Αν και τυπικά το καλοκαίρι τελείωσε, στην χώρα μας έχουμε «άλλο ημερολόγιο». Οι υψηλές θερμοκρασίες επιτρέπουν ακόμα βουτιές και παραμονή στις ακτές με την Εύβοια να προσφέρει ευκαιρίες για ευχάριστη ξεκούραση.
Για πολλούς δεν είναι καν νησί καθώς κυρίως η οδική πρόσβαση, τα πυκνά δάση, αλλά και οι άνθρωποί της που δεν πλησιάζουν την φυσιογνωμία του «νησιώτη» όπως μας την έχουν μάθει το τουριστικό μάρκετινγκ, συνέβαλλαν σε αυτό. Όμως είναι το δεύτερο σε μέγεθος νησί της χώρας μας, μετά την Κρήτη και το έκτο της Μεσογείου. Η δε ποικιλία της σε φυσικές ομορφιές, οδήγησε τον άνθρωπο από τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας του να κατακτήσει στην περιοχή του ποταμού Κηρέα, (κεντρικά του βόρειου τμήματος) και κατ? επέκταση της Εύβοιας.
Αρκετά ευρήματα της παλαιολιθικής και νεολιθικής περιόδου το μαρτυρούν αυτό, ενώ αργότερα οι Άβαντες, οι Έλλοπες και οι Ίωνες ανέπτυξαν αξιόλογους πολιτισμούς στην περιοχή εκμεταλλευόμενοι και τα αιγαιοπελαγίτικα λιμάνια που αποτελούσαν πόρτα προς τον απέραντο και ανεξερεύνητο ακόμη κόσμο.
Τελικά είναι παρεξηγημένο νησί η Εύβοια. Δεν χρειάζεται κάποιος να ταξιδέψει μακριά για να βρει δάση από πεύκα, πλατάνια και έλατα, ούτε παραλίες με καθαρά νερά. Όλα υπάρχουν εδώ! Στα βόρεια πολλές παραλίες της είναι παρθένες, τα βουνά της σχεδόν απάτητα, πολλά από τα χωριά της ανέγγιχτα. Κι έχει πολλά ακόμα να δείξει. Την γραφικότητα και πολιτισμό της Λίμνης, την θαλπωρή των ιαματικών λουτρών της Αιδηψού, τα ακριβοθώρητα Λιχαδονήσια, καταρράκτες αλλά και θαυματουργά μοναστήρια όπου οι θρύλοι και οι παραδόσεις φτάνουν βαθιά μέσα στην ελληνική ιστορία.
Στο χάρτη αν δεν ξέρεις που ακριβώς θα ψάξεις, δύσκολα το διακρίνεις. Δεν μπορείς να φανταστείς ότι αυτό το τμήμα, η «γωνιά» της Β.Δ. Εύβοιας που χώνεται στον Μαλιακό κόλπο, κρύβει τέτοια ομορφιά με τις παραλίες, τα πεύκα, τις ελιές και τα χωριά, να ανταλλάσσουν ευωδιές και χρώματα.
Κρυμμένοι θησαυροί
Η περιήγηση μας σε αυτό το τμήμα του νησιού ξεκινά από το δήμο Μαντουδίου-Λίμνης-Αγίας Άννας, όπου σχεδόν στην καρδιά του δήμου βρίσκεται το χωριό Προκόπι. Εδώ οι πρόσφυγες από το Προκόπι του Εύξεινου Πόντου, έδωσαν την ίδια ονομασία στην νέα τους πατρίδα. Μαζί με τις μνήμες έφεραν και το θαυματουργό λείψανο του Άγιου Ιωάννη του Ρώσου το οποίο έγινε η αφορμή ώστε 600.000 προσκυνητές να επισκέπτονται κάθε χρόνο τον ναό. Μετά το Προκόπι έχετε την ευκαιρία να διασχίσετε μια από τις ομορφότερες διαδρομές της χώρας μας, καθώς ακολουθώντας τον κεντρικό δρόμο προς Μαντούδι, ο δρόμος ακολουθεί την κοίτη του ποταμού Κηρέα.
Ο ποταμός με τα νερά του δημιουργεί λιμνούλες και μικρούς καταρράκτες στις σκιές των πλατανιών που τα κλαδιά τους συχνά απλώνονται και σκεπάζουν το δρόμο. Κυριολεκτικά σε μερικά σημεία ο δρόμος περνά μέσα από «πράσινα τούνελ», ενώ μικρές γεφυρούλες επιτρέπουν να περνάτε στις απέναντι όχθες του ποταμού, όπου έχουν δημιουργηθεί πολλά μέρη ανάμεσα στα πλατάνια για μια απολαυστική στάση.
Στο Μαντούδι υπάρχουν ακόμα οι εγκαταστάσεις των ορυχείων λευκόλιθου, αλλά ο δρόμος συνεχίζει αριστερά με κατεύθυνση ένα από τα ομορφότερα παραλιακά χωριά με θαλασσινή παράδοση και πολιτισμό, την Λίμνη. Από εκεί «ανεβαίνοντας» βόρεια, μετά από 9 χιλιόμετρα θα συναντήσετε τις Ροβιές, ένα οργανωμένο θέρετρο το οποίο εκμεταλλεύεται τις όμορφες παραλίες του. Πάντα ακολουθώντας τον κεντρικό δρόμο ο οποίος κινείται στα παράλια του Β. Ευβοϊκού κόλπου, θα διασχίσετε ακόμα μια όμορφη διαδρομή του νησιού.
Αριστερά σας θα έχετε βαθυγάλαζους κολπίσκους, ενώ από την άλλη πλευρά θα βλέπετε τις καταπράσινες πλαγιές με πουρνάρια, πεύκα και ελιές του όρους Τελέθριο. Μετά από 40 χιλιόμετρα περίπου θα φτάσετε σε μια από τις πιο καλά οργανωμένες λουτροπόλεις της Ελλάδας, στην Αιδηψό.
Τα σύγχρονα υδροθεραπευτήρια έχουν συμβάλει στην φήμη της πόλης η οποία συνδυάζει παραδοσιακά στοιχεία αλλά και σύγχρονα κτίρια, χωρίς όμως να έχουν καταφέρει να αλλοιώσουν σε μεγάλο βαθμό την εικόνα της. Επίσης κάτω από τον δρόμο και κοντά στο ξενοδοχείο Θέρμαι Σύλλα, εκβάλουν ιαματικά νερά τα οποία αφού λούσουν τα πλατιά βράχια της ακτής χύνονται στην θάλασσα. Αυτό το εκμεταλλεύονται πολλοί και κάνουν τα ιαματικά μπάνια τους στις γούρνες των βράχων.
Ξεκινώντας από την Αιδηψό μπορείτε να επισκεφθείτε εύκολα το τμήμα της Β.Δ. Εύβοιας που «χώνεται» βαθιά στον Μαλιακό κόλπο με τις υπέροχες παραλίες και τα όμορφα χωριά. Η Γιάλτρα, το Γρεγολίμανο, ο Αγ. Γεώργιος και η Λιχάδα είναι κάποια από αυτά, ενώ κάποια στιγμή θα αγναντέψετε απέναντι τα Καμένα Βούρλα και μια καταπράσινη συστάδα από μικρά νησάκια, τα Λιχαδονήσια.
Αξίζει να δείτε
Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος
Γεννήθηκε στην Ρωσία το 1690, αλλά πέθανε νέος, 40 ετών το 1730. Εξ αιτία των συμπαθειών που είχε δημιουργήσει από την ενάρετη συμπεριφορά του, οι Τούρκοι έδωσαν την άδεια να τον θάψουν χριστιανικά.
Όμως το 1832 το λείψανό του πετάχτηκε σε σωρό ξύλων ώστε να καεί. Το γεγονός όμως ότι αυτό έμεινε ανέπαφο, φόβισε τους Τούρκους που απομακρύνθηκαν δίνοντας την ευκαιρία στους χριστιανούς να τον βάλουν πάλι μέσα σε λάρνακα. Κάπου εκεί άρχισαν να γίνονται θαύματα και δημιουργήθηκε μεγάλο προσκύνημα μέχρι που έγινε η ανταλλαγή των πληθυσμών.
Οι χριστιανοί κάτοικοι του Προκοπίου Μικράς Ασίας, πήραν μαζί τους το σκήνωμα του Αγίου και το μετέφεραν στη νέα τους πατρίδα, στην Εύβοια. Το ιερό λείψανο μεταφέρθηκε τον Οκτώβριο του 1924 με το πλοίο «Βασίλειος Δεστούνης», ενώ το 1930 θεμελιώθηκε μεγαλοπρεπής ναός προς τιμή του Αγίου, που αποπερατώθηκε το 1951.
Λίμνη Ευβοίας
Ο συνδυασμός των πεύκων, που κατηφορίζουν από ο όρος Καντήλι, του γαλάζιου και του άσπρου των σπιτιών, βρίσκει εδώ την καλύτερη έκφρασή του. Η ιστορία της πηγαίνει αιώνες πίσω, κατά τους παλαιολιθικούς χρόνους, ενώ στα μέσα του 16ου αιώνα, έποικοι από τα νησιά του Αιγαίου έμειναν στη Λίμνη. Την περίοδο της Τουρκοκρατίας η Λίμνη και η Ιστιαία αποτελούσαν τα κέντρα του ξεσηκωμού της Εύβοιας, ενώ στα χρόνια της απελευθέρωσης δημιούργησε σημαντικότατο εμπορικό στόλο.
Οι ναυτικοί και οι ναυπηγοί της Λίμνης υπήρξαν ονομαστοί σ? ολόκληρη την Ελλάδα, ενώ στα χρόνια της Κατοχής, πρωτοστάτησε και πάλι. Σήμερα αξίζει να προσέξετε τα διατηρητέα σπίτια εκ των οποίων τα δύο είναι του Τσίλερ, το καμπαναριό της Παναγιάς της Λιμνιάς φτιαγμένο το 1879 από Τηνιακό γλύπτη, την παλιά βρύση του 1745, το εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής, το ασκηταριό του οσίου Χριστόδουλου από την Πάτμο, το ηρώο της Λέλας Καραγιάννη, της ηρωίδας η οποία εκτελέστηκε από τους Γερμανούς, αλλά και ένα ενδιαφέρον λαογραφικό μουσείο.
Σίγουρα πρέπει να περπατήσετε στην παραλιακή διαδρομή που περνά μπροστά από την Λίμνη και φτάνει μέχρι τα Κατούνια όπου βρίσκονται οι εγκαταστάσεις των παλιών εργοστασίων λευκόλιθου.
Μονή Γαλατάκη
Θεωρείται η παλιότερη μονή της Εύβοιας και βρίσκεται 8 χλμ. νοτιότερα της Λίμνης. Είναι γυναικείο μοναστήρι το οποίο κτίστηκε τον 8ο ή κατά άλλους τον 7ο αιώνα, πιθανόν πάνω σε αρχαίο ναό του θεού Ποσειδώνα.
Είναι αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο, προστάτη των ναυτικών, διαθέτει τοιχογραφίες του 16ου αιώνα και βρίσκεται σε μία μαγευτική τοποθεσία 200 μέτρα ψηλότερα από την θάλασσα.
Μονή Όσιου Δαυίδ
Βρίσκεται στα χαμηλά των βουνών Καβαλάρης και Ξηρόν όρος, κοντά στο χωριό Δρυμώνα. Θεωρείται ότι χτίστηκε πριν από το 1500 από τον όσιο Δαυίδ, καταστράφηκε από τους Τούρκους και ξαναχτίστηκε το 1877. Η παράδοση αναφέρει ότι από την πηγή του τρέχει αγιασμένο νερό, αλλά την φήμη του την οφείλει στον Γέροντα Ιάκωβο.
Σε αυτόν αποδίδονται πλήθος Θείων και ανθρωπίνων επεμβάσεων και σήμερα είναι πολλοί που επισκέπτονται την μονή για να προσκυνήσουν τον τάφο του. Η μονή είναι αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος.
Καταρράκτες του Δρυμώνα
Ο ποταμός Σηπιάς δημιουργεί όμορφο θέαμα σκορπίζοντας τα νερά του από ύψος περίπου 15 μέτρων. Στην βάση του καταρράκτη σχηματίζεται λίμνη κυκλωμένη από βράχια και δάσος, με τον όγκο των νερών να εξαρτάται από την εποχή που θα πάτε. Βρίσκονται σε υψόμετρο 620 και θα τους βρείτε λίγα χιλιόμετρα μετά την μονή του Όσιου Δαυίδ, ερχόμενοι από Ροβιές.
Στον περιβάλλοντα χώρο έχει δημιουργηθεί μονοπατάκι αλλά και χώροι αναψυχής. Η περιοχή πήρε το όνομά της είτε από το πυκνό δάσος από δρυς (βελανιδιές) που την περιβάλλει, είτε από το δριμύ ψύχος που επικρατεί στη περιοχή τους χειμερινούς μήνες.
Λιχαδονήσια
Είναι ένα σύμπλεγμα από εφτά μικρά νησιά και νησίδες στα Β.Δ. της Εύβοιας. Βρίσκονται στο θαλάσσιο χώρο εκεί που ενώνεται ο Βόρειος Ευβοϊκός Κόλπος με τον Μαλιακό, απέναντι από τα Καμένα Βούρλα. Σχηματίστηκαν κατόπιν ηφαιστειακής δραστηριότητας, ενώ μεγάλο τμήμα των νησιών βυθίστηκε από σεισμό του 426 π.Χ.
Το όνομά τους προήλθε από τον Λίχα, τον δούλο του Ηρακλή, ο οποίος σύμφωνα με τη μυθολογία του παρέδωσε τον δηλητηριασμένο χιτώνα της Δηιάνειρας και επειδή ο Ηρακλής τον θεώρησε υπαίτιο για τον χιτώνα, τον εκσφενδόνισε στην θάλασσα. Από τα κομμάτια και το αίμα του σχηματίστηκαν οι Λιχάδες! Το μεγαλύτερο είναι η Μανόλια η οποία έχει μάλιστα beach bar, καθαρά νερά αλλά και ισχυρά ρεύματα.
Ο περίπλους της Μανόλιας έκρυβε μια έκπληξη αφού τα εγκαταλελειμμένα κτίσματα στο πίσω μέρος της μαρτυρούν ότι το νησί κατοικούνταν και μάλιστα μέχρι το 1961. Οι φήμες επίσης θέλουν τους Beatles να έχουν επιχειρήσει να το αγοράσουν, ενώ στο νησάκι Στρογγυλή βρίσκεται ο φάρος και η μονή του 12ου αι. όπου μόνασε ο Όσιος Γρηγόριος ο Μυροβλήτης.
Παραλίες
Κάποιες από της παραλίες της περιοχής είναι: το Κοχύλι στην Λίμνη, οι Ροβιές, η Αγίου Νικολάου στην Αιδηψό, το κοσμικό Γρεγολίμανο και ο Κάβος με τους ευκαλύπτους και θέα στα Λιχαδονήσια.
Επίσης ο Άγιος Γεώργιος Γιάλτρων όπου εκτός της παραλίας του χωριού, μπορείτε σε όλη την ακτογραμμή μέχρι το Κάβο να βρείτε δεκάδες, όμορφες μικρές παραλίες.
Κείμενο-φωτογραφίες: Κώστας Κατσίγιαννης
