Τα άτομα έχουν εξαπλάσιες πιθανότητες να ζήσουν με παχυσαρκία στη μέση ηλικία, αν και οι δύο γονείς τους έζησαν με παχυσαρκία σε αυτή την ηλικία, όπως διαπιστώνει νέα έρευνα που θα παρουσιαστεί στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο για την Παχυσαρκία στη Βενετία. Το να έχει ο ένας γονέας παχυσαρκία τριπλασιάζει τις πιθανότητες.
«Προηγούμενες έρευνες δείχνουν ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της κατάστασης παχυσαρκίας των γονέων και των παιδιών τους, αλλά λίγες μελέτες έχουν διερευνήσει κατά πόσο αυτή η διαγενεακή μετάδοση της παχυσαρκίας συνεχίζεται μετά την εφηβεία και κατά την ενήλικη ζωή», αναφέρει η επικεφαλής ερευνήτρια, Μαρί Μίκελσεν, από το Τμήμα Κοινοτικής Ιατρικής του Αρκτικού Πανεπιστημίου UiT της Νορβηγίας. «Μας ενδιέφερε πώς ο δείκτης μάζας σώματος των γονέων σχετίζεται με τον δείκτη μάζας σώματος των απογόνων τους, όταν οι απόγονοι έχουν φτάσει στην ενηλικίωση και έχουν ζήσει μακριά από το σπίτι τους για μεγάλο χρονικό διάστημα», προσθέτει.
Στη μελέτη χρησιμοποιήθηκαν δεδομένα από τη Μελέτη Tromso, μια εν εξελίξει μελέτη υγείας με βάση τον πληθυσμό στη Νορβηγία. Συμπεριλήφθηκαν άτομα ηλικίας 40-59 ετών, από την έβδομη φάση της μελέτης, που διεξήχθη το 2015-2016, και δεδομένα για τους γονείς τους, όταν ήταν στην ίδια ηλικία, από την τέταρτη φάση της μελέτης, τα έτη 1994-1995. Προέκυψαν 2.068 τριάδες γονέων και των απογόνων τους.
Η ανάλυση των δεδομένων έδειξε ισχυρή συσχέτιση μεταξύ του δείκτη μάζας σώματος των γονέων στη μέση ηλικία και του δείκτη μάζας σώματος των απογόνων τους στην ίδια ηλικία. Όταν και οι δύο γονείς ζούσαν με παχυσαρκία στη μέση ηλικία, οι απόγονοί τους είχαν εξαπλάσιες πιθανότητες να ζήσουν και οι ίδιοι με παχυσαρκία στη μέση ηλικία σε σχέση με τους ενήλικες που και οι δύο γονείς είχαν φυσιολογικό βάρος.
Οι πιθανότητες ήταν επίσης αυξημένες όταν μόνο ο ένας γονέας είχε παχυσαρκία. Όταν μόνο η μητέρα είχε παχυσαρκία, οι απόγονοι είχαν 3,44 φορές υψηλότερες πιθανότητες να έχουν παχυσαρκία, ενώ ο αντίστοιχος αριθμός για τους πατέρες ήταν 3,74.
