Του Αντώνη Πανούτσου
«Ελεύθερη κοινωνία είναι η κοινωνία που είναι ασφαλές να είσαι αντιδημοφιλής». Η φράση είναι του Αντλάι Στίβενσον και η συγκεκριμένη αναφορά γίνεται για την περίπτωση του Γιάννη Μπουτάρη.
Περίπτωση που έδειξε ότι στην Ελλάδα μπορείς να είσαι πολιτικός και να νοιώθεις ασφαλής. Φτάνει αν είσαι δήμαρχος να έχεις πει τα «σωστά» πράγματα για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αλλιώς θα τις φας από τους φασίστες και τους παρατρεχάμενους τους την ημέρα μνήμης των Ποντίων.
Μπορείς να είσαι πανεπιστημιακός και να διδάσκεις εγκληματολογία στην «ελευθερία» του πανεπιστημιακού ασύλου. Φτάνει να τα έχεις καλά με τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Αλλιώς θα σου την πέσουν οι κουκουλοφόροι, όπως την έπεσαν στην καθηγήτρια εγκληματολογίας της Παντείου Χριστίνα Ζαραφωνίτου.
Μπορείς να είσαι συγγραφέας και να γράφεις ότι θέλεις. Φτάνει να προσέχεις όταν γράφεις για το Ισλάμ. Αλλιώς θα σε μηνύσει η αστυνομία της σκέψης του Δημητρά, όπως μήνυσε την Σώτη Τριανταφύλλου.
Μπορείς να είσαι δημοσιογράφος και να λες ότι θέλεις. Φτάνει αυτά αν μιλάς για το δημοψήφισμα να είσαι με το ΟΧΙ. Αλλιώς θα σε τιμωρήσει ΕΣΗΕΑ, όπως έγινε το 2015 με τον Αρη Πορτοσάλτε.
Γενικά στην Ελλάδα λιγότερη σκέψη δίνεται στο τι λέει και γράφει κάποιος από το σε ποια αυτιά και μάτια θα φτάσει. Αλλιώς κινδυνεύεις να βρεθείς δαρμένος, διαγραμμένος, με έναν αστυφύλακα να σε σπρώχνει για να γλυτώσεις ή να έχεις φάει τρία μεροκάματα στο δικαστήριο. Η κυβέρνηση της Ελλάδας μισεί την ελευθερία του λόγου και το δείχνει.
Ο ελεύθερος λόγος δεν προστατεύεται με τα κλισέ των πολιτικών που «καταδικάζουν απερίφραστα την βία» ούτε από τους καραγκιόζηδες του κέντρου που προτείνουν «θα βαράς, θα βαράς, θα ιδρώσεις, θα κρυώσεις και θα πεθάνεις». Προσθέτοντας το δοκιμασμένο «η βία δεν είναι λύση». Η μόνη απάντηση είναι «Γιατί τότε η Λία είναι Βίσση;». Στο φίμωμα του ελεύθερου λόγου έχει αποδειχτεί ότι η βία είναι μια χαρά λύση. Αλλωστε αν δεν απέδιδε δεν θα την εφάρμοζαν.
Ο ελεύθερος λόγος δεν υπερασπίζεται με δηλώσεις ΚΚΕ - αμφιθεάτρου όπως της υφυπουργού Μακεδονίας- Θράκης, Μαρία Κόλλια Τσαρουχά που δήλωσε ότι οι δράστες «πρέπει να απομονωθούν από την υγιή κοινωνία και να αντιληφθούν το μεγάλο παράπτωμα στο οποίο υπέπεσαν». Δηλαδή τι; Να μην τους μιλάει κανείς μέχρι να το μετανιώσουν; Ούτε με το τέλος στις δηλώσεις του Νίκου Βούτση «Να μην αναρωτηθεί κανείς για ποιόν “χτυπάει η καμπάνα”, γιατί ακόμα και οι κυνικοί της πολιτικής που χαϊδεύουν την ακροδεξιά εκτίθενται ανεπανόρθωτα». Δεν το λέει καθαρά, αλλά αν εννοεί την ΝΔ και τα συλλαλητήρια για την Μακεδονία, ας τα πει στο συμβολαιογραφικό γραφείο που σπάσανε την περασμένη εβδομάδα οι ρουβίκωνες. Αυτοί που σύμφωνα με τον ίδιο, τον Τζανακόπουλο, τον Κυρίτση και τον ΣΥΡΙΖΑ κάνουν ακτιβισμό.
Αν ο νομικός πολιτισμός δεν μπορεί να εφαρμόζεται αλά καρτ, όπως είχε πει για τις άδειες στον Κουφοντίνα ο Βούτσης και η εφαρμογή των νόμων το ίδιο. Οι κάθε λογής λογοκριτές της καθημερινή ζωής, οι φασίστες που κάνουν face control σε εθνικές εκδηλώσεις, οι αντιεξουσιαστές που τρομοκρατούν καθηγητές στα πανεπιστήμια, οι παρακρατικές οργανώσεις που κάνουν ντου σε γραφεία εφημερίδων πρέπει να ξέρουν ότι θα αντιμετωπίσουν τον νόμο. Το ίδιο για όλους. Όχι όπως στην αστυνομία του Τόσκα που προτού επέμβει πρέπει να πάρει άδεια από τον υπουργό αν τα παιδιά που κάνουν την φασαρία είναι «δικά μας» ή «των άλλων». Όπως ο μαύρος αστυφύλακας που προστατεύει ένα μέλος της Κου Κλουξ Κλαν στις διαδηλώσεις του '79 στο Skokie του Chicago. Στην Ελλάδα του «τσακίστε τους φασίστες» μπορεί να μοιάζει αντιδημοφιλές αλλά είναι ο ορισμός της υπεράσπισης τη ελευθερίας του λόγου.
