Του Θεόδωρου Σεμερτζίδη
Στις αρχές της εβδομάδας το πετρέλαιο βρέθηκε κάτω από τα επίπεδα των 40 δολαρίων, σε χαμηλό σχεδόν εξαετίας. Αυτό μάλιστα συνέβη λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση του ΟΠΕΚ να προχωρήσει σε αύξηση της ημερήσιας παραγωγής του κατά 1.5 εκατομμύρια βαρέλια, χωρίς να υπολογίζεται η παραγωγή του Ιράν.
Θα περίμενε κανείς πως η απόφαση αυτή του ΟΠΕΚ θα ήταν συνέπεια των θετικών προβλέψεων για την παγκόσμια οικονομία, αφού η συνεχής ανάκαμψή της θα δικαιολογούσε μια τέτοια απόφαση.
Κάθε άλλο, μάλιστα, προς αυτή την απόφαση, αφού η οικονομία της Κίνας παρουσιάζει σημάδια κόπωσης και η ευρωπαϊκή οικονομία προσπαθεί να λύσει τα δικά της προβλήματα με το χρέος και την ανεργία.
Ποιος όμως θα ωφεληθεί από την αύξηση της παραγωγής και ταυτόχρονα από την μείωση της τιμής του πετρελαίου λόγω υπέρ-προσφοράς του; Πάντα στην ζωή και στην οικονομία κάποιος κερδίζει και κάποιος χάνει και το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα κερδίζουν οι παραγωγοί, αφού θα πωλούν το πετρέλαιο σε χαμηλότερες τιμές.
Όπως παρατηρούμε στο παρακάτω γράφημα, το πετρέλαιο βρίσκεται σε θετική συσχέτιση με την τιμή του χρυσού και τα δύο αυτά εμπορεύματα σε αρνητική συσχέτιση με το δολάριο.
Πηγή γραφήματος: FED St. Louis
Όταν ο δείκτης του δολαρίου ενισχύεται τότε πετρέλαιο και χρυσός κινούνται καθοδικά. Με την ταυτόχρονη μείωση της τιμής του πετρελαίου και την ενίσχυση του δολαρίου οι ΗΠΑ έχουν την δυνατότητα να αυξήσουν τα αποθέματα τους (ενδιαφέρον έχει να το δούμε αυτό τους επόμενους μήνες) σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές, αφού η νομισματική πολιτική της FED στρέφεται γύρω από την ανάπτυξη και την μείωση της ανεργίας (ήδη το έχουν καταφέρει).
Από την άλλη ο χρυσός έχει δημιουργήσει (μέχρι στιγμής) ένα ισχυρό σημείο στήριξης κοντά στα $1.050/ουγγιά το οποίο θα δοκιμαστεί στις 16 Δεκεμβρίου με την απόφαση της FED. Σε περίπτωση διάσπασης των $1.050.ουγγιά πιθανή είναι η κίνηση προς τα $900/ουγγιά, αφού η αμερικανική οικονομία θα καταφέρει και την ανάκαμψη αλλά και θα εξαφανίσει τους όποιους φόβους περί πληθωριστικών πιέσεων.
Τέλος, η αύξηση των αμερικανικών επιτοκίων θα ενισχύσει περαιτέρω το δολάριο σε σχέση με τα υπόλοιπα βασικά νομίσματα (κι όχι μόνο), αφού θα γίνει περισσότερο ελκυστικό λόγω αποδόσεων και αναμένεται να εισρεύσουν στις ΗΠΑ εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια, ενισχύοντας την ανάπτυξη και φυσικά την καταθετική βάση των αμερικανικών τραπεζών.
Έτσι αφού στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας υπήρξε σταδιακή αύξηση όλων των assets, αφού το δολάριο διολίσθησε αισθητά σε σχέση με τα υπόλοιπα βασικά νομίσματα, αφού οι ΗΠΑ εξήγαγαν την χρηματοπιστωτική κρίση και δημιούργησαν προβλήματα στις υπόλοιπες χώρες, έρχονται τώρα να εφαρμόσουν ξανά την πολιτική του «σκληρού» δολαρίου με ό,τι αυτό συνεπάγεται γι' αυτές και τον υπόλοιπο κόσμο.
