Του Σάκη Μουμτζή
Η περαιτέρω επιδείνωση των σχέσεων της Ελλάδος με τη Ρωσία που παρατηρείται τις τελευταίες ημέρες μπορεί να αποδοθεί και στην απόπειρα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να αλλάξει την τρέχουσα πολιτική ατζέντα, που την βαρύνουν οι 94 νεκροί. Αυτό βέβαια είναι ο ορισμός του τυχοδιωκτισμού. Για μια μικροκομματική σκοπιμότητα, ναρκοθετούνται οι σχέσεις με μια υπερδύναμη.
Όμως το κλίμα ήταν ήδη βαρύ. Το ερώτημα είναι αν ο Ν.Κοτζιάς χαράσσει μόνος του αυτήν την πολιτική της ρήξης με τη Ρωσία ή σε συνεννόηση με τον πρωθυπουργό. Αν συμβουλεύεται τους διπλωμάτες του υπουργείου του ή αν εκπονεί αυτήν την πολιτική μαζί με μια μικρή ομάδα συνεργατών του.
Και, το κυριότερο, αν έχει εντάξει αυτήν την πολιτική σε μια στρατηγική ή είναι σπασμωδικές κινήσεις που συναρθρώνουν αυτήν τη σύγκρουση στην εσωτερική πολιτική κατάσταση.
Είναι ολοφάνερο πως ο Ν.Κοτζιάς αναθεωρεί πλήρως την εξωτερική πολιτική της Μεταπολίτευσης. Έχει κάνει την εκτίμηση πως η Τουρκία είναι ο στρατηγικός μας αντίπαλος στην περιοχή και επιδιώκει να κλείσει με κάθε τρόπο τις εκκρεμότητες που έχουμε με τη FYROM και την Αλβανία.
Το ερώτημα είναι το εξής και είναι κρίσιμο: πώς σκοπεύει να διαχειρισθεί τις σχέσεις της Ελλάδος με την Τουρκία; Τι κατάληξη θα έχει αυτή η αντιπαλότητα; Και πώς εντάσσει σε αυτήν την αντιπαλότητα τη Ρωσία; Πώς υποστηρίζει ότι «η Ρωσία πολεμά ως σύντροφος εν όπλοις με την Τουρκία;», σε ποιο σημείο του πλανήτη συμπολεμούν; Είναι δυνατόν υπουργός Εξωτερικών ευρωπαϊκής χώρας να προβαίνει σε μια τόσο χονδροειδή καταγγελία κατά μιας υπερδύναμης; Ή μήπως θεωρεί πως η στρατιωτική συνεργασία τους αποτελεί επιθετική ενέργεια εναντίον της πατρίδας μας; Επανερχόμαστε στα βλακώδη δόγματα της δεκαετίας του ''90; Μα, και οι ΗΠΑ δεκαετίες ολόκληρες εξοπλίζουν την Τουρκία και δικά τους όπλα χρησιμοποιήθηκαν στην Κύπρο το 1974.
Τελικά, είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να ανατρέπει μια εξωτερική πολιτική 44 χρόνων; Ενημερώθηκαν οι πολιτικοί αρχηγοί; Τι λέει επ΄ αυτού ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας;
Ο Ν.Κοτζιάς, διακατεχόμενος από το σύνδρομο του μεγαλείου, επιδιώκει να επιλύσει, παντί τρόπω, ένα πρόβλημα που οι προηγούμενοι δεν έλυσαν, καθώς δεν ήθελαν να παραβιάσουν την εθνική γραμμή. Αν έκαναν και αυτοί τις υποχωρήσεις που έκανε ο Κοτζιάς, το Σκοπιανό θα είχε λυθεί από τη δεκαετία του ''90.
Και γι΄αυτό ξεσηκώθηκαν οι πολίτες σε όλη την Ελλάδα.
Ο Σεπτέμβριος θα είναι ο μήνας που θα επανεμφανισθούν οι μαζικές αντιδράσεις κατά της συμφωνίας, και μάλιστα κλιμακούμενες. Αυτό ακριβώς θέλει να αποφύγει ο Ν.Κοτζιάς και με χυδαίο τρόπο επιχειρεί να ταυτίσει όλους αυτούς που διαφωνούν με την πολιτική του με τα ρούβλια και τον Πούτιν. Μας αποκαλεί ξεδιάντροπα «ξενοκίνητους», ο υμνητής της ΕΣΣΔ και του Γιαρουζέλσκι.
Συνταγή βγαλμένη από τα υπόγεια των υπηρεσιών της Α. Γερμανίας. Και βέβαια σε αυτήν την προσπάθεια του δεν διστάζει να τορπιλίσει τις, παραδοσιακά, καλές σχέσεις της πατρίδας μας με τη Ρωσία.
Ο τυχοδιωκτισμός του ΣΥΡΙΖΑ στην οικονομία μας στοίχισε –σύμφωνα με τους Ευρωπαίους αξιωματούχους– περί τα 200 δισεκατομμύρια. Άραγε, τι θα μας στοιχίσει ο τυχοδιωκτισμός τους στην εξωτερική πολιτική;
*Να υπενθυμίσω πως στη δεκαετία του ''90 παράκεντρα εξουσίας ασκούσαν εξωτερική πολιτική που βασιζόταν στο δόγμα «ο εχθρός του εχθρού μου, φίλος μου». Τώρα, με τον Ν.Κοτζιά παρατηρούμε την αντεστραμμένη εκδοχή αυτού του δόγματος, που είναι: «ο φίλος του εχθρού μου, εχθρός μου».
