθος καλλιτεχνών και μουσικών υπέγραψαν μια επιστολή στήριξης του Βρετανού ράπερ.

Κάτι παρόμοιο έχει συμβεί και με τον καθηγητή Μίλερ. Η Εκστρατεία Αλληλεγγύης της Παλαιστίνης τον στήριξε όταν απολύθηκε, όπως και εκατοντάδες ακαδημαϊκοί. Έκτοτε, ο Μίλερ ισχυρίστηκε ότι οι «σιωνιστές» στη Βρετανία θέλουν να «αποικίσουν κάθε δημόσιο ίδρυμα… υπάρχει μια πολύ μακρά ιστορία σιωνιστικών προσπαθειών να διεισδύσουν σε αυτή τη χώρα και να αναλάβουν και να αποικίσουν τμήματα της δομής εξουσίας της”. Αυτό περιλαμβάνει ακόμη και «όλο το βρετανικό αντιρατσιστικό κίνημα» το οποίο ισχυρίζεται ότι έχει «μολυνθεί» από την επαφή του με τους «σιωνιστές».

Α, επίσης σύμφωνα με τον Μίλερ υπάρχει «σιωνιστικό φίμωτρο στην κορυφή της μουσικής βιομηχανίας».

Εάν αυτό το επίπεδο αντισημιτικής συνωμοσίας δεν αποθαρρύνει τους ανθρώπους, τότε τίποτα δεν θα το καταφέρει αυτό.

Όπως έγραψε ο Μίτσελ Κοέν σε ένα δοκίμιο για το Dissent πριν από σχεδόν 15 χρόνια, πρόκειται για την αριστερά που δεν μαθαίνει. Μεγάλο μέρος της πάλης του Εργατικού Κόμματος με τον αντισημιτισμό υπό την ηγεσία του Κόρμπιν είχε τις ρίζες του στην πεισματική άρνηση να δει οτιδήποτε προερχόταν εντός των τειχών του ως αντισημιτικό.

Υπήρχε αδυναμία να γίνει κατανοητό πόσο περίεργες και τρελές ήταν μερικές από αυτές τις απόψεις. Αντίθετα, κάθε κριτική απορρίφθηκε ως συκοφαντία, απάτη ή μέρος μιας συνωμοσίας των Συντηρητικών / σιωνιστών / οπαδών του Μπερ για να τους καταρρίψουν.

Το Εργατικό Κόμμα πήρε το μάθημά του και έχει κάνει πολλά για να αφαιρέσει το δηλητήριο. Αυτή θα μπορούσε να ήταν η στιγμή να κάνουν το ίδιο και τα πιο ριζοσπαστικά τμήματα της αριστεράς – συμπεριλαμβανομένων ορισμένων συνδικάτων και πανεπιστημιακών τμημάτων. Αντίθετα, αυτά έχουν κολλήσει σε έναν αριστερισμό-ζόμπι όπου κάποιοι ανεμίζουν σημαίες του Στάλιν στις συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς και πιστεύουν ότι έτσι υποστηρίζουν την ελευθερία.

Ο αντισημιτισμός είναι μόνο ένα κομμάτι αυτής της αποκρουστικής πολιτικής, που έρχεται σε αντίθεση με πολλές από τις παραδόσεις της ίδιας της αριστεράς. Ο φιλελευθερισμός, η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα ήταν τα μεγάλα αιτήματα της αριστεράς για μεγάλο μέρος του εικοστού αιώνα. Τώρα οι αρχές αυτές βρίσκονται αντιμέτωπες σε έναν θανάσιμο αγώνα ενάντια στον επικρεμάμενο ολοκληρωτισμό του Πούτιν.

Μια πραγματικά διεθνιστική αριστερά με ηθική πυξίδα θα ήξερε σε ποια πλευρά αυτού του αγώνα οφείλει να βρίσκεται.

--

Ο Dave Rich είναι διευθυντής πολιτικής στο Community Security Trust και συγγραφέας του βιβλίου The Left’s Jewish Problem: Jeremy Corbyn, Israel and Antisemitism.


Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 6 Απριλίου 2022 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του CapX.co και τη συνεργασία του ΚΕΦίΜ - Μάρκος Δραγούμης.