Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Φαίνεται ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό για την κυβέρνηση να προσβάλλει διαρκώς τους πληγέντες από τις πυρκαγιές στο Μάτι αδιαφορώντας για την ουσία του ζητήματος και τον πόνο που αυτό προκάλεσε στα θύματα και το σοκ σε όλους τους υπόλοιπους Έλληνες.
“Ήρθαμε σήμερα που απεργούν οι δημοσιογράφοι, για να μη λέτε ότι η επίσκεψή μας έχει να κάνει με επικοινωνιακά τεχνάσματα” τους είπε μόλις έφτασε. Σε αυτή τη φράση συμπυκνώνεται το πως έχουν εισπράξει οι κυβερνητικοί τη φονική πυρκαγιά. Έγινε κάτι για το οποίο θύματα και κοινή γνώμη “λένε”, δηλαδή διαμαρτύρονται κι αυτό τους ενοχλεί φοβερά. Ενώ η καταγραφή της επικαιρότητας από τα ΜΜΕ που η δουλειά τους είναι πρωτίστως αυτή, να καταγράφουν και να μεταδίδουν τις ειδήσεις, δηλώθηκε ως το πρόβλημα που κρατούσε μακριά τον Πρωθυπουργό από τους πληγέντες. Δηλαδή τα ΜΜΕ εμπόδιζαν τον Πρωθυπουργό να επισκεφθεί τις πληγείσες περιοχές και να έχει ιδία άποψη για το αν και πως προχωράει το έργο αποκατάστασης της περιοχής. Πρέπει τα “κανάλια να είναι κλειστά”, όπως είπε για να κάνει μια συζήτηση ανοιχτή.
Χθες, στη Βουλή επιτέθηκε για άλλη μια φορά σε κόμματα και ΜΜΕ γιατί τολμάνε να του κουνάνε το δάχτυλο για τον ΕΝΦΙΑ. Για δες! Τολμάνε να τον εγκαλούν για το θηριώδες ψέμα με το οποίο υφάρπαξε την ψήφο των Ελλήνων!
Η δυσανεξία στην κριτική είναι βασικό στοιχείο της ταυτότητας της ιδεολογίας του ΣΥΡΙΖΑ. Από εκεί αντλούν το θράσος τους, μέχρι και σήμερα να κάνουν εξωφρενικούς ισχυρισμούς και να επιτίθενται τυφλά σε όποιον τους αμφισβητεί.
Την ίδια στιγμή, όσο η οίησή τους μεγαλώνει η απήχησή τους στην κοινωνία συρρικνώνεται και τώρα δεν αναφερόμαστε στις δημοσκοπήσεις. Αλήθεια, που είναι εκείνο το πρόσωπο που σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό “δεν έχει μάθει να χάνει” και το οποίο θα υποστήριζαν ως υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων. Τη στιγμή που δεν βρίσκουν πρόθυμους να λάβουν το κομματικό χρίσμα στις αυτοδιοικητικές εκλογές το θράσος ξεχειλίζει. Διαμαρτύρονται γιατί η αντιπολίτευση τους κρίνει τη στιγμή που ο ευρύτερος κόσμος της πολιτικής τους έχει γυρίσει ήδη την πλάτη.
Όλα αυτά βέβαια στην πραγματικότητα θα τελειώσουν την ημέρα των εκλογών όμως αφήνουν την πολιτική ζωή της χώρας τραυματισμένη και αμβλύνουν τα αντανακλαστικά μιας κοινής γνώμης που γίνεται όλο πιο κυνική κι αδιάφορη μετά από κάθε παραλήρημα του Πρωθυπουργού. Κατεβάζουν κι άλλο έναν ήδη χαμηλό πήχη. Μπορεί οι “λέξεις να πετούν” αλλά την ίδια στιγμή δημιουργούν συνείδηση. Γιαυτό και οφείλουμε να επισημαίνουμε κάθε τι εξώφθαλμο. Το ζητούμενο δεν είναι μόνο να αποδομούμε το κυβερνητικό newspeak αλλά να καταφέρουμε διατηρήσουμε ζωντανή μια στοιχειώδη αίσθηση του μέτρου. Εδώ που φτάσαμε κινδυνεύει και αυτή.
