Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας και η ΠΟΕΔΗΝ καταγγέλει ότι σήμερα στην Ελλάδα, 1.200.000 άτομα όλων των ηλικιών πάσχουν από ψυχικές ασθένειες στη χώρα μας, σύμφωνα με στοιχεία της ΠΟΥ, οι εισαγωγές με εισαγγελική παραγγελία έχουν τριπλασιαστεί, ενώ οι αυτοκτονίες καταγράφονται 3.500, όταν πριν από τα μνημόνια ήταν 500.
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ) καταγγέλει, επίσης, απερίγραπτες συνθήκες νοσηλείας στα Ψυχιατρικά νοσοκομεία, με καθηλωμένους ασθενείς και διακίνηση ναρκωτικά, ενώ - όπως λένε οι εργαζόμενοι - οι ελλείψεις σε νοσηλευτικό προσωπικό έχουν ως αποτέλεσμα τραυματισμούς εργαζομένων και ασθενών.
«Τα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία για τους Εισαγγελείς θεωρούνται φυλακές και όχι χώροι νοσηλείας. Παρά τα χρήματα που δαπανήθηκαν και είναι εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, εθνικά και κυρίως κοινοτικά κονδύλια, τα αποτελέσματα στην οργάνωση της Ψυχικής Υγείας είναι τραγικά. Το Σύστημα Ψυχικής Υγείας βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση κατάρρευσης», υποστηρίζουν οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, οι οποίοι μάλιστα έδωσαν στη δημοσιότητα εικόνες καθήλωσης ασθενών από ψυχιατρικά καταστήματα της χώρας.
Η χώρα μας, σύμφωνα με την ΠΟΕΔΗΝ, δεν κατάφερε να συστήσει ένα στοιχειώδες δίκτυο υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας, με λειτουργία επαρκών Μονάδων Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης εισαγωγών οξέων περιστατικών και Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης που να καλύπτει έστω στο ελάχιστο συγκεκριμένο πληθυσμό αναφοράς:
«Δεν διαθέτουμε επαρκή αριθμό τμημάτων οξέων περιστατικών, Μονάδες Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης (ξενώνες, διαμερίσματα, οικοτροφεία) και κυρίως δουλειές για τους ψυχικά πάσχοντες ασθενείς. Έτσι οι ψυχικά πάσχοντες κάνουν το κύκλο επισκεπτόμενοι Πρωτοβάθμιες Μονάδες, Νοσηλευόμενοι σε τμήματα οξέων (Ψυχιατρικών Νοσοκομείων ή Ψυχιατρικές Κλινικές Γενικών Νοσοκομείων) και επιστρέφουν σπίτι ή τα παγκάκια άστεγοι χωρίς υποστήριξη. Τις περισσότερες φορές ξανακαταλήγουν νοσηλευόμενοι στα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία ή τις Ψυχιατρικές Κλινικές Γενικών Νοσοκομείων. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν υπάρχει επαρκές δίκτυο στεγαστικών Μονάδων για να απορροφήσει τους εν' λόγω ασθενείς και κυρίως δεν υπάρχουν δουλειές».
Η ΠΟΕΔΗΝ καταγγέλει μεγάλη έλλειψη κλινών οξέων περιστατικών. Τα Ψυχιατρικά νοσοκομεία, οι ψυχιατρικοί τομείς των Γενικών Νοσοκομείων εισάγουν πολύ περισσότερους Ασθενείς από τις διαθέσιμες κλίνες. Τους νοσηλεύουν σε ράντζα, σε κρεβάτια ασθενών που λείπουν με άδεια, σε χρόνια τμήματα:
«Για φανταστείτε την κατάσταση. Ασθενείς οξέα περιστατικά νοσηλεύονται σε κλίνες ασθενών που λείπουν με άδεια. Είναι καθηλωμένοι στο κρεβάτι και την ίδια ώρα επιστρέφει από την άδεια ο ασθενής και ψάχνει το κρεβάτι του και δεν υπάρχει! Στα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία εισάγονται ασθενείς σε χρόνια τμήματα λόγω έλλειψης κλινών. Για φανταστείτε ασθενείς που νοσηλεύεται για πρώτη φορά νέοι σε ηλικία, να εισάγονται για νοσηλεία σε τμήματα που νοσηλεύονται ηλικιωμένοι, κατάκοιτοι, ανοϊκοί. Ποιο θα είναι το θεραπευτικό αποτέλεσμα;»
Λόγω έλλειψης Μονάδων ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης, το 30% των κλινών οξέων περιστατικών, καλύπτονται από ασθενείς που νοσηλεύονται πάνω από ένα έτος, λέει η ΠΟΕΔΗΝ, ενώ οι στεγαστικές προστατευόμενες δομές του Δημοσίου Τομέα Ψυχικής Υγείας (αποασυλοποίηση) φιλοξενούν 3500 χρόνιους ασθενείς και 1500 φιλοξενούν οι Μ.ΚΟ:
«Οι ανάγκες για στεγαστικές θεραπευτικές δομές είναι πάνω από 20.000 κλίνες φιλοξενίας για να αποσυμφορηθούν τα ψυχιατρικά Νοσοκομεία από χρόνιους και νεοχρόνιους ασθενείς και να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες των οικογενειών. Που να βρεθούν τα χρήματα. Πολλοί ιδιοκτήτες Μ.ΚΟ λαμβάνουν χρήματα χιλιάδες ευρώ, δυσανάλογα από τα θεραπευτικό αποτέλεσμα που προσφέρουν. Όταν ο φιλοξενούμενος Ασθενείς στο ΜΚΟ παρουσιάσει διέγερση προκαλούν εισαγγελική εντολή για εισαγωγή στα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία κάτι που απαγορεύεται».
Οι εργαζόμενοι προχωρούν σε μία ακόμη σοβαρή καταγγελία. Οπώς λένε, συγκαλύπτεται ο πραγματικός αριθμός αυτοκτονιών κατ' έτος, από την ΕΛ ΣΤΑΤ και την ΕΛΑΣ, ενώ δεν υπάρχει αντικειμενικός τρόπος καταγραφής των αυτοκτονιών. Το βέβαιο είναι, λέει η ΠΟΕΔΗΝ, ότι ο αριθμός των αυτοκτονιών είναι σημαντικά μεγαλύτερος από την επίσημη καταγραφή:
«Με τα στοιχεία της ΕΛ ΣΤΑΤ οι αυτοκτονίες στα χρόνια των Μνημονίων χρόνο με τον χρόνο αυξάνουν. Το έτος 2010 ήταν 377, το 2013 613, το έτος 2016 650. Τα στοιχεία της ΕΛΑΣ δίνουν διπλάσιο αριθμό αυτόχειρων κατ' έτος από όσους δίνει η ΕΛΣΤΑΤ. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ο αριθμός των αυτόχειρων είναι υποτιμημένος. Στα πιστοποιητικά θανάτου (Διοικητικό έγγραφο) στις ιατροδικαστικές εκθέσεις δεν αναγράφονται οι εξωτερικές αιτίες θανάτου ή δεν μπορούν να ανιχνευθούν. Οι συγγενείς πιέζουν να μην αναγράφεται ως αιτία θανάτου η αυτοκτονία για λόγους κοινωνικούς, θρησκευτικούς και οικονομικούς. Το στίγμα ειδικά σε μικρές κοινωνίες είναι μεγάλο. Η θρησκεία αρνείται να κηδέψει τους αυτόχειρες. Επίσης δεν δηλώνονται για να λάβουν αποζημιώσεις από ασφαλιστικές εταιρίες σε περίπτωση που διαθέτουν ασφάλεια ζωής. Σε αυτόχειρες δεν δίδονται αποζημιώσεις από ασφάλεια ζωής», καταλήγει η Ομοσπονδία των Εργαζομένων.
