Ποιες Πρέσπες! Υποψήφιος για βραβείο Νόμπελ πρέπει να είναι ο επόμενος υπουργός της Οικονομίας. Θα κληθεί ο χριστιανός να ανακαλύψει τα μυστικά της μαγείας, να περπατήσει σε αναμμένα κάρβουνα και να μιλήσει με το πνεύμα διάσημων νεκρών. Η κληρονομιά του Τσακαλώτου, δυστυχώς, είναι δάκρυα και αίμα. Μπορεί να την πάρει σε πακέτο στο σπίτι του. Ποιος θα είναι ο «τυχερός»;
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι ένας καλός πρωθυπουργός, χωρίς αμφιβολία. Έχει ήδη επενδύσει χρόνο στην επόμενη ημέρα, προετοιμάζοντας μεθοδικά όλα αυτά που πρέπει να γίνουν άμεσα για να μπορέσει το καράβι να φύγει από την ξέρα και μάλιστα πριν το βρει και το αποτελειώσει η θύελλα. Το πρόβλημα σε ένα καλό σχέδιο είναι κάθε φορά οι άνθρωποι! Αυτοί που θα κληθούν να το υλοποιήσουν. Και το πρόβλημα με τους ανθρώπους και την πολιτική είναι ότι οι καλοί άνθρωποι δεν πείθονται εύκολα να βάλουν το κεφάλι τους στην καρμανιόλα!
Η Πολιτική έχει εδώ και δεκαετίες πρόβλημα να προσελκύσει ανθρώπους με ποιότητα. Το κάνει με τρομακτική δυσκολία. Όχι γιατί η κοινωνία μας έχει πάψει να έχει ποιοτικούς ανθρώπους, αλλά διότι οι κανονικοί άνθρωποι θέλουν να έχουν και μία κανονική ζωή. Άντε τώρα να ασχοληθείς με τα κοινά για να σε πιάνει στο στόμα του το κάθε troll και ύστερα να γίνεσαι στόχος κάποιας μελλοντικής κυβέρνησης που θα θέλει να αποκτήσει την… πραγματική εξουσία!
Παρόλα αυτά ο Κυριάκος έχει κάνει φιλότιμες προσπάθειες για να πείσει νέους και ικανούς ανθρώπους να τον περιστοιχίσουν, να δουλέψουν μαζί του. Ακόμη και το Μητρώο των Στελεχών ήταν μία τολμηρή πρωτοβουλία προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν άρεσε στο κομματικό κατεστημένο, αλλά έτσι συμβαίνει συνήθως. Τα κομματικά κατεστημένα κάνουν αυτή την δουλειά, εμποδίζουν το νέο να τους ταράξει την ησυχία. Ο Κυριάκος δεν δείλιασε απέναντι τους. Επέμενε και είχε αποτέλεσμα. Έχει σπάσει στεγανά, έχει φέρει νέο αίμα σε ένα γερασμένο κόμμα.
Με το υπουργείο της Οικονομίας, όμως, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Δεν φτάνει να το αναλάβει ένας νέος και φιλόδοξος νέος. Χρειάζεται κάποιος μπαρουτοκαπνισμένος, κάποιος που να έχει κάνει χιλιόμετρα και την ίδια ώρα να είναι διατεθειμένος να αμφισβητήσει τους πάντες και τα πάντα. Έχω φέρει κι άλλη φορά στο παρελθόν το παράδειγμα της Τουρκίας. Όταν βρέθηκε στα πολύ δύσκολα έδωσε τα ηνία στον Κεμάλ Ντερβίς. Ας ψάξουμε τον δικό μας Κεμάλ. Έστω και καθυστερημένα, έπειτα από δέκα χρόνια κρίσης.
Ο υπουργός, πάντως, που θα καταφέρει να ανατρέψει όλες τις προβλέψεις και να επαναφέρει το καράβι στο πέλαγος, θα είναι σίγουρα αντικείμενο θαυμασμού σε όλο τον κόσμο. Διαβάζοντας κανείς τις εκθέσεις του ΔΝΤ συνειδητοποιεί ότι η αποστολή που έχει η επόμενη κυβέρνηση μοιάζει με εκείνες τις χολιγουντιανές που η NASA έστελνε πεζοναύτες στο διάστημα για να αποτρέψουν την σύγκρουση της γης με μετεωρίτη.
Χρειάζονται υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης. Κι όταν μιλάμε για υψηλούς ρυθμούς εννοούμε υψηλούς. Όχι της τάξης του 2% και του 3%. Χρειάζονται πολλές και μεγάλες επενδύσεις, επιστροφή καταθέσεων στις τράπεζες. Και χρειάζεται να λύσουμε το δημογραφικό. Η πραγματική κατάσταση της Οικονομίας μοιάζει με ωρολογιακή βόμβα και το χειρότερο όλων είναι ότι η Αριστερά επενδύει σε αυτό ακριβώς! Πιστεύει ότι η αποτυχία της επόμενης κυβέρνησης θα την αφήσει να κάνει στο μέλλον την Ελλάδα αυτό που δεν μπόρεσε αυτή την … πρώτη φορά: Την Βενεζουέλα της Ευρώπης.
Ποιος καλός άνθρωπος θα αναλάβει αυτό το δύσκολο έργο; Να διαψεύσει τις Κασσάνδρες, να περάσει από τις συμπληγάδες του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου, να κάνει μαγικά και να αποφύγει ταυτόχρονα την ιερά εξέταση της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών; Δεν θα είναι εύκολο! Το είπαμε γιατί. Επειδή αυτός που θα δεχτεί θα πρέπει να έχει ισχυρή θέληση για να το κάνει, γνωρίζοντας ότι οι πιθανότητες του για το βραβείο Νόμπελ είναι μικρές. Κι ότι το πιο πιθανό σενάριο που θα αντιμετωπίσει είναι εκείνο που οι ίδιοι οι «φίλοι» του θα ανάβουν την φωτιά στα κλαδιά που θα βρίσκονται κάτω από τα πόδια του, την ώρα που αυτός θα είναι δεμένος στον στύλο.
Αν δεν βρεθεί αυτός ο άνθρωπος, τότε θα πρέπει αυτό ειδικά το υπουργείο να το αναλάβει ο ίδιος ο Κυριάκος! Μία καλή επιλογή προσώπου θα είναι μήνυμα προς τις αγορές. Και μια κακή επιλογή, επίσης. Θα είναι σαν να βάζει κανείς ή να τρώει γκολ από τα αποδυτήρια. Με άλλα λόγια ή κατεβαίνεις στο γήπεδο με μία μεταγραφή έκπληξη και κάνεις τους πάντες να τρίβουν τα μάτια τους ή αναλαμβάνεις ο ίδιος να οδηγήσεις την ομάδα στην νίκη. Τρίτη επιλογή δεν υπάρχει.
Το κακό με τις αγορές είναι ότι γνωρίζουν. Καταλαβαίνουν. Δεν παραμυθιάζονται. Τους αρέσει η πέτσα, η πρώτη γεύση από το αρνί, αλλά θέλουν να δοκιμάσουν και το ψητό. Είναι δύσπιστες σαν τον Θωμά, δεν τους αρκεί η πέτσα. Θέλουν απτές αποδείξεις για τα πάντα. Ότι υπάρχει ψητό στην σούβλα, ότι προορίζεται για το δικό τους τραπέζι και όχι για κάποιο άλλο κι ότι το κρέας είναι ντόπιο και δεν μυρίζει. Δεν είναι εύκολα παιδιά, δεν θα «αγοράσουν» εύκολες λύσεις.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
