Όλοι γνωρίζουμε το τι συμβαίνει στα πανεπιστήμια, ποιοι δημιουργούν τα προβλήματα, εξάλλου τις περισσότερες φορές δεν είναι καν φοιτητές, προέρχονται εκτός ΑΕΙ, απλά βρίσκουν εντός των τειχών συνοδοιπόρους, δηλώνει στο liberal.gr o πρώην πρύτανης του ΠΑΜΑΚ Αχιλλέας Ζαπράνης, ασκώντας δριμεία κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ για τις εμπρηστικές δηλώσεις στελεχών του, όπως οι χθεσινές του Δ.Τζανακόπουλου που δήλωσε για την ΑΣΟΕΕ ότι «δεν βρήκαν και Καλάσνικοφ».
Σχολιάζοντας τη ρητορική του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της αντιπολίτευσης, ο πρώην πρύτανης που έχει ζήσει από πρώτο χέρι τη βία στα πανεπιστήμια, απαντά ότι ο κ. Τζανακόπουλος απευθύνεται στον ΣΥΡΙΖΑ του 3%, σε ανθρώπους που δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα και κυρίως «λέει πράγματα που αντιφάσκουν με την διαφημιζόμενη κεντροαριστερή μετεξέλιξη του κόμματος».
Μιλά επίσης για τις ευθύνες των πρυτάνεων που παραμένουν αμέτοχοι και κρύβονται πίσω από το ελλιπές θεσμικό πλαίσιο για την ασφάλεια στα πανεπιστήμια, σχολιάζοντας τα γεγονότα αφ'' υψηλού, με την άνεση κάποιου που κάθεται στην καρέκλα του ως παρατηρητής, και μάλιστα για ένα θέμα, όπως η κατάργηση του ασύλου, που πουθενά αλλού στην υφήλιο δεν θα προκαλούσε τέτοιες αντιδράσεις.
Όσο για τις ευθύνες του φοιτητικού κινήματος απαντά ότι κατά τη γνώμη του, αυτό ουδέποτε υπήρξε. «Σε ποια χώρα, μπορεί ένας νέος να γράφει συνθήματα στους τοίχους, να σπάει, να προπηλακίζει τον καθηγητή του, χωρίς καμία συνέπεια, και το βράδυ να συζητά σε μια παρέα με τους φίλους του, πόσο επαναστάτης είναι; Υπάρχει μόνο ένα τέτοιο μέρος, η Ελλάδα», σημειώνει χαρακτηριστικά.
Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη
- Πώς εισπράττετε εσείς τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες με αφορμή τις έρευνες της αστυνομίας στο κτίριο της ΑΣΟΕΕ, και την απόφαση της Συγκλήτου να παραμείνει κλειστό ως την Κυριακή 17 Νοεμβρίου, τα οποία με την σειρά τους έχουν προκαλέσει σφοδρή πολιτική αντιπαράθεση;
Είναι απίστευτα αυτά που ζούμε τις τελευταίες ημέρες. Είμαστε μια μοναδικότητα στην υφήλιο. Δεν υπάρχει άλλο κράτος όπου θα υπήρχε αναταραχή για το νόμο περί κατάργησης του ασύλου.
Η υποκρισία περισσεύει, φτάνουμε στο σημείο μιας οξυμένης πολιτικής αντιπαράθεσης όταν η συζήτηση είναι περί όνου σκιάς. Όλοι γνωρίζουμε το τι συμβαίνει στα πανεπιστήμια, ποιοι δημιουργούν τα προβλήματα, εξάλλου τις περισσότερες φορές δεν είναι καν φοιτητές, προέρχονται εκτός των ΑΕΙ, και απλά βρίσκουν εντός των τειχών συνοδοιπόρους.
Αυτό που δεν αναδεικνύεται αρκετά είναι ότι είμαστε μοναδικοί στον πλανήτη. Πουθενά αλλού δεν συμβαίνει αυτό. Έχουμε πολύ καλό διδακτικό προσωπικό, η ποιότητα των φοιτητών είναι αυτή που πρέπει, ο μέσος όρος των υποδομών των ελληνικών ΑΕΙ είναι καλύτερος απ'' ότι στη Βρετανία, όπως τυχαίνει να γνωρίζω, αλλά από εκεί και πέρα, έχει καταργηθεί η ελευθερία διακίνησης ιδεών στα ελληνικά πανεπιστήμια. Δεν μπορεί κάποιος να κάνει σήμερα μια εκδήλωση σε ΑΕΙ με θέμα που να μην ικανοποιεί μια ελάχιστη μειοψηφία του 1%. Γιατί θα πρέπει να υπάρχει αυτό;
- Τις τελευταίες πάντως εβδομάδες, η μεν πολιτεία δείχνει να δηλώνει παρούσα απέναντι σε φαινόμενα ανομίας, ωστόσο την ίδια στιγμή η αντιπολίτευση μεταφράζει ως "ανοικτό πανεπιστήμιο" το σπάσιμο του λουκέτου στην ΑΣΟΕΕ και την παραβίαση της απόφασης της Συγκλήτου...
Είδα τον κ. Φίλη, που διετέλεσε και υπουργός Παιδείας, για τον οποίο θυμίζω δεν έχει καν πάρει πτυχίο, να λέει διάφορα μπροστά στην είσοδο του Οικονομικού Πανεπιστημίου. Από εκεί και πέρα, το κράτος δείχνει παρών, μια θέληση να τελειώνουμε με την ανομία, και αυτό είναι το σωστό. Από την άλλη πλευρά, εκτιμώ ότι η απόφαση να κλείσει ένα πανεπιστήμιο για 5 ημέρες, είναι υπερβολή υπό την έννοια της πολιτικής διαχείρισης. Είναι πολύ εύκολο να χάσεις το δίκιο σου όταν δεν προσέχεις τις λεπτομέρειες, και πως θα τις εκμεταλλευτεί η άλλη πλευρά.
- Αλήθεια πως σας φάνηκαν οι δηλώσεις Τζανακόπουλου, που όχι μόνο είδε απειλή της δημοκρατίας στις πρακτικές της κυβέρνησης, αλλά και δεν διαπίστωσε κάτι το μεμπτό στα ευρήματα της ΑΣΟΕΕ, λέγοντας για τους αστυνομικούς "ε, δεν βρήκαν και καλάσνικοφ"...
Αυτό που συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ είναι δύσκολο να το αναλύσει κάποιος. Το κόμμα αυτό δεν παρουσιάζει ομοιογένεια. Υπάρχει το 3% των παλαιών στελεχών, και όλος ο άλλος κόσμος που τον ακολουθεί για την κοινωνική, με ή χωρίς εισαγωγικά, πολιτική του. Οι παλαιοί έχουν γαλουχηθεί με το όνειρο της επανάστασης του προλεταριάτου. Στο μυαλό τους θέλουν να υποσκάψουν το αστικό κίνημα, από μέσα. Αυτό έχει να κάνει τόσο με τους θεσμούς, όσο και με την δημιουργία ενός κλίματος αναταραχής, συνθήκες που στο δικό τους μυαλό ευνοούν την επαναστατική δράση. Πόσο είναι αυτό εφικτό, σε μια στιγμή που στο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται σε διαδικασία κεντροαριστερής μετάλλαξης, μόνο εκείνοι το γνωρίζουν.
Ο κ. Τζανακόπουλος λέει πράγματα που αντιφάσκουν με την πορεία μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ και εκφράζουν πεποιθήσεις συγκεκριμένων ανθρώπων εκεί μέσα, οι οποίοι δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα. Το γενικότερο κλίμα αναταραχής που φαντάζονται ως προϋπόθεση μιας επαναστατικής δράσης, απλά δεν γίνεται σε μια χώρα σαν την Ελλάδα.
Επομένως ο κ. Τζανακόπουλος, και ο κάθε ομοιδεάτης του, με μεγάλη ευκολία μετά από 2-3 χρόνια, θα μας τα λέει διαφορετικά. Η πολιτική αντιπαράθεση των ημερών είναι σε καθαρά τακτικιστικό επίπεδο, σαν τους πυγμάχους που ανταλλάσσουν γροθιές για να εξουθενώσουν τον αντίπαλο. Καμία στρατηγική δεν υπάρχει σε αυτά, και κατά την γνώμη μου ζημιά κάνουν στο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς ο κεντρώος χώρος δεν τείνει ευήκοα ώτα, επομένως σύντομα θα πρεσβεύουν άλλα πράγματα.
Επανερχόμενος όμως στην αρχική σας ερώτηση, το πρωτεύων είναι η πολιτική διαχείριση. Πρέπει να αποφεύγονται τα λάθη που έχουν να κάνουν με την επικοινωνία. Εννοώ ότι κάποιος που δεν είναι ειλικρινής θα εκμεταλλευτεί το κλείσιμο του Οικονομικού Πανεπιστημίου για πέντε ημέρες. Όλοι γνωρίζουμε ότι η απόφαση ελήφθη με κριτήριο καθαρά την ασφάλεια φοιτητών και διδακτικού προσωπικού, ωστόσο η απόφαση είναι εκμεταλλεύσιμη.
- Πώς κρίνετε την στάση της Συνόδου των Πρυτάνεων που δήλωσε ότι καταδικάζει την βία απ'' όπου και αν προέρχεται;
Οι αιώνιοι πρυτάνεις. Η ιστορία εξελίσσεται μαζί με το περιβόητο άσυλο. Παλαιότερα μέχρι και το νόμο Γιαννάκου, υπήρχε συμπόρευση των διαφόρων φοιτητοπατέρων μαζί με τους επίδοξους πρυτάνεις, που κάποιες φορές δεν είχαν ούτε τα ακαδημαϊκά προσόντα για να καθίσουν στην συγκεκριμένη καρέκλα.
Από εκεί και πέρα, ο πρύτανης με το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο, αλλά και τα παλαιότερα, έχει την άνεση να κάθεται στην καρέκλα του ως παρατηρητής. Και το χρησιμοποιεί αυτό. Σχολιάζει τα γεγονότα αφ'' υψηλού, επιλέγει να μην γίνει μέρος του προβλήματος, όπως το αντιλαμβάνεται, και αυτό κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσει.
- Δεν τον υποχρεώνει το σημερινό θεσμικό πλαίσιο να ζητήσει παρέμβαση των αστυνομικών αρχών;
Μετά το γεγονός μπορεί να καταφύγει στον εισαγγελέα και να τον ενημερώσει σχετικά. Μέχρι εκεί. Όμως ο πρύτανης ενός πανεπιστημίου θα πρέπει να είναι υπόλογος και υπεύθυνος τόσο για τις υποδομές, όσο πολύ περισσότερο για την ασφάλεια της ακαδημαϊκής κοινότητας, έχοντας συγκεκριμένες αρμοδιότητες. Όσο αυτό δεν αλλάζει, τότε οι πρυτάνεις θα κρατούν την στάση που κρατούν, ενώ συλλογικά η Σύνοδος των Πρυτάνεων θα θυμίζει περισσότερο σωματείο που διεκδικεί διάφορα συντεχνιακά δικαιώματα, χρησιμοποιώντας όμορφες εκφράσεις.
- Η έλλειψη τόλμης εκ μέρους των πρυτάνεων, όπως υπονοείτε, οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι το θεσμικό πλαίσιο θα έπρεπε να τους θωρακίσει με περισσότερες αρμοδιότητες ή και σε άλλους λόγους;
Ο πρύτανης δεν έχει κανένα λόγο να εμπλακεί σε διαμάχες που θεωρεί ότι δεν τον αφορούν - λανθασμένα κατά την γνώμη μου- αλλά ούτε και την υποχρέωση. Δεν έχει δηλαδή κανένα κίνητρο. Εκτός κι αν θεωρεί ότι η θέση του δεν του επιτρέπει να μένει αμέτοχος, αλλά αυτό δεν το βλέπουμε συχνά. Γνώμη μου επομένως είναι ότι στο εξής ο πρύτανης θα πρέπει νομοθετικά να είναι υπεύθυνος για κάθε τι που συμβαίνει μέσα στο πανεπιστήμιο, έχοντας πολύ συγκεκριμένες αρμοδιότητες αλλά και ευθύνες.
- Μιλήσαμε για τις ευθύνες των πρυτάνεων, πάμε και στις ευθύνες αυτού που ονομάζουμε φοιτητικό κίνημα...
Κατά την γνώμη μου φοιτητικό κίνημα, ουδέποτε υπήρξε. Το κίνημα έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που εγώ δεν έχω δει στη δράση των φοιτητών μέσα στο πανεπιστήμιο.
Ξεκινώντας από την δεκαετία του 1980, παρατηρούμε ότι η πολιτική πόλωση μεταφέρθηκε μέσα στο πανεπιστήμιο. Αυτό με τα χρόνια άρχισε να αυτονομείται σε κάποιο βαθμό, έφτασε να πάρει έως και χαρακτηριστικά γενιτσαρισμού, με αποτέλεσμα σε κάποιες περιπτώσεις οι κομματικοί σχηματισμοί να το αντιμετωπίζουν ως παθητικό στους ισολογισμούς τους.
Τελικά τα χαρακτηριστικά του κινήματος τα είχε μόνο το ΚΚΕ μέσα στην πανεπιστημιακή κοινότητα, καθώς εκείνο είχε τους ινστρούκτορες, ήξερε πολύ καλά ποιος είναι ο ταξικός του εχθρός, και αυτό δίδαξε και στους άλλους τον ακτιβισμό στο πανεπιστήμιο.
Από εκεί και πέρα, το κίνημα, που επαναλαμβάνουμε όλοι ως "πιπίλα", θα ήθελα κάποιος να μου το ορίσει. Για μένα δεν υπήρξε ποτέ, ούτε και υπάρχει. Καθώς μάλιστα με τα χρόνια κόπηκε ο ομφάλιος λώρος ανάμεσα σε φοιτητοπατέρες και επίδοξους πρυτάνεις, μαζί και με διάφορες σχέσεις που έφθαναν μέχρι και σημείο διαφθοράς (σε θέματα συμβάσεων, κοκ), αποδυναμώθηκε εντελώς η ισχύς των φοιτητικών παρατάξεων.
Τα παιδιά αυτά έζησαν μια περίοδο που μπορούσαν να την χαρούν ανέμελα, και μετά κάποια πήγαν στα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Εκεί, σας ρωτώ, μπορεί ένας νέος 20-21 ετών, να γράφει στους τοίχους συνθήματα, να σπάει, να προπηλακίζει τον καθηγητή του, χωρίς καμία συνέπεια, και το βράδυ να συζητά σε μια παρέα με τους φίλους του, πόσο επαναστάτης είναι ; Υπάρχει ένα μόνο τέτοιο μέρος στον κόσμο, η Ελλάδα.
