Οι αναλυτές που ασχολούνται με την αξιολόγηση των μετοχών είναι ο σάκος του μποξ της αγοράς. Είναι οι επαγγελματίες που τρώνε πάντα το ανάθεμα για λάθη, αστοχίες και τη μη ευόδωση των προσδοκιών, ειδικά όταν οι προσδοκίες συνδέονται με τις «τιμές-στόχους».
Ο λόγος για τον οποίο οι αναλυτές στοχοποιούνται έχει να κάνει και με την υποχρέωση της δημοσιοποίησης των απόψεων τους: κρίνονται ανά πάσα στιγμή ανάλογα με το πού βρίσκεται η μετοχή σε σχέση με το αποτέλεσμα της μελέτης των θεμελιωδών δεδομένων.
Σε αντίθεση με άλλους δημοσιολογούντες περί μετοχών, οι αναλυτές στη συντριπτική τους πλειοψηφία καταλήγουν σε συμπεράσματα με βάση κάποιες αποδεκτές μεθόδους αξιολόγησης. Οι μέθοδοι αυτές δεν είναι κουβέντες «καφενείου» ή κάποιο όνειρο που είδαν το προηγούμενο βράδυ, απαιτούν σοβαρό χρόνο συλλογής, επεξεργασίας και παρουσίασης των δεδομένων.
Έχουν ένα επιστημονικό υπόβαθρο που υποστηρίζεται από σπουδές, εμπειρία και καθημερινή τριβή με τη χρηματοοικονομική ειδησεογραφία.
Απευθύνεται δε σε διαχειριστές, σε επαγγελματίες με αντίστοιχο επίπεδο αντίληψης και θεωρητική κατάρτιση. Και τέλος είναι πιστοποιημένοι από τον επόπτη της αγοράς με εξετάσεις, τις πιο δύσκολες και εκτεταμένες σε ύλη από όλα τα θεωρητικά γνωστικά πεδία της κεφαλαιαγοράς.
Μάλιστα για κάποια από αυτά, όπως το νομικό πλαίσιο της κεφαλαιαγοράς, είναι υποχρεωμένοι να επικαιροποιούν τις γνώσεις τους κάθε πέντε χρόνια και να πιστοποιούν την απόκτηση της νέας γνώσης με εξετάσεις. Η σύνθεση όλων των παραπάνω δημιουργεί ένα πλέγμα εξειδικευμένης γνώσης που βρίσκει έκφραση σε μια μελέτη με αυστηρές τεχνικές προδιαγραφές.
Είναι όλοι οι αναλυτές καλοί; Όχι, φυσικά! Η ίδια ερώτηση ωστόσο θα μπορούσε να αφορά δικηγόρους, γιατρούς, εργολάβους, μάγειρες και να έχει την ίδια απάντηση. Το πρόβλημα με την ανάλυση είναι μπορεί να υπάρχει ένα εξαιρετικό ιστορικό πετυχημένων προβλέψεων μεγεθών σε μια εταιρία αλλά «η μετοχή να μην ακούει».
Το μοντέλο μπορεί να είναι απόλυτα συνεπές, η διαμόρφωση ωστόσο της τιμής στο ταμπλό να εξαρτάται και από άλλους συστημικούς ή έκτακτους παράγοντες. Ελάχιστοι μπαίνουν στον κόπο να εξετάσουν την επιχειρηματολογία και τις υποθέσεις για το πώς κατέληξε στην ετυμηγορία του ένας αναλυτής.
Η συντριπτική πλειοψηφία όσων «διαβάζουν» μια ανάλυση εξαντλούν το ενδιαφέρον τους στον τίτλο και την τιμή στόχο και αδιαφορούν για το πώς προκύπτει το αποτέλεσμα. Έτσι όταν η τιμή προσπερνά την τιμή στόχο ή δεν τη φτάνει ποτέ, ο πέλεκυς του αναθέματος της ασχετοσύνης πέφτει βαρύς στον άτυχο εκδότη της ανάλυσης. Βασική σημείωση:
Οι αναλυτές δεν τα ξέρουν όλα, δεν είναι Θεοί, δεν έχουν μεταφυσικές ιδιότητες απλά προσπαθούν να συγκεντρώσουν όλη τη διαθέσιμη πληροφόρηση και να τη μετατρέψουν σε επενδυτική πρόταση. Από εκεί και πέρα το πόσο επιδραστικός είναι ένας αναλυτής εξαρτάται από το ιστορικό του, τη συγκυρία της αγοράς και φυσικά το πόσο καλά έχει περιγράψει την επενδυτική ευκαιρία στη μελέτη της αποτίμησης.
Αν είστε από τους επενδυτές που πρώτα αγοράζουν και μετά ρωτούν, αν ο επενδυτικός ορίζοντας περιορίζεται στο κλείσιμο της ημέρας, αν η αντίθετη άποψη σας προκαλεί ναυτία η ανάλυση στη μορφή που απευθύνεται σε διαχειριστές δεν έχει να σας προσφέρει τίποτα.
Αν είστε από τους επενδυτές που πάντα φταίνε οι άλλοι για τις ζημιές σας μην διαβάζετε αναλύσεις. Και κυρίως μην κατηγορείτε άδικα επαγγελματίες που αναλώνουν χρόνο και κόπο βγάζοντας τα μάτια τους νυχθημερόν προκειμένου να υποστηρίξουν τις επενδυτικές σας αποφάσεις.
