Η Αρχιεπισκοπή Αθηνών, αποδίδοντας τα εύσημα στην υφυπουργό Eργασίας, σχετικά με το νέο νομοθετικό πλαίσιο ίδρυσης και λειτουργίας των δομών φιλοξενίας και προστασίας ευάλωτων παιδιών, άφησε παντελώς μόνους όλους όσοι θέλησαν να ρίξουν σκιές σε μια εμβληματική μεταρρύθμιση. Θέσπιση κανόνων και ανάληψη εκ μέρους της πολιτείας της πρώτης και κύριας ευθύνης, για το πώς διαβιούν μέσα στις δομές αλλά και πώς θα βγουν από αυτές.
Η Δόμνα Μιχαηλίδου κέρδισε μια δύσκολη μάχη: Αυτή της ουσίας έναντι των εντυπώσεων που επιχειρήθηκε να δημιουργηθούν σε βάρος της. Αρκετοί ήταν αυτοί που κλονίστηκαν από την οξεία και επιθετική κριτική που δέχθηκε το νομοθέτημα από συγκεκριμένο ίδρυμα εγνωσμένης προσφοράς. Αλλά είναι εξίσου εγνωσμένων αποτελεσμάτων, ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση εφαρμόζει πολιτική αποϊδρυματοποίησης. Οι προδιαγραφές που θέτει το νέο πλαίσιο κρύβουν περισσότερη ουσία απ' αυτή που κατανοεί σε πρώτο επίπεδο κάποιος.
Γιατί χρειάζεται ένα συγκεκριμένο πλάτος διαδρόμων σε ένα ίδρυμα που φιλοξενεί παιδιά; Και γιατί δεν μπορεί ένα ίδρυμα να βρίσκεται σε ένα ωραίο πράσινο λιβάδι μακριά από την πόλη; Το πλάτος του διαδρόμου ορίζει σε αρκετές περιπτώσεις, όπως άκουσα να λέει η κ. Μιχαηλίδου, τα όρια σεβασμού των δικαιωμάτων των παιδιών, ενώ ένα ίδρυμα στην κορυφή ενός βουνού δεν μπορεί να διασφαλίσει την αποϊδρυματοποίηση και κοινωνικοποίηση των παιδιών. Χρειάζονται ειδικές γνώσεις για την κατανόηση όλων αυτών και η επιδερμική τους πρόσληψη απέχει από τη χειρουργική ακρίβειας, λεπτομέρεια που απαιτεί η νομοθεσία για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των παιδιών.
Ναι να βοηθηθούν όλοι όσοι διαθέτουν ιδρύματα και δομές, να προσαρμοστούν στις προδιαγραφές εφόσον το επιθυμούν. Όχι να αλλάξουν οι προδιαγραφές για να συντηρηθούν και να διατηρηθούν δομές και ιδρύματα, πρόεδροι και σωτήρες.
Ο στόχος είναι να μικραίνει όλο και περισσότερο ο χρόνος παραμονής των παιδιών στα ιδρύματα και να μεγαλώνουν οι δυνατότητες και οι ευκαιρίες αναδοχής, επανένταξης στις οικογένειές τους και στο ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο. Δεν χρειάζονται σωτηρία τα ιδρύματα.
Μέσα σε δυο χρόνια, βήμα - βήμα, χωρίς πανηγυρισμούς, 800 παιδιά από τα 2.200 παιδιά που βρίσκονταν σε δομές και ιδρύματα, βγήκαν απ' αυτά και διαβιούν πλέον σε ανάδοχες οικογένειες. Μια τεράστια νίκη. Παραμένει όμως τεράστια ήττα για την κοινωνία και όλους εμάς, ότι 1.400 παιδιά παραμένουν σε δομές και ιδρύματα.
Ανάμεσά τους ένας μεγάλος αριθμός νεαρών ενηλίκων 20-22 ετών οι οποίοι θα έπρεπε να έχουν κοινωνικοποιηθεί από χρόνια και είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι πολλά ιδρύματα λειτουργούν για πάρτη τους. Στο πλαίσιο της αποϊδρυματοποίησης ένα πρόγραμμα που θα χρηματοδοτηθεί από το Ταμείο Ανάκαμψης, θα οδηγήσει άλλους 200 εφήβους και νεαρούς ενήλικες από ιδρύματα σε διαμερίσματα ημιαυτόνομης διαβίωσης. Συγκατοικώντας και έχοντας στη διάθεσή τους εκπαιδευμένο προσωπικό το οποίος θα φροντίζει για τις ανάγκες τους.
