Το ερώτημα δεν το θέτω εγώ, αλλά ο Ιλία Λαζαρένκο που ζει στη Λεμεσό. Είναι Ρώσος που έχει εναντιωθεί στο καθεστώς του Πούτιν. Όπως γράφει η ιστοσελίδα «Πολίτης» (2/8/2022), «σε κράτος εν κράτει έχουν μετατραπεί οι Ρώσοι στη Λεμεσό, τρομοκρατώντας ακόμα και συμπατριώτες τους οι οποίοι εκφράζουν ανοιχτά την αντίθεσή τους στην εισβολή στην Ουκρανία, καταγγέλλοντας τα εγκλήματα του ρωσικού στρατού. Ευθύνη φέρει σε μεγάλο βαθμό και ο Δήμος Λεμεσού ο οποίος έδωσε άδεια να στηθεί ρωσικό προπαγανδιστικό περίπτερο παρουσιάζοντας τούς εισβολείς ως δήθεν θύματα του ουκρανικού στρατού. Προχθές, στον μόλο της Λεμεσού αναρτήθηκαν φωτογραφίες Ρώσων που ζουν στην πόλη και είναι αντίθετοι στην εισβολή, με μαύρες σημαίες.
Οι Ρώσοι ακτιβιστές κατά της εισβολής των οποίων οι φωτογραφίες αναρτήθηκαν στον μόλο Λεμεσού, αναφέρουν πως ήδη έχουν κάνει καταγγελία στην αστυνομία και αναμένουν να εντοπιστούν και να συλληφθούν οι δράστες.» Η δε Ναταλία Μπόικο, ακτιβίστρια, υποστηρίζει πως «δεν μπορεί να πιστέψει ότι στις φωτογραφίες η ίδια και οι υπόλοιποι παρουσιάζονται ως νεκροί με μαύρες κορδέλες, στο πλαίσιο της ρωσικής προπαγάνδας που βρίσκει χώρο στην Κύπρο να εκδηλωθεί».
Θα πω στους Ρώσους ακτιβιστές που ζουν στην Κύπρο να μην περιμένουν τίποτα ούτε από την αστυνομία ούτε από καμιά άλλη κρατική υπηρεσία. Στην Κύπρο τα πάντα είναι διαβρωμένα από τη Ρωσία. Είναι μια ιστορία με μεγάλο βάθος, καθώς οι ρίζες αυτής της σχέσης βρίσκονται στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Τότε ήταν η Σοβιετική Ένωση, σήμερα είναι η Ρωσία του Πούτιν.
Το πολιτικό σύστημα της Κύπρου από τότε είχε παραδοθεί και λόγω του πανίσχυρου ΑΚΕΛ—του πιο σοβιετόδουλου κομμουνιστικού κόμματος στον ευρωπαϊκό χώρο—στα συμφέροντα της Σοβιετικής Ένωσης, πρωτίστως πολιτικά και ακολούθως οικονομικά. Στην συνέχεια, μετά την πτώση των σοσιαλιστικών καθεστώτων, η εξάρτηση, με μια παράλληλη μετατόπιση, μεταφέρθηκε στο ρωσικό καθεστώς των ολιγαρχών. Είναι γεγονός πως οι πολιτικές για το Κυπριακό καθορίζονταν και καθορίζονται με βάση τα συμφέροντα σημαντικής μερίδας του πολιτικού κόσμου της Κύπρου. Προέχουν τα επαγγελματικά τους συμφέροντα που δεν περιορίζονται μόνο στο «ξέπλυμα» και στη διαχείριση ρωσικών κεφαλαίων, αλλά υπάρχει εμπλοκή και σε άλλες δραστηριότητες με έντονο το γκρίζο χρώμα.
Σήμερα, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει πάρει μια ξεκάθαρη θέση απέναντι στην ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Να υπενθυμίσω πως η Κύπρος τις πρώτες ημέρες αρνήθηκε να καταδικάσει την εισβολή. Στη συνέχεια πειθάρχησε, αλλά όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ του «Πολίτη» ήταν μια κίνηση για τα προσχήματα. Η εξάρτηση της Κύπρου από τα ρωσικά κεφάλαια και η επιρροή που ασκεί ιστορικά η Ρωσία στη διαμόρφωση βασικών αξόνων της κυπριακής πολιτικής, συνιστά ένα άλυτο υπαρξιακό πρόβλημα. Να υπενθυμίσω μόνον την καταστροφική έκρηξη στο Μαρί.
Αυτό που έγινε με τη συνέργεια του Δήμου Λεμεσού σε βάρος των αντιφρονούντων στο καθεστώς Πούτιν δε θα πρέπει να μας εκπλήττει. Απεναντίας, θα μας εκπλήξει αν συλληφθούν οι δράστες που τους απείλησαν. Τελικά η Κύπρος σέβεται τις υποχρεώσεις της απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
