Τον πρώτο κατάλογο με τους πιο επικίνδυνους μύκητες συνέταξε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ).
Ο κατάλογος περιλαμβάνει 19 μύκητες οι οποίοι αντιπροσωπεύουν τη μεγαλύτερη απειλή για τη δημόσια υγεία.
Είναι η πρώτη παγκόσμια προσπάθεια για συστηματική ιεράρχηση των μυκητιακών παθογόνων και στοχεύει στο να προωθήσει ερευνητικές και πολιτικές παρεμβάσεις για την ενίσχυση της παγκόσμιας απόκρισης στις μυκητιασικές λοιμώξεις και τις αντιμυκητιακές θεραπείες.
Οι μύκητες αποτελούν μείζονα απειλή για τη δημόσια υγεία, καθώς εξαπλώνονται ολοένα και περισσότερο ενώ αυξάνεται η αντοχή τους στις διαθέσιμες θεραπείες. Επιπλέον τα διαγνωστικά εργαλεία για τους μύκητες και τις λοιμώξεις που προκαλούν δεν είναι παντού διαθέσιμα ή προσιτά, ενώ σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι έχουν την ταχύτητα και ευαισθησία που απαιτείται για την έγκαιρη και αποτελεσματική αντιμετώπιση επικίνδυνων μυκητιάσεων.
Οι μύκητες συχνά πλήττουν σοβαρά άρρωστους ανθρώπους ή άτομα με πολλές και σοβαρές υποκείμενες παθήσεις και με ανίσχυρο ανοσοποιητικό σύστημα. Στους πληθυσμούς που διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο επιθετικών μυκητιασικών λοιμώξεων περιλαμβάνονται οι ασθενείς με καρκίνο, HIV/AIDS, όσοι έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση, οι πάσχοντες από χρόνια αναπνευστικά νοσήματα και οι ασθενείς με πρωτοπαθή φυματίωση.
Η επίπτωση και η γεωγραφική εξάπλωση των μυκητιάσεων σχετίζονται όχι μόνο με τις διεθνείς μετακινήσεις και το διεθνές εμπόριο αλλά ακόμη και με την υπερθέρμανση του πλανήτη.
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19, η συχνότητα επικίνδυνων μυκητιάσεων αυξήθηκε σημαντικά μεταξύ των νοσηλευόμενων ασθενών. Και όσο αυξάνεται η αντοχή των μυκήτων στη θεραπεία τόσο διευρύνεται και ο κίνδυνος εξάπλωσης των αντίστοιχων λοιμώξεων και εκτός νοσοκομείων, δηλαδή στην κοινότητα.
Ωστόσο, παρά την αυξανόμενη ανησυχία για την παγκόσμια δημόσια υγεία, ελάχιστοι πόροι αφιερώνονται στη διαχείριση των μηκυτιάσεων, με αποτέλεσμα να είναι ανεπαρκή τα επιστημονικά δεδομένα που αφορούν την εξάπλωση των μυκήτων και την αντοχή τους στις θεραπείες.
Ο νέος κατάλογος των επικίνδυνων μυκήτων, κατατάσσει τα παθογόνα χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες: κρίσιμη, υψηλή και μεσαία προτεραιότητα – επικινδυνότητα, ανάλογα με την επίπτωση κάθε μύκητα στη δημόσια υγεία ή και την ευαισθησία του απέναντι στις διαθέσιμες θεραπείες.
Τονίζεται μάλιστα, ότι λόγω της έλλειψης επαρκών δεδομένων, τα επίπεδα επικινδυνότητας πιθανόν να είναι υψηλότερα από αυτά που καθορίζει ο κατάλογος.
Οι συντάκτες του καταλόγου τονίζουν την ανάγκη για περισσότερη έρευνα σχετικά με τους μύκητες και τις λοιμώξεις που αυτοί προκαλούν, ώστε να γίνει πιο κατανοητή η επίπτωσή τους στον παγκόσμιο πληθυσμό και η αντοχή τους στα αντιμυκητιασικά φάρμακα. Υπογραμμίζουν, δε, την επείγουσα ανάγκη για συντονισμένη δράση με στόχο την ισότιμη πρόσβαση σε αξιόπιστα διαγνωστικά εργαλεία και αποτελεσματικά φάρμακα.
Ανάμεσα στις προτεινόμενες στρατηγικές επικεντρώνονται στην ενίσχυση της εργαστηριακής ανίχνευσης και της επιτήρησης, στη στήριξη των επενδύσεων για έρευνα, ανάπτυξη και καινοτομία. και στην ενίσχυση των παρεμβάσεων πρόληψης και ελέγχου των μυκήτων.
