Από τον Οκτώβριο του 2018, όταν προτίμησε τον Καμμένο από τον Κοτζιά, ο κ. Τσίπρας πηγαινοφέρνει την αιγιαλίτιδα ζώνη κατά πώς τον βολεύει. Στις 13 Οκτωβρίου το τερμάτισε. Μετά από σύσκεψη στην Κουμουνδούρου, διακήρυξε πως είναι μονόδρομος η επέκταση στα 12 ναυτικά μίλια στα νησιά μας στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Κρήτη. Θυμίζοντας την γνωστή κραυγή που ακουγόταν από τα καφενεία της Αθήνας: «Δεξιότερα Κουροπάτκιν»!
Ήταν τότε, τον καιρό του Ρωσοϊαπωνικού Πολέμου (1904-1905), που οι καφενόβιοι σχολίαζαν τα πολεμικά γεγονότα. Μπροστά τους είχαν ανοιχτή την εφημερίδα «Οι Καιροί». Ο εκδότης και αρθρογράφος της Πέτρος Κανελλίδης είχε επιλέξει να δώσει τις συμβουλές του στον Ρώσο Στρατηγό Αλεξέι Κουροπάτκιν. Υπό τον τίτλο «Δεξιώτερα Κουροπάτκιν!»
Δεν έχει σημασία αν ο Κουροπάτκιν άκουσε τις φωνές από την Αθήνα και αν η Ρωσία έχασε τον πόλεμο επειδή ο Κουροπάτκιν πήγε τελικά δεξιότερα ή αριστερότερα.
Από τότε, η συγκεκριμένη παραίνεση χρησιμοποιείται για να διακωμωδηθεί/στηλιτευτεί η ανεύθυνη κριτική εκείνων που θεωρούν εαυτούς αρμόδιους να κρίνουν την έκβαση μιας μάχης ή ενός πολέμου πίνοντας τον καφέ τους στο γωνιακό καφενείο.
Μα, θα ρωτήσει κάποιος, είναι πρέπον να συγκρίνουμε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τους καφενόβιους των αρχών του περασμένου αιώνα;
Σωστά, δεν είναι πρέπον. Γιατί τα πράγματα είναι χειρότερα. Εκείνοι οι άνθρωποι δεν είχαν ιδιαίτερες γνώσεις – απλά είχαν παθιαστεί από την παρόρμηση να υπερασπιστούν την ομόθρησκη Ρωσία. Όπως είχε παθιαστεί και ο Κανελλίδης, μεγάλος δημοσιογράφος, ο οποίος μάλιστα είχε φυλακιστεί όταν, στις 29 Ιουνίου 1874, είχε δημοσιεύσει το περίφημο άρθρο του Χαρίλαου Τρικούπη «Τις πταίει;». Ήταν η διακήρυξη της Δεδηλωμένης, η οποία υιοθετήθηκε έναν χρόνο αργότερα.
Τσίπρας σε ρόλο Δηλιγιάννη
Ο κ. Τσίπρας, όμως, έχει κυβερνήσει, γνωρίζει τα πράγματα. Επομένως αυτό που κάνει είναι χειρότερο. Και δεν έχει καμιά σχέση με τις αγνές προθέσεις αυτών που έδιναν μακρόθεν οδηγίες στον Κουροπάτκιν.
Αλλά δεν είναι χειρότερο μόνο επειδή ο κ. Τσίπρας έχει κυβερνήσει και τώρα παριστάνει αυτόν που είναι έξω από τον χορό και λέει πολλά τραγούδια.
Είναι χειρότερο κυρίως επειδή, ως γνήσιος απόγονος του λαϊκιστή Θόδωρου Δηλιγιάννη, εκμεταλλεύεται την γνήσια οργή του ελληνικού λαού, χρησιμοποιεί την γνήσια λαϊκή έκφραση «πού θα πάει αυτό; Ως πότε θα ανεχόμαστε τον Ερντογάν;», για να ζητήσει κάτι το οποίο ο ίδιος, ως κυβερνήτης, δεν έπραξε ποτέ.
Ακριβώς όπως ο δημαγωγός Δηλιγιάννης, που εκμεταλλεύτηκε το γνήσιο αίσθημα του λαού για την απελευθέρωση της Κρήτης και χωρίς να λάβει υπόψη της την τότε στάση των Συμμάχων (που μοιάζει με την σημερινή) οδήγησε την Ελλάδα στην ταπεινωτική ήττα του 1897. Με τους Τούρκους να ανακαταλαμβάνουν την Θεσσαλία, την οποία μόλις το 1881 είχαμε απελευθερώσει, και να φθάνουν τόσο κοντά στην Αθήνα, που ακούστηκε η κραυγή «Προστατεύσατε Θερμοπύλας!».
Η συνέχεια είναι γνωστή: Ο Δηλιγιάννης παραιτήθηκε, η Ελλάδα κατέβαλε υπέρογκες πολεμικές αποζημιώσεις 4 εκατομμυρίων λιρών στην Τουρκία για να μην χάσει τη Θεσσαλία, η χώρα τέθηκε υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο και εκχώρησε πλήρως και ολοκληρωτικά πολλές πηγές δημοσίων εσόδων (τσιγαρόχαρτο, αλάτι, πετρέλαιο, καπνός, σπίρτα, τραπουλόχαρτα). Το 1981 ξεχρεώσαμε!
Προφανώς η κατάσταση δεν είναι ίδια σήμερα. Προσωπικά δεν έχω καμιά αμφιβολία: Σε περίπτωση σύρραξης με τη γείτονα, η έκβαση θα είναι νικηφόρα για την Ελλάδα. Ωστόσο, όπως έλεγε και ο Σουν Τσου, οι προικισμένοι ηγέτες νικούν τον εχθρό χωρίς να πολεμήσουν. Και γι’ αυτό τον πρώτο λόγο πρέπει να έχει η διπλωματία. Και όχι μόνο γι’ αυτό: Αλλά και επειδή ο Ερντογάν επιδιώκει να χτυπήσουμε πρώτοι εμείς.
Ο κ. Τσίπρας τα γνωρίζει όλα αυτά. Και γνωρίζει ποια είναι η στάση των συμμάχων μας. Έλαβε μέρος σε δεκάδες Ευρωπαϊκά Συμβούλια. Κάθε φορά αναγκαζόταν να υποκύπτει. Και όχι μόνο αυτό! Υπερθεμάτιζε κιόλας! Η Τουρκία έβγαζε τα πλοία και ο Τσίπρας ζητούσε από τους Ευρωπαίους να της δίνουν χρήματα, βίζες και άνοιγμα κεφαλαίων για να κρατά τους πρόσφυγες στο έδαφός της! Τους οποίους η ίδια η Τουρκία δημιουργεί, πολεμώντας από το 2011 στη Συρία!
Και κάτι ακόμη: Όπως ο κ. Τσίπρας γνωρίζει τη στάση και τα συμφέροντα των συμμάχων, έτσι και ο Δηλιγιάννης γνώριζε τη στάση των τότε ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.
Τα συμφέροντα και οι ομοιότητες
Άγγλοι και Γάλλοι πίστευαν στην ακεραιότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, επειδή την έβλεπαν ως εμπόδιο στην ρωσική έξοδο στη Μεσόγειο. Σας θυμίζει κάτι αυτό; Την ίδια ώρα, η Ρωσία δεν ήθελε ενίσχυση της Ελλάδας σε εδάφη που διεκδικούσαν Βουλγαρία και Σερβία, διότι πίστευε στον πανσλαβισμό.
Από την πλευρά της, η Γερμανία επιδίωκε να εδραιωθεί ως βασικός εμπορικός εταίρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, καθώς είχε μεγάλα συμφέροντα εκεί. Αυτό μήπως σας θυμίζει τίποτε;
Υπάρχει και το καλύτερο: Η τότε ευρωπαϊκή αριστερά πίστευε ότι οι ιδέες της ενισχύονται με την διαρκή ειρήνη. Και όταν κάποια αριστερά στελέχη της εποχής ξεστράτισαν και τάχθηκαν υπέρ του ελληνικού αγώνα για απελευθέρωση των υπόδουλων ελληνικών εδαφών, οι σκληροπυρηνικοί τους επανέφεραν στην τάξη.
Μάλιστα, ο Καρλ Κάουτσκι και η Ελέανορ Μαρξ τους κατηγόρησαν ότι «έχουν ξετρελαθεί με την Κρήτη» και ότι… υποχωρούν ιδεολογικά υπό την πίεση της κοινής γνώμης! Και επειδή οι μπολσεβίκοι δεν είχαν ακόμη επικρατήσει στη Ρωσία, εκείνοι οι μαρξιστές υποστήριζαν πως αν ο «μεγάλος ασθενής», η Οθωμανική Αυτοκρατορία έχανε πόλεμο, τότε ο τσάρος θα κατέβαινε στη Μεσόγειο! Και καλούσαν τους συντρόφους τους να μην… επηρεάζονται από «ρομαντικές, φολκλορικές και φιλάνθρωπες θεωρίες»! Διότι υποστήριζαν τον διεθνισμό, ο οποίος, αν επικρατούσε, θα απάλλασσε τον κόσμο από τα έθνη και τις μεταξύ τους συγκρούσεις. Δηλαδή, όταν θα επικρατούσαν οι απόψεις τους, όταν θα επικρατούσε η σοσιαλιστική επανάσταση, όλα αυτά τα θέματα θα λύνονταν αυτόματα.
Ακριβώς όπως στον ΣΥΡΙΖΑ μας έλεγαν – μέχρι πριν λίγο που έγιναν τουρκοφάγοι – ότι δεν υπάρχουν εθνικά σύνορα, αλλά μόνο ταξικά! Αποκαλώντας τα εθνικά θέματα «λεγόμενα εθνικά θέματα» και δεσμευόμενοι (στην ιδρυτική τους διακήρυξη, το 2013) να… αποκαταστήσουν το εθνικό και πατριωτικό σε γνήσια λαϊκό!
Τρικαλινέ λαέ!
Ο λαϊκιστής Δηλιγιάννης, λοιπόν, δεν έλαβε υπόψη του τη στάση των Μεγάλων Δυνάμεων.
Στο βιβλίο της «Το σημάδι του Κάιν», η σημαντική συγγραφέας Ελένη Κεκροπούλου γράφει πως σε μια επίσκεψή του Δηλιγιάννη στα Τρίκαλα – ο οποίος θυμίζω ότι είχε εκλεγεί με την υπόσχεση ότι θα καταργήσει ΟΛΟΥΣ του φόρους – είχε οι ντελάληδες διαλαλούσαν:
«Τρικαλινέ λαέ! Σήμερα έχουμε στην πόλη μας τον ελευθερωτή της Θεσσαλίας! Τον άνθρωπο που θα καταργήσει όλους τους φόρους και θα σε απαλλάξει από τη δουλεία!»
Κι’ από την πλατεία, γράφει η συγγραφέας, αντιλάλησαν ενθουσιώδεις αλαλαγμοί του πλήθους που γινόταν όλο και πιο θερμό, όλο και πιο φανατισμένο.
Ως γνωστόν, όχι μόνο δεν απελευθέρωσε τη Θεσσαλία από τους φόρους, αλλά επανέφερε, έστω και για λίγο διότι την ύστατη ώρα επενέβησαν οι Μεγάλες Δυνάμεις, τον τουρκικό ζυγό.
Δηλητήριο με το… μίλι!
Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ, που δεν αφήνει στιγμή να περάσει χωρίς να ρίξει το δηλητήριό του, εμφανίστηκε ξαφνικά με μια… ρηξικέλευθη τάχα πρόταση. Και βέβαια, προκάλεσε μία συζήτηση εντελώς αχρείαστη και ανώφελη.
Και αυτό εν γνώσει του ο κ. Τσίπρας. Διότι η Ελλάδα υπερασπίζεται και την κυριαρχία της και τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Το δε αναφαίρετο κατά το Διεθνές Δίκαιο δικαίωμα όλων των χωρών να επεκτείνουν τα χωρικά τους ύδατα στα 12 ν.μ., η Ελλάδα το έχει επιπλέον κατοχυρώσει με τον νόμο 2321/1995.
Άλλωστε, η Ελλάδα δεν έχει επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα όχι επειδή φοβάται το casus belli των Τούρκων, αλλά προς διευκόλυνση της ναυσιπλοΐας, αφού η στενότητα χώρου σε πολλά σημεία θα δημιουργούσε χωρικά ύδατα διαφορετικών ταχυτήτων.
Ο κ. Τσίπρας, όμως, αναφέρεται στο θέμα ως αντίδραση στο casus belli (αιτία πολέμου), αποδεχόμενος ουσιαστικά ότι δεν επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα επειδή φοβόμαστε ότι η Τουρκία θα μας κηρύξει τον πόλεμο, επειδή δηλαδή φοβόμαστε τους Τούρκους!
Και επομένως, ο Τσίπρας ζητούσε να κάνει η Ελλάδα το πρώτο βήμα – αυτό ακριβώς που επιδιώκει και ο Ερντογάν για να βγει μετά να κλαψουρίζει.
Τέτοιες κινήσεις πρέπει να γίνονται σε ειρηνικές και ομαλές περιόδους.
Κι’ αν ο κ. Τσίπρας, όπως ο ίδιος και τα στελέχη του διατείνονται, επί των ημερών του δεν υπήρχε τέτοια επιθετικότητα, τότε γιατί δεν άρπαζε την ευκαιρία να το κάνει τότε;
Οι μονόδρομοι του Τσίπρα
Γιατί είναι μονόδρομος τώρα και δεν ήταν μονόδρομος όταν, για παράδειγμα, στις 17 Φεβρουαρίου 2017, παράκτιο περιπολικό του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού εκτελούσε πυρά στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΩΡΙΚΑ ΥΔΑΤΑ, στο Φαρμακονήσι; Τότε μάλιστα δεν είχαν παραβιαστεί κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά κυριαρχία.
Γιατί είναι μονόδρομος τώρα και δεν ήταν όταν βγήκε τσάρκα το «Τσεσμέ» λίγες μέρες αργότερα, στις 24 Φεβρουαρίου 2017;
Γιατί δεν ήταν μονόδρομος όταν τουρκική ακταιωρός εμβόλιζε πλοίο του Λιμενικού, στις 12 Φεβρουαρίου 2018; Αλλά τότε μας έλεγαν πως οι Τούρκοι πάτησαν την κόκκινη γραμμή, αλλά… δεν θα το ξανακάνουν και να μην ρίχνουμε λάδι στη φωτιά!
Γιατί δεν ήταν μονόδρομος όταν η φρεγάτα Barbaros, που παρακολουθούσε την άσκηση «Αστραπή» του Πολεμικού μας Ναυτικού, κατέληξε να φθάσει στον Καφηρέα (Κάβο Ντ’ Όρο), στις 15 Φεβρουαρίου 2018;
Και γιατί, ξαναρωτάω, όταν συνέβη το περιστατικό με το ερευνητικό Barbaros, στις 18 Οκτωβρίου 2018 – το οποίο τότε οι Συριζαίοι αρνούνταν πως συνέβη στο πλαίσιο του κατευνασμού και το θυμήθηκαν τώρα που έγιναν τουρκοφάγοι – ο κ. Τσίπρας, ενώ βρισκόταν σε Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (18-19 Οκτωβρίου 2018), όχι μόνο δεν προχώρησε σε επέκταση των χωρικών υδάτων, αλλά και δεν είπε λέξη στους συμμάχους;
Και άλλα πολλά που τα έχουμε ξαναπεί…
Πριν από 20 μέρες ζητούσε μόνο κυρώσεις!
Αλλά και όσον αφορά στα χωρικά ύδατα ο κ. Τσίπρας αλλάζει τις γνώμες σαν τα πουκάμισα.
Μόλις στις 20 Σεπτεμβρίου, δηλαδή είκοσι μόλις μέρες πριν από την διακήρυξη περί 12 ν.μ., στη ΔΕΘ, στη συνέντευξη Τύπου, ο δημοσιογράφος Γ. Σαχίνης από το ΚΡΗΤΗ TV, τον ρωτά συγκεκριμένα:
«Όμως, επειδή σας άκουσα προσεκτικά σήμερα και ήσαστε εκτεταμένος, κατά τη γνώμη σας υπήρξε παραβίαση επί 35 ημέρες, κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας από το Oruc Reis και αν ναι, πρέπει να πάμε σ’ ένα διάλογο, διαπραγμάτευση, διερευνητικές εντολές, κατά τη γνώμη μου διαπραγματεύσεις, μετά απ’ αυτό ή πρώτα ρήτρες και προϋποθέσεις, για παράδειγμα άρση του casus belli για τα χωρικά μας ύδατα, να τα πάμε στα 12 ναυτικά μίλια;».
Στην απάντησή του, ο κ. Τσίπρας υποστηρίζει ότι πρέπει να ζητήσουμε κυρώσεις και δεν λέει λέξη περί 12 ν.μ. Μεταξύ άλλων λέει:
«Δεν γνωρίζω αν υπάρχουν αυτές οι εγγυήσεις. Αν υπάρχει γραπτή εγγύηση από την Τουρκία ότι δεν θα βγάλει το Oruc Reis, όλα καλά. Αν όμως δεν υπάρχει, νομίζω ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την ελληνική κυβέρνηση από το να διεκδικήσει κυρώσεις στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Ένα πλαίσιο, έναν μηχανισμό, ο οποίος θα είναι εκεί, ανά πάσα στιγμή και θα ενεργοποιηθεί, αν η Τουρκία ξαναβγάλει το ερευνητικό σκάφος να παραβιάζει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Πολύ απλά. Αλλιώς, θα είμαστε διαρκώς με το πιστόλι στον κρόταφο.
Θεωρώ λοιπόν ότι στον βαθμό, επαναλαμβάνω, που δεν υπάρχει κάποια γραπτή εγγύηση ότι δεν θα ξαναβγεί το Oruc Reis ή άλλο ερευνητικό στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, θεωρώ εκ των ων ουκ άνευ ότι η ελληνική κυβέρνηση οφείλει με την ίδια επιτακτικότητα που όφειλε, όσο ήταν το Oruc Reis στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, να διεκδικήσει κυρώσεις στη Σύνοδο. Ένα πλαίσιο κυρώσεων.
Και φυσικά, θα μπορούσε, αν μη τι άλλο, να διεκδικήσει τον πρώτο βαθμό κυρώσεων, δηλαδή περιοριστικά μέτρα κατά Νομικών και Φυσικών Προσώπων, αυτά τα οποία έχουν ήδη αποφασισθεί σε ό,τι αφορά τις εξορύξεις, τις παράνομες εξορύξεις της Τουρκίας στην ΑΟΖ της Κύπρου. Αλλά αν δεν ζητηθεί ένα πλαίσιο κυρώσεων, νομίζω ότι θα βρισκόμαστε πραγματικά με το πιστόλι στον κρόταφο και θα ξαναδούμε πολύ σύντομα το ίδιο έργο που είδαμε για ενάμιση μήνα με την Τουρκία να απειλεί και την Ελλάδα να κάθεται αμήχανα και να ψάχνει να βρει τον τρόπο με τον οποίο θα αντιδράσει».
Επομένως, ήταν ξεκάθαρος: Αν ξανάβγαινε το Ορούτς Ρέις, η Ελλάδα έπρεπε να ζητήσει κυρώσεις. Περί χωρικών υδάτων ούτε λέξη!
Τώρα, που ξαναβγήκε το Ορούτς Ρέις, ο Τσίπρας θυμήθηκε ξαφνικά τα 12 μίλια!
Το σήριαλ των χωρικών υδάτων
Το σήριαλ των χωρικών υδάτων είχε κι’ άλλα επεισόδια:
-Στις 20 Οκτωβρίου 2018, όταν ο κ. Κοτζιάς αποχώρησε από το υπουργείο των Εξωτερικών διότι ο κ. Τσίπρας προτίμησε να κρατήσει τον Καμμένο και την καρέκλα του, ο Κοτζιάς, παραδίδοντας το υπουργείο στον Τσίπρα, του είχε πει πως ήταν έτοιμα τα προεδρικά διατάγματα για την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στο Ιόνιο. Τότε, η Ν.Δ. είχε διαφωνήσει, καθώς έπρεπε να προηγηθεί η οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ιταλία, ώστε να μην θεωρηθεί ότι η Ελλάδα υποκύπτει στο τουρκικό casus belli, αλλά ακολουθεί μια συγκεκριμένη στρατηγική.
-Τέσσερις μέρες αργότερα, στις 24 Οκτωβρίου, είχαμε ενημερωθεί πως αυτό δεν θα γινόταν με διατάγματα, αλλά με νόμο. Εκείνη την ημέρα, η τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ» κυκλοφόρησε με τίτλο «Στοπ από Τσίπρα στα Προεδρικά Διατάγματα για την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης μετά το διάβημα διαμαρτυρίας του Τούρκου πρέσβη». Έκανε λόγο για αναδίπλωση της Αθήνας στο θέμα των χωρικών υδάτων. Έγραφαν:
«Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας διέκοψε τα προεδρικά διατάγματα σχετικά με το θέμα της αύξησης των χωρικών υδάτων και αποφάσισε να εκπονήσει σχέδιο νόμου αντί για διάταγμα, το οποίο θα συζητηθεί στο κοινοβούλιο και θα διαβουλευθεί με τα πολιτικά κόμματα. Αυτή η απόφαση σημαίνει την αναστολή των 12 μιλίων σε αυτό το στάδιο».
Το διάβημα είχε γίνει την προηγουμένη, ενώ ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ είχε δηλώσει ότι «στην Κύπρο, το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, η Τουρκία δεν θα αποδεχθεί κανένα τετελεσμένο και δεν θα επιτρέψουμε να γίνει οποιοδήποτε βήμα χωρίς την Τουρκία».
Άλλο καπέλο στο ΥΠΕΞ, άλλο στην Κουμουνδούρου
Έτσι, στις 23 Οκτωβρίου, ημέρα των τουρκικών δηλώσεων, ο κ. Τσίπρας είχε συγκαλέσει σύσκεψη στο υπουργείο των Εξωτερικών. Εκεί, σύμφωνα με πηγές, συζητήθηκε ο καθορισμός αρμοδιοτήτων, το θέμα της σταδιακής επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης και οι γενικότερες εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Παράλληλα, σύμφωνα πάντα με τις «πηγές», «ο πρωθυπουργός ενημερώθηκε για το σημείο στο όποιο βρίσκονται οι διερευνητικές συνομιλίες, ενώ έδωσε οδηγίες για προετοιμασία επίσκεψής του στην Τουρκία σε συνέχεια σχετικής πρόσκλησης του Ταγίπ Ερντογάν».
Εκεί, μας ενημέρωσαν, ετέθη και το «κρίσιμο ερώτημα»: Μέχρι πού μπορεί να φθάσει Τούρκος πρόεδρος; Διότι, όπως μας είπαν, αυτό που κυρίως απασχολεί το ελληνικό Γενικό Επιτελείο είναι μήπως η Άγκυρα προχωρήσει σε οριζόντια κλιμάκωση, μήπως, δηλαδή, η αιχμή της αντίδρασής της εκδηλωθεί στην περιοχή του Καστελόριζου. Επιχειρήσει δηλαδή να προκαλέσει εκεί κάποιου είδους θερμό επεισόδιο».
Γι’ αυτό και ο κ. Τσίπρας είχε τότε δώσει εντολή η διαδικασία να μην προχωρήσει με Προεδρικό Διάταγμα, αλλά με την κατάθεση σχετικού νομοσχεδίου στη Βουλή, προκειμένου να μελετηθούν όλες οι πτυχές του θέματος.
Δηλαδή ο κ. Τσίπρας ως πρωθυπουργός και υπουργός των Εξωτερικών συσκέπτεται για τις παραμέτρους, μελετά τις πτυχές και αποφασίζει να πάει το θέμα στις Ελληνικές Καλένδες, αλλά ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης συσκέπτεται στην Κουμουνδούρου και – αδιαφορώντας για όλα όσα είχε λάβει υπ’ όψη του ως πρωθυπουργός – φωνάζει βουρ στο ταψί!
-Έτσι, στις 24 Οκτωβρίου, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Τζανακόπουλος, μιλώντας στο πρώτο πρόγραμμα της ΕΡΑ, είπε:
«Η απόφαση, ώστε η σταδιακή επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια να γίνει με νόμο και όχι με προεδρικά διατάγματα, είναι κάτι που αποφασίσθηκε στη χθεσινή τετράωρη σύσκεψη στο ΥΠΕΞ, καθώς θεωρήθηκε ότι ο νόμος είναι ο πιο γρήγορος και αποτελεσματικός τρόπος για να γίνει αυτό. Η ουσία της πολιτικής δεν αλλάζει. Επιλέγουμε τη σταδιακή επέκταση στα 12 ναυτικά μίλια, αρχής γενομένης από το Ιόνιο. Οι τεχνικές λεπτομέρειες για το εάν αυτό θα γίνει με προεδρικά διατάγματα ή με νόμο, δεν θέτουν σε αμφισβήτηση τον πυρήνα της εξωτερικής πολιτικής. Τίποτε δεν κρύβεται. Μην ψάχνουμε για υπόγεια ή κρυφά μηνύματα εκεί που δεν υπάρχουν. Δυσκολεύομαι να κατανοήσω την ένσταση».
Αχαχαχα! Θα γινόταν ταχύτερα αυτό που δεν έγινε ποτέ!
Το ξαναθυμήθηκαν τον Ιούνιο του 2020!
Πότε τα ξαναθυμήθηκαν τα 12 μίλια – για το Ιόνιο, βέβαια; Μα τον Ιούνιο του 2020!
-Στις 10 Ιουνίου 2020, ο κ. Τσίπρας σε συνέντευξή του στην Όλγα Τρέμη στο πλαίσιο του Φόρουμ των Δελφών, λέει:
«Να προχωρήσουμε στα 12 μίλια που θα είναι προμήνυμα για το τι θα ακολουθήσει αν συμφωνήσουμε και με την Αίγυπτο για την ΑΟΖ και το τι θα κάνουμε και στην Κρήτη. Διότι είναι κυριαρχικό μας δικαίωμα και δεν μπορεί να μας το αμφισβητεί η Τουρκία, απειλώντας με έρευνες εκεί όπου είναι δυνητικά η αιγιαλίτιδα ζώνη μας, η κυριαρχία μας. Όχι δυνητικά η ΑΟΖ μας, αλλά τα χωρικά μας ύδατα.
-Επανέρχεται στις 23 Ιουλίου 2020, μετά την συνάντησή του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη:
«Συνέστησα επίσης -μετά την συμφωνία με την Ιταλία για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη- να προχωρήσει στην επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια στο Ιόνιο, να εντατικοποιήσει τις διαπραγματεύσεις με την Αίγυπτο για καθορισμό Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και -στο βαθμό αυτό που κριθεί ότι δεν μπορεί να επιτευχθεί- να προχωρήσει και την επέκταση των χωρικών μας υδάτων νότια και ανατολικά της Κρήτης στα 12 μίλια».
-Στις 14 Αυγούστου 2020, σε άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», ο κ. Τσίπρας αναφέρει: «Την ίδια στιγμή, ενώ ορθώς η ελληνική κυβέρνηση προχώρησε στη σύναψη της ελληνοϊταλικής συμφωνίας, δεν προχώρησε στην επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια στο Ιόνιο με την προοπτική να κάνει το ίδιο στη Νότια και Ανατολική Κρήτη ανάλογα με τις εξελίξεις, όπως προέβλεπε ο σχεδιασμός του ΥΠΕΞ».
Βουλωμένο γράμμα διάβαζε!
Τότε είχε σημασία το timing!
-Στις 26 Αυγούστου 2020, στη Βουλή έρχονται προς ψήφιση οι οριοθετήσεις ΑΟΖ με Ιταλία και Αίγυπτο (τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε θετικά για την Ιταλία και «παρών» για την Αίγυπτο, κι’ ας διεμβόλιζε το παράνομο τουρκολιβυκό σύμφωνο. Ήταν η μέρα που ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης ανακοίνωνε την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ. στο Ιόνιο.
Και ο κ. Τσίπρας έλεγε, σα να διαφωνούσε:
«Διότι είναι αναφαίρετο κυριαρχικό μας δικαίωμα η επέκταση στα 12 ναυτικά μίλια, αλλά σημασία βεβαίως κάθε φορά σε όλα τα πράγματα στην πολιτική, ιδιαίτερα στην εξωτερική πολιτική έχει και το timing, το πότε δηλαδή επιλέγεις να κάνεις τι».
Με βάση το δικό του timing όλα αυτά δεν θα συνέβαιναν ποτέ!
-Στις 31 Αυγούστου 2020 έρχεται και η επιβεβαίωση ότι δεν τους άρεσε ούτε η επέκταση στο Ιόνιο. Μιλώντας στον «Σκάι», ο κ. Τζανακόπουλος λέει:
«Η ΝΔ μας έχει μπερδέψει ως προς τη στάση της για το εάν έγιναν ή δεν έγιναν έρευνες από το Oruc Reis. Παράλληλα έγινε και μια υποκριτική κίνηση από τον κ. Μητσοτάκη, ο οποίος, για να καλύψει τα νώτα του στα δεξιά του κόμματός του, προχώρησε στην επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στο Ιόνιο στα 12 ναυτικά μίλια, ενώ πριν από ένα χρόνο η ΝΔ διαφωνούσε με την επέκταση λέγοντας ότι χωρίζει τη χώρα στη μέση».
Δηλαδή ζητούσαν την επέκταση στο Ιόνιο και όταν ανακοινώθηκε έλεγαν πως ήταν υποκριτική κίνηση, ενώ τώρα ζητούν επέκταση και από την άλλη πλευρά, την οποία οι ίδιοι δεν αποτόλμησαν ποτέ…
-Και το κερασάκι στην τούρτα: Στις 16 Οκτωβρίου, πριν από λίγες μέρες δηλαδή, στη συνέντευξή του στον Real Fm και στον Νίκο Χατζηνικολάου, ο κ. Τσίπρας είπε τα ακόλουθα επί του θέματος των χωρικών υδάτων:
«Είναι ένα δικαίωμα το οποίο καμία κυβέρνηση δεν το έχει απεμπολήσει, κανένας πρωθυπουργός εξ όσων γνωρίζω δεν το έχει απεμπολήσει. Η εθνική μας γραμμή είναι ότι αποτελεί κυριαρχικό μας δικαίωμα το οποίο όποτε εκτιμήσουμε εμείς ότι θέλουμε, πρέπει, είναι η ώρα να το ασκήσουμε, θα το ασκήσουμε. Άρα, αυτή είναι μια ειδοποιός διαφορά και πιστεύω κ. Χατζηνικολάου και το λέω με βαθύτατη ευθύνη αυτό που λέω, πιστεύω ότι τούτη είναι η ώρα να ασκήσουμε αυτό το δικαίωμα, ξεκινώντας από την Κρήτη, νότια και ανατολικά της Κρήτης και αναλόγως των εξελίξεων προχωρώντας και νοτίως των νησιών μας της Ανατολικής Μεσογείου».
Ο «μονόδρομος» είναι… παγίδα!
Αν και μετά σα να το ξανασκέφτεται κάπως:
«Άρα λοιπόν, γι' αυτό θεωρώ ότι είναι και μονόδρομος η επέκταση στα 12 μίλια στην Κρήτη άμεσα, αλλά είναι και η μόνη ασφαλής μέθοδος προκειμένου να μην εμπλακούμε σε πολεμική σύγκρουση. Το αντίθετο απ’ ό,τι κάποιοι ανησυχούν. Διότι η πολεμική σύγκρουση και η αποτροπή στα 7, στα 8, στα 10, στα 11 μίλια, καθότι πράγματι, καταλαβαίνω και την ανησυχία και τη δυσκολία που μπορεί να έχει και η σημερινή κυβέρνηση και οι Ένοπλες Δυνάμεις. Στα μάτια του διεθνούς παράγοντα, είναι η παγίδα στην οποία δεν πρέπει να υποπέσουμε. Διότι, σου λέει, παρενέβη πολεμικά η Ελλάδα απέναντι σ’ ένα πολιτικό πλοίο που διεξάγει έρευνες στα διεθνή ύδατα. Θα μπορεί να πει το ίδιο όταν παραβιάζει κυριαρχία; Δεν θα μπορεί να πει το ίδιο».
Και σε άλλο σημείο:
«Δεν τηρώ την ανεύθυνη στάση να λέω «πηγαίνετε να εμπλακείτε σε πολεμική επιχείρηση». Αυτό όμως που λέω είναι ότι πρέπει να βρεθεί τρόπος, αξιοποιώντας τη διπλωματία, να φύγουμε από το στρατηγικό αδιέξοδο. Και ο μόνος τρόπος για να φύγουμε από το στρατηγικό αδιέξοδο είναι η πρόταση που καταθέσαμε».
Με λίγα λόγια ο ίδιος παραδέχεται ότι αυτό που προτείνει είναι μια παγίδα. Παγίδα στην ίδια τη χώρα, βέβαια, αλλά ο κ. Τσίπρας στο νου του έχει μόνο να παγιδέψει την κυβέρνηση…
*Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών, Ν.Δ., πρώην υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητική εκπρόσωπος, δημοσιογράφος
