Την επόμενη μέρα του θανάτου του Ανδρέα Παπανδρέου, ακριβώς πριν από 25 χρόνια, η ναυαρχίδα του φιλοκυβερνητικού τότε τύπου, έβαζε στο πρωτοσέλιδο της ένα σκίτσο του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ με το σύνθημα «ΖΕΙ ΤΩΡΑ στις καρδιές μας». Παρέπεμπε προφανώς στο αλησμόνητο «εδώ και τώρα Αλλαγή» και στόχευε σε αυτό που ο Ανδρέας Παπανδρέου ήλεγχε με εντυπωσιακό τρόπο την καρδιά των οπαδών του.
Γιατί ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν είχε ψηφοφόρους, έχει φανατικούς οπαδούς. Σαν αυτούς που βρέξει-χιονίσει, χάσει-κερδίσει βρίσκονται στο «πέταλο» της ομάδας φωνάζοντας συνθήματα αναπολώντας πρωταθλήματα και ιστορικές νίκες. Τόσα χρόνια μετά την απώλεια του ιδρυτή του, το ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε -με εξαίρεση την εκσυγχρονιστική περίοδο του Κώστα Σημίτη με τα καλά και τα ανάποδά της- να σταματήσει να τρώει από τα... έτοιμα του Ανδρέα.
Σε αυτά τα «έτοιμα» έπεσε με τα μούτρα και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας. Αυτά θέλησε να καρπωθεί. Δεν θα το κατάφερνε χωρίς την ανοχή και τη βοήθεια που του πρόσφεραν και του προσφέρουν βιολογικά και πολιτικά τέκνα του Ανδρέα Παπανδρέου. Δεν τον ξεμπρόστιασαν για την φρικτή απομίμηση του ευφυή, μορφωμένου, κοσμοπολίτη Παπανδρέου. Ακόμη κι όταν έλεγαν όπως πχ ο Κώστας Λαλιώτης ότι το αρχέτυπο του Ανδρέα Παπανδρέου δεν μπορεί να αναπαραχθεί, συμμετείχαν στη δημιουργία ενός ανδρεοπαπαδρεϊκού υβριδίου ως εναλλακτική της δικής τους χαμένης εξουσίας.
Τον Ανδρέα Παπανδρέου ως ηγετική πολιτική προσωπικότητα μπορεί να τον φιλοτεχνήσει κάποιος με χίλια χρώματα και χίλιες αποχρώσεις. Αλλά το αίσθημα που δημιουργεί ως σημαία μιας εποχής και μιας κοινωνίας, είναι αυτό που αποτύπωσε ο ηθοποιός Αιμίλιος Χειλάκης, o οποίος τον γνώρισε ως βοηθός σερβιτόρος στο ιστορικό ξενοδοχείο του Συντάγματος το King George. Εκεί που κατέληγαν μετά τα υπουργικά συμβούλια ο τότε πρωθυπουργός και οι υπουργοί του. Ακόμη κι ο λαϊκός και τρομερός Βαγγέλης Γιαννόπουλος στο King George έπινε και έτρωγε.
Πιτσιρικάς τότε ο Χειλάκης εντυπωσιάζεται από το πόσο large ήταν ο Παπανδρέου και δεν το έχει ξεχάσει ακόμη! Η διήγηση του όμως έχει και μια λεπτομέρεια που την θυμάται στο περίπου: «Δε θυμάμαι ακριβώς τι έπαιρνε συνήθως (σ.σ. ο Ανδρέας) αλλά θυμάμαι ότι πάντα, ενώ το τραπέζι δεν πληρωνόταν ποτέ, γιατί ήταν από την Βουλή…».
Εις μνήμη λοιπόν του Ανδρέα Παπανδρέου και των «large» εποχών που οδήγησαν στις μεταχρονολογημένες εξοφλήσεις των δωρεάν γευμάτων.
