Τώρα που έπεσε ο «κουρνιαχτός» που σηκώθηκε από το αναφερόμενο «διπλωματικό επεισόδιο» με τον Έλληνα ΥΠΕΞ Κ. Νίκο Δένδια στην Τρίπολη της Λιβύης την Πέμπτη 17 Νοεμβρίου θεωρούμε ότι είναι σκόπιμο να πούμε κάποια πράγματα με ψυχραιμία και με το όνομα τους.
Πρώτα απ’ όλα υπάρχει εύλογος προβληματισμός για το κατά πόσο καλά προετοιμάστηκε η επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών κ. Νίκου Δένδια στη Λιβύη την 17η Νοεμβρίου και ποιος ήταν ο συγκεκριμένος στόχος αυτού του αναντίρρητα πολύ βιαστικού ταξιδιού.
Και εξηγούμαστε: Τα πρώτα δημοσιεύματα το μεσημέρι της προηγούμενης ημέρας τα οποία φυσικά προήλθαν κατά πάγια τακτική του ΥΠΕΞ από «διαρροές», μιλούσαν μόνο για επίσκεψη στη Βεγγάζη και στην Ανατολική Λιβύη.
Αργότερα προστέθηκε στο πρόγραμμα και η Τρίπολη με τη συνάντηση του κ. Δένδια με τον Πρόεδρο του Προεδρικού Συμβουλίου κ. Μοχάμεντ αλ Μενφί. Από τη στιγμή που συμπεριλήφθηκε και η επίσκεψη στην Τρίπολη το όλο ταξίδι περιείχε μεγάλο ρίσκο σε σχέση με το όποιο διπλωματικό όφελος επιδιωκόταν για τα εθνικά μας συμφέροντα.
Η βασική γνώση των διπλωματικών διαδικασιών, ο χρόνος και ο τρόπος ανακοίνωσης και πραγματοποίησης της επίσκεψης σε σχέση με την πολυπλοκότητα της κατάστασης που επικρατεί στη Λιβύη, (που εκτιμούμε ότι για μία ακόμα φορά δεν λήφθηκε σοβαρά υπόψη) δείχνουν ότι η επίσκεψη δεν σχεδιάστηκε στον βαθμό που επιβαλλόταν.
Μπορεί να στενοχωρήσουμε κάποιους, αλλά αρέσει δεν αρέσει η Κυβέρνηση Νταμπέιμπα με έδρα την Τρίπολη έστω και αν έχει ακόμα μεταβατικό χαρακτήρα (στην Ελλάδα αποκαλείται υπηρεσιακή) είναι η αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ και την ΕΕ. Το αν της αναγνωρίζεται ή όχι το δικαίωμα να συνάπτει διεθνείς συμφωνίες είναι κάτι άλλο.
Τα χρήματα από τα προγράμματα υποστήριξης της ΕΕ στη Λιβύη και με τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας στην Κυβέρνηση της Τρίπολης δίνονται, κάτι που ο κ. Δένδιας και το Υπουργείο Εξωτερικών γνωρίζει πολύ καλά.
Δεν ξέρουμε τι ακριβώς είχε συνεννοηθεί ο κ. Δένδιας με τον κ. Μένφι ο οποίος να σημειώσουμε και αυτός ως Πρόεδρος έχει μεταβατική ιδιότητα, όπως και η Κυβέρνηση Νταμπέιμπα. Μπορεί στην Ελλάδα η θριαμβολογία σχετικά με το ότι ο Έλληνας ΥΠΕΞ δεν έπεσε στην παγίδα της Λίβυας ΥΠΕΞ να βρήκε αρκετά «ευήκοα ώτα».
Δεν αντέχει όμως σε οποιαδήποτε σοβαρή κριτική το επιχείρημα ότι δεν δέχθηκε να συναντηθεί στο αεροδρόμιο Μιτίγκα με την ομόλογο του η οποία περίμενε να τον υποδεχθεί σύμφωνα με το διπλωματικό πρωτόκολλο, όποιον λόγο πέραν του προαναφερθέντος και αν είχε. Που να το πει άραγε αυτό και σε άλλους ομόλογους του.
Γνωρίζουμε βέβαια ότι με πολλά από αυτά που κάνει και λέει ο κ. Δένδιας απευθύνεται στο εσωτερικό της χώρας. Αυτό που θα ενοχλούσε αν συναντιόταν με την Λίβυα ομόλογο του δεν είναι η φωτογραφία που η ίδια θα έβαζε στο γραφείο της κατά πάσα πιθανότητα δίπλα σε αυτήν που έχει με τον κ. Τσαβούσογλου, αλλά αυτή που θα κυκλοφορούσε στα ελληνικά ΜΜΕ και σε πολλούς θα χαλούσε το προφίλ του.
Γνωρίζοντας ότι θα δυσαρεστηθούν κάποιοι θεωρούμε ότι είναι αστείο το επιχείρημα ότι μια χειραψία με την Λίβυα ομόλογο του θα της έδινε από ελληνικής πλευράς αναγνώριση ή οποιαδήποτε νομιμοποίηση. Όπως επίσης στερείται οποιασδήποτε σοβαρότητας το επιχείρημα, το οποίο υποστηρίχθηκε από κύκλους του κ. Δένδια, ότι δεν μπορούσε να ανταλλάξει χειραψία με την κ. Μανγκούς η οποία υπέγραψε το νέο παράνομο Μνημόνιο του Οκτωβρίου.
Με αυτήν τη λογική δεν θα πρέπει να ανταλλάξει χειραψία ούτε με τον …Τσαβούσογλου που το υπέγραψε από τουρκικής πλευράς. Ούτε οι ΥΠΕΞ τόσων και τόσων χωρών, από μικρές χώρες μέχρι τις υπερδυνάμεις.
Να ρωτήσουμε, θα ήταν δηλαδή άστοχο, αν με τη συνάντησή τους το πρωί της Πέμπτης έθετε και παρουσία της κ. Μανγκούς μπροστά στις κάμερες την ακλόνητη ελληνική θέση για τα παράνομα μνημόνια και να τόνιζε εμφατικά ότι οποιαδήποτε βοήθεια της ΕΕ προς την Λιβύη περνάει από την Ελλάδα;
Μήπως αυτό δεν θα ήταν ο ενδεδειγμένος τρόπος και αμέσως μετά αφού τηρήθηκε το διπλωματικό πρωτόκολλο να συναντιόταν πολύ ωραία και ομαλά με τον Πρόεδρο του Προεδρικού Συμβουλίου κ. Μένφι τον οποίο οι διαρροές ότι «συνομιλεί» με την Αθήνα μάλλον τον εκθέτουν και τον εξουδετερώνουν αν τελικά είναι χρήσιμος, όπως μας λένε κάποιοι στα ΜΜΕ για την εξεύρεση κοινού εδάφους.
Η Τουρκία έχει πλέον ισχυρή παρουσία στη χαοτική Λιβύη, την οποία θεωρεί κομβική χώρα για τις ηγεμονικές της φιλοδοξίες και δεν πρόκειται να επιτρέψει πολιτική ομαλοποίηση αν δεν «εξασφαλιστεί» η επιρροή της και στην «αυριανή ημέρα». Άρα η Ελλάδα θα πρέπει να έχει όσο το δυνατόν αποτελεσματική παρουσία εκεί. Είναι αδιανόητο γιατί επί 18 περίπου μήνες το ΥΠΕΞ δεν τοποθέτησε Πρέσβη, αλλά και ισχυρή διπλωματική αντιπροσωπεία στην Τρίπολη.
Εκλογές μπορεί να γίνουν του χρόνου, μπορεί να γίνουν και σε 3-4 χρόνια, οπότε το «θα συζητήσουμε» με την κυβέρνηση που θα προέλθει από αυτές είναι πέρα για πέρα λάθος. Αφήστε που είναι και πολύ πιθανόν με τέτοια επιρροή και προσωπικό των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών να βρίσκεται παντού να προέλθει μία επίσης φιλοτουρκική κυβέρνηση. Τι θα πει τότε το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών;
Αντιμετωπίζοντας κατάματα τη σκληρή πραγματικότητα επισημαίνουμε ξανά ότι εμείς στην Ελλάδα είμαστε δυστυχώς αναγκασμένοι να εξετάσουμε τη χαοτική κατάσταση στη Λιβύη με βάση το «ποιος είναι το λιγότερο κακό». Και το «κακό» που σημαίνει με άλλα λόγια τουρκική επιρροή έχει φθάσει ακόμα και στη Βεγγάζη.
Από τη στιγμή που όπως φαίνεται ότι η Ελληνική Κυβέρνηση έχει ζητήσει από τις ΗΠΑ να μεσολαβήσουν για τη βελτίωση των σχέσεων και αποφυγή άλλων προκλήσεων δεν μπορείς να υπονομεύεις την υπόσταση της Λίβυας ΥΠΕΞ η οποία θεωρείται και άνθρωπος των ΗΠΑ στην Τρίπολη. Και αναμφίβολα πολύ καλά κάνει η Κυβέρνηση που δίνει το βάρος στην Ανατολική Λιβύη (Κυρηναϊκή) μιας και δεν γνωρίζουμε πως θα εξελιχθεί η κατάσταση με αυτές τις δύο de facto διοικήσεις στη χώρα.
Συμπερασματικά, θα λέγαμε ότι αυτή η επίσκεψη με την οποία ο κ. Δένδιας ίσως μαζί με το οποιοδήποτε εθνικό κέρδος επεδίωκε να ανεβάσει και τις «μετοχές» του στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό όχι μόνο δεν έφερε θετικό πρόσημο, αλλά περιέπλεξε και άλλο την ήδη …περίπλοκη κατάσταση και εξέθεσε την Ελλάδα με αυτήν την επιεικώς διπλωματική αστοχία.
