Του Κωνσταντίνου Βέργου*
Στην Αγγλία την Παρασκευή αρχίζει η αύξηση του "Κατώτατου μισθού διαβίωσης", οδηγώντας σε τυπική αύξηση του κατώτατου μισθού 7,5% και, ανάλογα την περιοχή σε αυξήσεις ως και 35%. Παράλληλα, είναι πιθανή η εθνικοποίηση εταιρίας χαλυβουργίας. Απορίας άξιο είναι αν κατέλαβαν την Αγγλική εξουσία κομμουνιστές χτες το βράδυ, και αυτές οι αποφάσεις είναι από το πρώτο πρωινό διάγγελμα της κόκκινης "τρόικας"!
Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει, το επιτελείο των κομμουνιστών δεν "κατέλαβε τα ανάκτορα"! Βρισκόμαστε στο 2016, και η κυβέρνηση της Μεγάλης Βρετανίας, ως γνωστόν, αποτελείται από ένα μόνο κόμμα, το Συντηρητικό κόμμα! Οι αυξήσεις μισθών θα συνεχιστούν, σύμφωνα με τον George Osborne, με επιπλέον 25% αύξηση μέσα στα επόμενα 4 χρόνια, μέχρι το 2020, καθώς αποτελούν τμήμα της συμφωνίας του κυβερνώντος κόμματος με τους εκλογείς, πριν τις εκλογές, ουσιαστικά καλύπτοντας την αντίστοιχη υπόσχεση του αντίπαλου Εργατικού κόμματος πριν τις εκλογές.
Παρά το ότι υπάρχει ένα πολύ αυστηρό πρόγραμμα περικοπών εξόδων, στη Μεγάλη Βρετανία, οι αυξήσεις βασικών μισθών θα πραγματοποιηθούν, καθώς ότι μπαίνει στο πρόγραμμα, στην χώρα αυτή, υλοποιείται, ενώ δεν υπάρχει τρόικα για να… ακυρώνει τα μέτρα, καθώς η χώρα έχει δικό της νόμισμα και δεν είναι σε μηχανισμό…παρακολούθησης!
Όμως, σε ότι αφορά την εθνικοποίηση, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως δείχνουν. Πράγματι υπάρχει ένα μικρο, αλλά υπαρκτό ενδεχόμενο η Αγγλία να οδεύσει προς εθνικοποίηση χαλυβουργίας που είχε πωληθεί στην Tata Steel του γνωστού Ινδού μεγιστάνα. Της γνωστής Port Talbot Steelworks. Πρόκειται για Χαλυβουργία με ιστορικό ρόλο, από το 1923 που ιδρύθηκε, αρχικά ονομάζονταν Abbey Works και άνηκε στην British Steel, αποτελώντας σε κάποια στιγμή την μεγαλύτερη χαλυβουργία της Ευρώπης. Η εταιρία έχει παραγωγή πάνω από 5 εκατομμυρίων τόνων προϊόντων ατσαλιού, που αν κλείσει οδηγεί σε άμεση απώλεια 15.000 θέσεων εργασίας (εργάτες και υπαλληλικό προσωπικό) και 25.000 επιπλέον θέσεων εργασίας από εταιρίες που σχετίζονται έμμεσα με τον τζίρο της εταιρίας. Οι επιπτώσεις από το κλείσιμο στην τοπική κοινωνία και οικονομία θα είναι πραγματικά μεγάλες, όπως και για το γόητρο της Αγγλίας αλλά και της επιτυχίας του τότε προγράμματος ιδιωτικοποίησης της British Steel.
Φυσικά, η εταιρία Tata προσπαθεί να βρει αγοραστή, αλλά αυτό δεν είναι δεδομένο. Όπως έχει διαρρεύσει, και δεν έχει διαψευστεί, η Αγγλική κυβέρνηση δεν θα ρίσκαρε το κλείσιμο μια τόσο στρατηγικής βιομηχανίας και θα προτιμούσε να την εθνικοποιήσει, ως λύση ύστατης ανάγκης. Κρίνοντας όμως από την λογική με την οποία κινείται το Συντηρητικό κόμμα και η κυβέρνηση της Αγγλίας, στις περιπτώσεις τόσο του ταχυδρομείου αλλά και τραπεζών, η όποια εθνικοποίηση θα είναι προσωρινή, με σκοπό την εξεύρεση επενδυτή από τον ιδιωτικό τομέα που θα "τρέξει" την εταιρία στην συνέχεια. Εξάλλου, τόσο το πρόγραμμα περικοπής κόστους του δημόσιου τομέα είναι αυστηρό, ενώ σκέψεις για να επανεθνικοποιηθεί τμήμα του παραγωγικού τομέα είναι καθαρά εκτός ατζέντας.
Αναμφίβολα όμως, αν η κρατικοποίηση της συμβεί, θα είναι πρωτοφανές, αλλά και ενδεικτικό της κρίσης στην οποία βρίσκονται οι εταιρίες αυτές παγκοσμίως. Κρίσης που, ασχέτως της πορείας της εταιρίας, πρέπει να μας προβληματίσει χρηματιστηριακά, καθώς εμπεριέχει εκτίμηση για τις προοπτικές όλου του κλάδου μετάλλων παγκοσμίως. Όταν κλείνουν οι μεγάλες εταιρίες, σημαίνει ότι δεν αναμένεται κερδοφορία για τα επόμενα χρόνια, και φυσικά ούτε λόγος για χρηματιστηριακές προοπτικές...
* Ο κ. Κωνσταντίνος Βέργος είναι Καθηγητής Χρηματοοικονομικών, Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία
Το παρόν άρθρο εκφράζει τις προσωπικές απόψεις του γράφοντος, δεν αποτελεί οδηγό ή σύσταση για επενδύσεις οποιασδήποτε μορφής προς οιονδήποτε και για οτιδήποτε τίτλο ή παράγωγο αυτού.
