Η Χρόνια Αυθόρμητη Κνίδωση (CSU) ή Χρόνια Ιδιοπαθής Κνίδωση (CIU, ΗΠΑ) είναι μία σοβαρή και δυσάρεστη δερματική νόσος, η οποία χαρακτηρίζεται από ερυθρούς, οιδηματώδεις, κνησμώδεις και ορισμένες φορές επώδυνους πομφούς στο δέρμα. Ο επιπολασμός της Χρόνιας Κνίδωσης (CU) ανέρχεται στο ~1% του παγκόσμιου πληθυσμού, και έως και τα 2/3 των ασθενών αυτών έχουν Χρόνια Αυθόρμητη Κνίδωση.
Η Χρόνια Αυθόρμητη Κνίδωση είναι μία απρόβλεπτη και εξουθενωτική νόσος με κνησμό, πομφούς και μπορεί να εμφανιστεί με οίδημα των βαθύτερων στιβάδων του δέρματος (αγγειοοίδημα), που παρουσιάζεται ξαφνικά και επανεμφανίζεται για περισσότερες από έξι εβδομάδες. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η Χρόνια Αυθόρμητη Κνίδωση διαρκεί γενικά από 1 έως 5 χρόνια, αλλά μπορεί να διαρκέσει ακόμα και δεκαετίες. Οι γυναίκες έχουν διπλάσια πιθανότητα εμφάνισης της νόσου σε σχέση με τους άνδρες.
Ποια είναι τα συμπτώματα της Χρόνιας Αυθόρμητης Κνίδωσης;
Τα συμπτώματα της Χρόνιας Αυθόρμητης Κνίδωσης περιλαμβάνουν την εμφάνιση με μορφή εξάρσεων δερματικών εξανθημάτων με συνοδό κνησμό, που συχνά περιγράφονται ως πομφοί. Έως και το 50% των ατόμων με Χρόνια Αυθόρμητη Κνίδωση εμφανίζει επίσης αγγειοοίδημα και τείνει να παρουσιάζει συμπτώματα μεγαλύτερης διάρκειας.
Τα συμπτώματα της Χρόνιας Αυθόρμητης Κνίδωσης είναι απρόβλεπτα, καθώς εμφανίζονται αυτόματα χωρίς συγκεκριμένο εξωτερικό εκλυτικό παράγοντα και χαρακτηρίζονται κυρίως από κνησμό, πομφούς και αγγειοοίδημα. Η έρευνα για τα υποκείμενα αίτια της Χρόνιας Αυθόρμητης Κνίδωσης έχει υποδείξει το ρόλο του ανοσοποιητικού συστήματος, με πιθανούς επιβαρυντικούς παράγοντες όπως λοίμωξη και άγχος.
Το φορτίο της χρόνιας αυθόρμητης κνίδωσης (CSU)
Η Χρόνια Αυθόρμητη Κνίδωση μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την ποιότητα ζωής του ατόμου, οδηγώντας σε αρνητικές επιδράσεις που περιλαμβάνουν στέρηση ύπνου και ψυχολογικές συννοσηρότητες, όπως κατάθλιψη και άγχος. Η έρευνα υποδεικνύει ότι οι προαναφερθείσες επιδράσεις είναι αντίστοιχες αυτών που παρατηρούνται σε άτομα με ισχαιμική καρδιοπάθεια, τα οποία βιώνουν έλλειψη ενέργειας, κοινωνική απομόνωση και συναισθηματική αναστάτωση. Οι ασθενείς εμφανίζουν επίσης δυσκολίες σε σχέση με την εργασία τους, με περισσότερους από τους μισούς εξ΄ αυτών(56%) να χάνουν τουλάχιστον μία ημέρα εργασίας εξαιτίας της πάθησης τους.
Έως και το 50% των ασθενών με Χρόνια Αυθόρμητη Κνίδωση δεν ανταποκρίνεται στις εγκεκριμένες δόσεις των Η1-αντιισταμινικών. Ο θεραπευτικός στόχος για τη νόσο είναι η πλήρης ύφεση των συμπτωμάτων με τη μέγιστη δυνατή ασφάλεια.
Νεότερα δεδομένα στη θεραπεία της Χρόνιας Αυθόρμητης Κνίδωσης
Η Novartis ανακοίνωσε νέα δεδομένα, τα οποία καταδεικνύουν ότι ποσοστό σχεδόν 90% των ασθενών με χρόνια αυθόρμητη κνίδωση (ΧΑΚ) που είχαν ανταποκριθεί ικανοποιητικά στην αρχική θεραπεία με την ομαλιζουμάμπη, μετά από διακοπή της θεραπείας, επανέκτησαν τον έλεγχο των συμπτωμάτων της νόσου σε διάστημα 12 εβδομάδων επαναθεραπείας με ομαλιζουμάμπη, βάσει του κριτηρίου της Εβδομαδιαίας Βαθμολογίας Ενεργότητας της Κνίδωσης (UAS7) (UAS7?6). Τα ευρήματα παρουσιάστηκαν στο 26ο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Δερματολογίας και Αφροδισιολογίας που πραγματοποιήθηκε στη Γενεύη της Ελβετίας.
Σύμφωνα με τις διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες για τη θεραπεία της νόσου, ο στόχος της θεραπείας για τη ΧΑΚ είναι η πλήρης εξάλειψη των συμπτωμάτων. Για τους ασθενείς με ΧΑΚ που δεν πέτυχαν ικανοποιητικό έλεγχο των συμπτωμάτων τους με θεραπεία με Η1-αντιισταμινικά (ανταγωνιστές των Η1 υποδοχέων), η ομαλιζουμάμπη μπορεί να μειώσει ή να εξαλείψει τα συμπτώματα. Η ομαλιζουμάμπη είναι η πρώτη και η μοναδική εγκεκριμένη θεραπεία για τους ασθενείς με ΧΑΚ που δεν εμφανίζουν ικανοποιητική ανταπόκριση στα Η1-αντιισταμινικά.
«Η ΧΑΚ μπορεί να έχει σοβαρό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής. Η απρόβλεπτη φύση της, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ορισμένοι ιατροί την παραβλέπουν εσφαλμένα, θεωρώντας την μια ήσσονος σημασία πάθηση, έχει ως αποτέλεσμα οι ασθενείς να μη λαμβάνουν επαρκή θεραπεία με αποτελεσματικό και μακροπρόθεσμο έλεγχο των συμπτωμάτων», δήλωσε ο Vas Narasimhan, Global Head, Drug Development και Chief Medical Officer της Novartis. «Εάν για κάποιο λόγο έχει διακοπεί η θεραπεία, αυτά τα δεδομένα βεβαιώνουν τους ασθενείς και τους ιατρούς ότι είναι δυνατή η ανάκτηση του αποτελεσματικό ελέγχου των συμπτωμάτων με την ομαλιζουμάμπη.»
Στη μελέτη OPTIMA, 314 συμμετέχοντες με συμπτώματα ΧΑΚ παρά τη λήψη H1-αντιισταμινικών τυχαιοποιήθηκαν σε θεραπεία για 24 εβδομάδες με ομαλιζουμάμπη 150mg ή 300mg. Για τα άτομα που ανταποκρίθηκαν ικανοποιητικά σε αυτήν την αρχική θεραπεία (UAS7?6) ακολούθησε μία περίοδος διακοπής της θεραπείας και κατόπιν, εφόσον τα συμπτώματα επανήλθαν (UAS7>16), έλαβαν επαναληπτική θεραπεία. Ο έλεγχος των συμπτωμάτων (UAS7?6) επετεύχθη σε ποσοστό σχεδόν 90% των ασθενών που έλαβαν επαναθεραπεία, σε διάστημα τριών μηνών2. Η ομαλιζουμάμπη ήταν καλά ανεκτή και στις δύο δόσεις και κατά τη διάρκεια και των δύο περιόδων χορήγησης.
Περαιτέρω δεδομένα από τη μελέτη OPTIMA κατέδειξαν ότι, μετά από 24 εβδομάδες θεραπείας, το 65% των ασθενών που έλαβαν μηνιαία θεραπεία με 300mg ομαλιζουμάμπη πέτυχαν ικανοποιητικό έλεγχο (UAS7?6), σε σύγκριση με το 15% των ασθενών που έλαβαν θεραπεία με ομαλιζουμάμπη 150mg. Στο διάστημα μεταξύ 8 και 24 εβδομάδων θεραπείας, ποσοστό 79% των ασθενών που ξεκίνησαν με ομαλιζουμάμπη 150mg δεν πέτυχαν ικανοποιητικό έλεγχο (UAS7>6) και η δόση τους αυξήθηκε στα 300 mg. Μετά από 3 επιπρόσθετες δόσεις (300mg), το 45% αυτών των ασθενών πέτυχε έλεγχο των συμπτωμάτων, υποδηλώνοντας τη σημασία αύξησης της δόσης σε ορισμένους ασθενείς.
Παραπομπές
1. Gulliver W et al. Omalizumab Dose Step-Up and Treatment Response in Patients With Chronic Idiopathic Urticaria / Chronic Spontaneous Urticaria: Results from the OPTIMA Study. Poster presented at the 26th Congress of the European Academy of Dermatology and Venereology (EADV), 13-17 September 2017.
2. Lynde C et al. Omalizumab Retreatment of Patients With Chronic Idiopathic Urticaria / Chronic Spontaneous Urticaria Following Return of Symptoms: Primary Results of the OPTIMA Study. Presented at the 26th Congress of the European Academy of Dermatology and Venereology (EADV), 13-17 September 2017.
3. Maurer M et al. The burden of chronic spontaneous urticaria is substantial: Real-world evidence from ASSURE-CSU. Allergy 2017. Advanced online publication. DOI:10.1111/all.13209
4. Saini S, Bindslev-Jensen C, Maurer M et al. Efficacy and Safety of Omalizumab in Patients with Chronic Idiopathic/Spontaneous Urticaria Who Remain Symptomatic on H1 Antihistamines: A Randomized, Placebo-Controlled Study. J Investigative Dermatology 2014;135:67-75
5. Zuberbier T et al. The EAACI/GA(2) LEN/EDF/WAO Guideline for the definition, classification, diagnosis, and management of urticaria: the 2013 revision and update. Allergy 2014; 69(7):e1-29.
6. Maurer M et al. Unmet clinical needs in chronic spontaneous urticaria. A GA2LEN task force report. Allergy 2011; 66: 317-330.
7. Maurer M, Rosen K, Hsieh HJ et al. Omalizumab for the treatment of chronic idiopathic or spontaneous urticaria. NEJM. 2013; 368(10):924-35.
8. Kaplan A, Ledford D, Ashby M et al. Omalizumab in patients with symptomatic chronic idiopathic/spontaneous urticaria despite standard combination therapy. J Allergy Clin Immunol. 2013 Jul;132(1):101-9.
9. British Association of Dermatologists. Urticaria and angioedema. Available online at: http://www.bad.org.uk/shared/get-file.ashx?id=184&itemtype=document. Last accessed June 2017.
10. Sanchez-Borges M et al. Diagnosis and Treatment of Urticaria and Angioedema: A Worldwide Perspective. WAO Journal 2012; 5: 125-147.
11. O''Donnell BF et al. The impact of chronic urticaria on the quality of life. British Journal of Dermatology 1997; 136: 197-201.
