Του Σάκη Μουμτζή
Χθες οι Γ. Δραγασάκης και Ν.Παππάς, μέσα από την «Εφ-Συν», ζητούσαν την συγκρότηση αντιδεξιού μετώπου. Προφανώς, τα δύο ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν πως επίκειται η υπουργοποίηση κάποιων παροπλισμένων, τριτοκλασάτων, στελεχών του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ και νομίζουν πως έτσι οικοδομείται το αντιδεξιό μέτωπο.
Αφέλεια; Άγνοια; Απόγνωση; Αφέλεια και άγνοια, αποκλείεται καθώς και οι δύο υπουργοί έχουν πολλές ώρες πτήσης στην πολιτική. Δεν μπορεί να μην γνωρίζουν πως τα μέτωπα χτίζονται στην βάση της κοινωνίας και είναι αποτέλεσμα της ύπαρξης μιας κάθετης τομής που την χωρίζει στα δύο.
Κανένα μέτωπο δεν μπορεί να σχηματισθεί με συμφωνίες κορυφής, αν αυτές δεν εκπροσωπούν την διάθεση της κοινής γνώμης. Αν δεν εκφράζουν το γενικό κλίμα που επικρατεί στην πολιτική ζωή του τόπου. Οσες προσπάθειες και να γίνουν από τις ηγεσίες των κομμάτων θα πέσουν στο κενό, αν δεν υποστηρίζονται από το κοινωνικό σώμα.
Και σήμερα μέσα στην κοινωνία δεν υπάρχει αντιδεξιό ρεύμα. Απεναντίας, αυτό που ζητεί η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών είναι να παραδώσει ο ΣΥΡΙΖΑ την εξουσία. Κάτι που συμπυκνώνεται στο σύνθημα «φύγετε», που χαρακτηρίζει το αντι-ΣΥΡΙΖΑ κλίμα. Αυτό το διάχυτο κλίμα δεν συνιστά μέτωπο, καθώς δεν υπάρχει από την άλλη πλευρά ένας, αναλόγου μεγέθους, πόλος με τον οποίο θα συγκρουσθεί. Γιατί μόνον η ύπαρξη δύο ισοδυνάμων πόλων οδηγεί σε μετωπική σύγκρουση.
Δεν τα γνωρίζουν αυτά οι Δραγασάκης και Παππάς; Φυσικά και τα γνωρίζουν καθώς η απόπειρα συγκρότησης μετώπων, ιστορικά, αποτελεί ειδικότητα της Αριστεράς. Είναι καθηγητές σε αυτόν τον τομέα. Τότε γιατί καταβάλλουν αυτήν την μάταιη προσπάθεια;
Μα, γιατί βρίσκονται σε απόγνωση. Είναι με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο. Προσπαθούν μέσα από έναν πολωτικό και διχαστικό λόγο να συγκροτήσουν ένα αντιδεξιό μέτωπο εγκλωβίζοντας αυτούς στους οποίους επιβιώνουν ακόμα κάποια σύνδρομα άλλων εποχών.
Δεν έχουν άλλη επιλογή για την πολιτική τους επιβίωση. Άλλωστε, αφελείς πάντα υπάρχουν. Όμως, η πολιτική γραμμή του αντιδεξιού μετώπου αντιστρατεύεται τις προσπάθειες των «προθύμων» για την σοσιαλδημοκρατικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ. Για την μετατόπιση του προς πιο μετριοπαθείς θέσεις. Για συγκλίσεις και συνεργασίες με ευρύτερες δυνάμεις, πάνω σε μια προγραμματική βάση και όχι για σύμπηξη μετώπων με όρους περασμένων δεκαετιών. Γιατί μέτωπα και μετριοπάθεια είναι έννοιες και πρακτικές ασυμβίβαστες.
Επιπροσθέτως, είναι και υποκριτικό και βλακώδες οι δύο υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ να ζητούν την συγκρότηση αντιδεξιού μετώπου, όταν συνεργάζονται με τον Π.Καμμένο, τον Παπαγγελλόπουλο, την Θάνου και έχουν την δηλωμένη υποστήριξη του Αντώναρου, της Παπακώστα, του Μίχαλου.
Το αδιέξοδο είναι εμφανές και προσδίδει στο όλο εγχείρημα μια γελοιότητα. Είναι το τελευταίο τους χαρτί που, όμως, είναι από χέρι καμμένο, καθώς τα μέτωπα δεν συγκροτούνται κατά της αντιπολίτευσης. Τα μέτωπα συγκροτούνται σχεδόν πάντα κατά των κυβερνήσεων.
Τις εκλογές τις κερδίζει αυτός που θα επιβάλλει την πολιτική του ατζέντα και τα διλήμματα του στην προεκλογική περίοδο. Αυτός που θα αφουγκρασθεί τα αιτήματα της κοινωνίας και αυτός που θα δώσει ελπίδα. Οχι ψίχουλα.
Είναι κοινή αίσθηση πως η Νέα Δημοκρατία εκφράζει μέχρι στιγμής με επάρκεια το μένος που υπάρχει κατά του ΣΥΡΙΖΑ από συγκεκριμένα, πολυάριθμα, κοινωνικά στρώματα. Το ζητούμενο για την ηγεσία της είναι να ακυρώσει τους σχεδιασμούς της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και να δώσει το τελειωτικό και αποφασιστικό κτύπημα την κατάλληλη στιγμή.
Εκεί θα κριθεί.
Φωτογραφία intime news
