Τελευταία ακούμε λιγότερες ειδήσεις για κρούσματα αντισημιτισμού στις πανεπιστημιουπόλεις. Αλλά, δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει επειδή το πρόβλημα υποχωρεί, αλλά επειδή έχει γίνει τόσο έντονο, διάχυτο και επίμονο ώστε να είναι πλέον λιγότερο αξιοσημείωτο.
Μήπως, για παράδειγμα, ακούσατε ότι την περασμένη Δευτέρα στο UC-Berkeley ένας όχλος περίπου 200 φοιτητών και ντόπιων κατοίκων όχι μόνο προκάλεσε την ακύρωσε μιας προγραμματισμένης ομιλίας ενός Ισραηλινού προσκεκλημένου ομιλητή, αλλά και επιτέθηκε σωματικά σε παρευρισκόμενους και διοργανωτές της εκδήλωσης;
Προφανώς, εάν οι φοιτητές που διαδήλωναν ήταν ως επί το πλείστον λευκοί και ο ομιλητής ήταν από τη Νιγηρία, αυτό θα αποτελούσε μια τεράστια είδηση που, θα μας έλεγαν, αποκαλύπτει τη μισητή ιδεολογία της λευκής υπεροχής που ενσταλάζεται στις πανεπιστημιουπόλεις. Αλλά όταν έχει ως στόχο Εβραίους και εκφράζεται από φοιτητές που ασπάζονται τα συνθήματα της DEI (ποικιλομορφίας, δικαιοσύνης και συμπερίληψης) για τα δεινά της «αποικιοκρατίας των εποίκων», τα μέσα ενημέρωσης κλείνουν τα μάτια.
Ευτυχώς, οι Ρεπουμπλικάνοι του Κογκρέσου προσπαθούν να κρατήσουν το θέμα στο επίκεντρο της εθνικής προσοχής. Την περασμένη Πέμπτη, η Επιτροπή Παιδείας και Εργατικού Δυναμικού της Βουλής πραγματοποίησε μια συζήτηση στρογγυλής τραπέζης με θέμα τον αντισημιτισμό στις πανεπιστημιουπόλεις. Εννέα φοιτητές από διαφορετικά ιδρύματα κατέθεσαν με γενναιότητα τις πρόσφατες σχετικές εμπειρίες τους.
Φοιτητές από διάφορα πανεπιστήμια, από το Στάνφορντ μέχρι το Μπέρκλεϋ, κατηγόρησαν τα ιδρύματά τους ότι εφαρμόζουν επιλεκτικά τους κανόνες τους—δείχνοντας μεγαλύτερη ελαστικότητα σε παραβιάσεις κανόνων κατά του Ισραήλ και κατά των Εβραίων, στους βανδαλισμούς, ακόμη και στις επιθέσεις.
Ένα ξεκάθαρο συμπέρασμα που προκύπτει από πολλές από τις μαρτυρίες είναι η αίσθηση ότι τα πανεπιστήμια υιοθέτησαν αυτή τη διπλή στάση για δύο λόγους: πρώτον, έχουν μια θεσμική ιδεολογική θετική προδιάθεση υπέρ των πολιτικών επιχειρημάτων των αντισημιτιστών φοιτητών. Η ιδεολογία του DEI έχει βοηθήσει στο σχεδιασμό και τη συγκάλυψη μια παλιάς μορφής αντισημιτικής θεωρίας συνωμοσίας, όπου οι Εβραίοι είναι υπόλογοι για συστημική «καταπίεση». Και δεύτερον, και σχετιζόμενο με το πρώτο, τα πανεπιστήμια είναι ξεκάθαρο ότι φοβούνται τους φοιτητές διαδηλωτές.
Μια φοιτήτρια από το Tulane κατέθεσε ότι το Γραφείο για το Φύλο και τη Σεξουαλική Διαφορετικότητα του πανεπιστημίου της προώθησε μια φιλοπαλαιστινιακή εκδήλωση στο Instagram με ένα γραφικό που παρουσίαζε, και ως εκ τούτου εγγενώς προωθούσε, τους αλεξιπτωτιστές πλαγιάς που κατέσφαξαν Ισραηλινούς θεατές στη συναυλία στις 7 Οκτωβρίου. Το πανεπιστήμιο έσβησε επίσης συνθήματα γραμμένα με κιμωλία σε πεζοδρόμιο υπέρ του Ισραήλ, ενώ επέτρεψε να παραμείνει αντίστοιχο σύνθημα με κιμωλία κατά του Ισραήλ.
Ένας φοιτητής από το Columbia εξιστόρησε πολλές βίαιες απειλές που δεν αντιμετωπίστηκαν από τη διοίκηση του πανεπιστημίου, καθώς και μια επίθεση που δέχθηκε Εβραίος φοιτητής έξω από μια βιβλιοθήκη. «Οι φοιτητές», είπε, «έχουν αφαιρέσει τα kippot και τα περιδέραια με εβραϊκά αστέρια από φόβο μήπως γίνουν στόχος στο πανεπιστήμιο. Χαρτογραφούμε προσεκτικά τις διαδρομές που ακολουθούμε για να φτάσουμε στις τάξεις μας για να αποφύγουμε να μας φωνάξουν ή και να μας φτύσουν».
Ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι αντιπρόσωποι στην Επιτροπή Παιδείας και Εργατικού Δυναμικού της Βουλής αξίζουν πολλά εύσημα για το ότι συνεχίζουν να φέρουν στο επίκεντρο το πρόβλημα, τι ακριβώς μπορεί να κάνει το Κογκρέσο για αυτό; Οι μαθητές πρότειναν κάποιες πιθανές πολιτικές: κάποιες απ’ αυτές είναι λογικές, κάποιες άστοχες. Ένας φοιτητής του Χάρβαρντ δήλωσε ότι έβλεπε το Κογκρέσο ως την «τελευταία ελπίδα» για τους Εβραίους φοιτητές στην πανεπιστημιούπολη του και σε άλλες πανεπιστημιουπόλεις σε ολόκληρη τη χώρα.
Αλλά, τελικά, το Κογκρέσο έχει πολύ μικρότερο περιθώριο δράσης απ’ ό,τι το Γραφείο Πολιτικών Δικαιωμάτων (OCR) του Υπουργείου Παιδείας σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση του αντισημιτισμού στα πανεπιστήμια. Οι διοικήσεις των πανεπιστημίων θα άλλαζαν στάση και τακτική εάν φοβόντουσαν το OCR περισσότερο από ό,τι φοβούνται μερικές εκατοντάδες αντισημίτες ιδεολόγους στις πανεπιστημιουπόλεις.
Και το OCR έχει ήδη τη διοικητική αρμοδιότητα να προκαλέσει αυτόν τον φόβο. Θα μπορούσε, εάν το ήθελε, να ερευνήσει τι συνέβη στο UC Berkeley και στη συνέχεια να του αφαιρέσει τα ομοσπονδιακά κεφάλαια εάν διαπιστώσει -όπως σίγουρα συμβαίνει- ότι η διπλή εφαρμογή των κανόνων στην πανεπιστημιούπολη έχει δημιουργήσει ένα εχθρικό περιβάλλον για τους Εβραίους φοιτητές.
Φυσικά, δεν το κάνει αυτό. Όχι υπό τον Πρόεδρο Μπάιντεν. Ο Μπάιντεν έχει δεσμευτεί να διαδώσει και να προωθήσει το DEI σε όλη την κυβέρνηση και τους κρατικά χρηματοδοτούμενους φορείς. Η κυβέρνησή του δεν μπορεί να πάρει σκληρή στάση απέναντι στον αντισημιτισμό στις πανεπιστημιουπόλεις, επειδή αυτός είναι, σε σημαντικό βαθμό, μια λειτουργική εκδήλωση της ιδεολογίας που προωθεί η κυβέρνησή του. Εάν η κυβέρνηση Μπάιντεν επρόκειτο να αφαιρέσει κονδύλια από το UC Berkeley για τη δημιουργία ενός φυλετικά εχθρικού περιβάλλοντος για τους Εβραίους, η αριστερή βάση της θα πάθαινε αποπληξία από την οργή της.
Τελικά, οι ψηφοφόροι το 2024 θα κρίνουν σε σημαντικό βαθμό το εάν οι πανεπιστημιουπόλεις θα συνεχίσουν να επιτρέπουν τον αντισημιτισμό ή θα αλλάζουν στάση και θα αποφασίσουν να τον καταπολεμήσουν τόσο σκληρά όσο θα κατέστειλαν τον ρατσισμό εναντίον ομάδων που επίσημα περιθωριοποιούνται σύμφωνα με την ιδεολογία του DEI. Εν τω μεταξύ, το Κογκρέσο προσέφερε πολύτιμη υπηρεσία τονίζοντας αυτά τα ζητήματα και προειδοποιώντας τα κολέγια ότι η μέρα της κρίσης γι’ αυτά μπορεί να πλησιάζει.
Ο Max Eden είναι ερευνητής και η Ilana Ovental υπεύθυνη προγραμμάτων στο American Enterprise Institute Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 4 Μαρτίου 2024 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του American Enterprise Institute και τη συνεργασία του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών.
