Του Σάκη Μουμτζή
Αυτό ήταν το κεντρικό σύνθημα της εκδήλωσης μνήμης για τα θύματα της τρομοκρατίας που έγινε χθες στο Πολεμικό Μουσείο. Την εκδήλωσε οργάνωσε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοϊδης και την χαιρέτησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Έπρεπε να περάσουν τόσα χρόνια για να τιμήσει με την παρουσία του τα θύματα της τρομοκρατίας ένας έλληνας πρωθυπουργός. Η σημερινή εκδήλωση ήταν ένα ανεξόφλητο χρέος της Πολιτείας προς τις οικογένειες των θυμάτων, όπως δήλωσε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης.
Στην ημερίδα που αποτελείτο από διαφορετικά θεματικά πάνελ, συμμετείχαν προσωπικότητες της πολιτικής, των γραμμάτων, της δημοσιογραφίας.
Το αμφιθέατρο κατάμεστο. Μου προκάλεσε ευχάριστη εντύπωση η παρουσία πολλών, πάρα πολλών, νέων παιδιών.
Αλλά πάνω απ΄όλα συγκλόνισε η παρουσία και ο λόγος της μητέρας του Θάνου Αξαρλιάν. Καθόταν διακριτικά ανάμεσα στους άλλους που παρακολουθούσαν την εκδήλωση, απαρατήρητη, για όσους δεν είχαν αποτυπώσει στην μνήμη τους την τραγική της φυσιογνωμία.
Μίλησε στο τέλος της εκδήλωσης, μαζί με τον οικοδεσπότη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Με απλά λόγια προσπάθησε να μας κάνει να νιώσουμε τον Γολγοθά όχι μόνον τον δικό της, αλλά και των άλλων συγγενών των θυμάτων της τρομοκρατίας.
Με παράπονο, αλλά και περηφάνεια, αποκάλυψε πως τα πρώτα χρόνια από την δολοφονία του παιδιού της κάποιες εφημερίδες λογόκριναν την αναγγελία του μνημοσύνου.
Κι έτσι η οικογένεια σταμάτησε να αναγγέλει το μνημόσυνο.
Εδώ ακριβώς φαίνεται η ανοχή την οποίαν επεδείκνυε ένα μέρος της κοινωνίας απέναντι στην τρομοκρατία. Αυτό ακριβώς το γεγονός αποδεικνύει το πρόσφορο έδαφος που εκαλλιεργείτο για να αποδοθούν στοιχεία ενοχής στα θύματα και ελαφρυντικά στους δολοφόνους τους.
Το αηδιαστικό: «για να τους σκοτώσουν, κάτι θα έκαναν κι αυτοί».
Ας μην ξεχάσουμε ποτέ πως ο Θάνος Αξαρλιάν ήταν μια «παράπλευρη απώλεια» του ταξικού αγώνα και ο δολοφόνος τράβηξε την σκανδάλη γιατί βιαζόταν να πάει διακοπές, κατά την ομολογία των συνεργατών του.
Οι δολοφόνοι, ως κάτοχοι της απόλυτης αλήθειας είχαν αποκτήσει το θεϊκό σύνδρομο. Αποφάσιζαν για την ζωή και τον θάνατο συνανθρώπων τους.
Μα πάνω απ΄όλα, για να σκοτώσουν έναν άνθρωπο θα πρέπει να μισούσαν την ανθρώπινη ζωή, όπως είπε χαρακτηριστικά ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη. Δεν τραβάς εύκολα, εν ψυχρώ, την σκανδάλη για να δολοφονήσεις κάποιον που, το μόνο που μπορούσες να του προσάψεις, ήταν πως διαφωνούσες μαζί του. Γι΄αυτήν την πράξη απαιτούνται τεράστια αποθέματα κτηνωδίας.
Και οι τρομοκράτες τα διέθεταν.
Πράγματι, αυτή η εκδήλωση φανερώνει πως κάτι έχει αλλάξει στις συνειδήσεις των πολιτών. Ας αναλογιστούμε πως στην πατρίδα ουδέποτε έγινε μαζική συγκέντρωση κατά της τρομοκρατίας, σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες που δοκιμάστηκαν από αυτήν.
Μια φορά που το αποτόλμησαν οι συγγενείς των θυμάτων δεν μαζεύτηκαν ούτε είκοσι άτομα. Ντροπή!
Στην σημερινή Ελλάδα έχουμε πρωθυπουργό του οποίου η οικογένεια θρήνησε νεκρό από τις σφαίρες των τρομοκρατών. Και υπουργό Προστασίας του Πολίτη κάποιον που έχασε έναν στενό συνεργάτη του από βόμβα που προοριζόταν για τον ίδιο. Γι΄αυτό,εμείς δεν μισούμε, δεν ξεχνούμε, θα νικήσουμε!
