Με μια ανεξήγητη αρχικώς δήλωση, ο πρόεδρος της Τουρκίας τη στιγμή της κλιμάκωσης της σύγκρουσης στη Μ. Ανατολή, έσπευσε να θέσει ο ίδιος την Τουρκία στο κάδρο του πολέμου, δηλώνοντας ότι το «Ισραήλ μετά τον Λίβανο θα στρέψει το βλέμμα του στα εδάφη μας».
Αμέσως μετά δρομολογήθηκε και υπό την πίεση και της αντιπολίτευσης η κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίαση της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης με αντικείμενο «τις εξελίξεις στον Λίβανο και την ισραηλινή απειλή». Ο πρόεδρος του CHP, Οζέρ Οζκιούλ, απέδωσε τις κινδυνολογικές δηλώσεις Ερντογάν σε προσπάθεια απόσπασης της προσοχής της κοινής γνώμης από τα καθημερινά προβλήματα, αλλά ο ίδιος ο Τούρκος ηγέτης επανήλθε την Τετάρτη μιλώντας στην ΚΟ του κόμματος του.
«Η Τουρκία έχει τη δύναμη να αφήσει να πέσουν στο κενό οι επεκτατικές φιλοδοξίες, τα κακά βλέμματα που στέφονται στα εδάφη της πατρίδας και τις κατακτητικές προθέσεις που διογκώνονται. Το λέω ανοιχτά και ξεκάθαρα. Η αυταπάτη της γης της επαγγελίας θα είναι μια μεγάλη απογοήτευση και ήττα» δήλωσε ο Τούρκος πρόεδρος.
Στην ομιλία αυτή επανήλθε στις γνωστές θεωρίες ότι το Ισραήλ επιδιώκει να εδραιώσει μια νέα γεωγραφία στην περιοχή στα όρια της «Γης της Επαγγελίας» όπως καταγράφεται στις Γραφές και στην Torah. Σύμφωνα με την εβραϊκή Βίβλο η «γη της Επαγγελίας», περιλαμβάνει το σημερινό Ισραήλ μέρος της Ανατολικής Αιγύπτου όλη την Ιορδανία, τον Λίβανο και τη Συρία μικρό μέρος του Ιράκ και το μικρό τμήμα της Νοτιοδυτικής Τουρκίας.
Και ο ακροδεξιός εθνικιστής κυβερνητικός εταίρος του Ερντογάν, Ν. Μπαχτσελί, έσπευσε να στηρίξει τον τούρκο πρόεδρο δήλωσε και αυτός ότι «Σήμερα, το θέμα δεν είναι η Βηρυτός, αλλά η Άγκυρα. Η κρυφή ατζέντα είναι η τουρκική πατρίδα. Το επόμενο στάδιο των πυραύλων και των δολοφονιών στη Μέση Ανατολή είναι η γεωγραφία της Ανατολίας».
Η δήλωση του προέδρου του Ισραήλ, Ισαάκ Χέρτζογκ, ότι «το Ισραήλ δεν είχε ποτέ στρατιωτικά σχέδια για την Τουρκία. Αντιθέτως, έχουμε μεγάλο σεβασμό για τον τουρκικό λαό. Έχουμε δημιουργήσει σχέσεις και φιλία μεταξύ των λαών μας», δεν έτυχε ευρείας προβολής στα Τουρκικά ΜΜΕ καθώς δεν εξυπηρετούσε το αφήγημα του Τ. Ερντογάν.
Η Άγκυρα ήδη από πέρυσι όταν είχε ξεκινήσει ο πόλεμος στη Γάζα είχε αρχίσει να προωθεί και σε ανώτατο επίπεδο τη θεωρία της ότι η αποσταθεροποίηση της περιοχής έχει στόχο και την περικύκλωση της Τουρκίας.
Πριν ένα χρόνο ο Τούρκος πρόεδρος δήλωνε ότι οι «ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δεν μπορούν να σταματήσουν την Τουρκία» και ο στενός συνεργάτης του και επικεφαλής της Διεύθυνσης Επικοινωνίας της τουρκικής προεδρίας Φ. Αλτούν δήλωνε στο TRT ότι: «το παιχνίδι που παίζεται στη Γάζα είναι ένα παιχνίδι που παίζεται όχι μόνο ενάντια στους Παλαιστίνιους αδελφούς μας, αλλά και εναντίον ολόκληρης της περιοχής, ειδικά της Τουρκίας».
Έναν χρόνο μετά και με τον Τ. Ερντογάν να έχει αναλάβει τη σημαία του αντιϊσραηλινού μετώπου επιχειρεί να προσδώσει μια κρίσιμη εσωτερική διάσταση, για να δικαιολογήσει τη στάση του, προβάλλοντας την Τουρκία ως τον τελικό στόχο του Ισραήλ.
Εντάσσοντας την Τουρκία στους στόχους του Ισραήλ επιχειρεί επίσης να αποσπάσει τη συμπάθεια και τη στήριξη των μουσουλμάνων και των Αράβων.
Η Τουρκία με πρόσχημα την ανθρωπιστική βοήθεια έχει αναπτύξει στενούς δεσμούς με τον Λίβανο όπου έχει και στρατιωτική παρουσία συμμετέχοντας εδώ και δεκαετίες στην ειρηνευτική δύναμη που εδρεύει στη χώρα. Επίσης, με την επίκληση της δήθεν εξισορρόπησης της επιρροής του Ιράν έχει αναπτύξει τη δική της επιρροή στη χώρα αλλά και στη Βόρεια Συρία όπου και για λόγους «προστασίας» έχει επιβάλει ζώνη κατοχής εντός του συριακού εδάφους.
Επίσης, η Τουρκία διατηρεί ακόμη και σήμερα στενούς δεσμούς τόσο με τη Χεζμπολάχ όσο και με τη Χαμάς. Ο πόλεμος στη Γάζα και η επέκταση των συγκρούσεων στον Λίβανο απειλεί αυτή την ισορροπία που είχε επιτύχει η Τουρκία και συγχρόνως την τρομάζει το γεγονός ότι το Ισραήλ αναδεικνύεται στον ισχυρότερο παίκτη της περιοχής που μπορεί να επιβάλει τη δική του «ζώνη ασφαλείας» που θα εκτείνεται μέχρι τον Λίβανο, μέχρι και το έδαφος της Συρίας. Και κανείς στην Άγκυρα δεν ξεχνά τη στενή σχέση που εδώ και δεκαετίες πιθανολογείται ότι έχει η Μοσάντ με τους Κούρδους της Συρίας αλλά και με το ΠΚΚ.
Η επιβολή του «Νόμου του Ισραήλ» σε ένα μεγάλο μέρος νοτίως των συνόρων της Τουρκίας είναι φυσικό να την ανησυχεί. Επίσης, μειώνει το κύρος της στη Μ.Ανατολή καθώς δείχνει αδύναμη να τα «βάλει» με το Ισραήλ… Και έτσι θέλει με τα μηνύματα αυτά περισσότερο να απευθυνθεί στις ΗΠΑ θεωρώντας ότι η προειδοποίηση ότι ένα μέλος του ΝΑΤΟ κινδυνεύει η αισθάνεται απειλή από μια τρίτη χώρα ακόμη κι αν αυτή είναι σύμμαχος των ΗΠΑ, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη, ειδικά σε στιγμές που υπάρχει ο κίνδυνος μιας γενικευμένης ανάφλεξης…
