Του Αλέξανδρου Σκούρα
Χθες το ΚΕΦίΜ κυκλοφόρησε την ετήσια μελέτη για την φορολογική ελευθερία η οποία βρίσκει ότι ο μέσος Έλληνας εργάζεται 180 ημέρες για να πληρώσει φόρους και εισφορές και 185 για τις προσωπικές ή οικογενειακές του ανάγκες. Αν λάβουμε υπόψη μας ότι η συγκεκριμένη έρευνα αφορά τον μέσο Έλληνα και την μέση Ελληνίδα, αυτόματα προκύπτει ότι το βάρος του μεγάλου ελληνικού δημοσίου δεν πέφτει ισόποσα σε όλους.
Υπάρχουν για παράδειγμα πολίτες που “γιορτάζουν” την ημέρα φορολογικής ελευθερίας τον Ιανουάριο. Ποιοι είναι αυτοί; Στα αγγλικά λέγονται “net beneficiaries” δηλαδή άνθρωποι που λαμβάνουν σε ετήσια βάση περισσότερα από όσα πληρώνουν στο κράτος. Επίσης, υπάρχουν εκατομμύρια πολιτών που πληρώνουν μεν έμμεσους φόρους (π.χ. ΦΠΑ) αλλά δεν πληρώνουν καθόλου εργοδοτικές εισφορές (άνεργοι και απασχολούμενοι στην παραοικονομία) ή πληρώνουν ελάχιστο φόρο εισοδήματος. Σύμφωνα με παλαιότερο άρθρο της Καθημερινής, υπάρχουν περίπου 6 εκατομμύρια Έλληνες που πληρώνουν κατά μέσο όρο μόλις 97 ευρώ ετησίως στον φόρο εισοδήματος. Αντίθετα, οι πιο παραγωγικοί Έλληνες κουβαλάνε το βαρύ φορτίου του αναποτελεσματικού κράτους μας. Μόλις το 5% των πλουσιότερων συμπολιτών μας πληρώνει το 50% των εσόδων του κράτους από την φορολογία εισοδημάτων.
Μέσα σε ένα τέτοιο ακραία προοδευτικό φορολογικό σύστημα είναι αυτονόητο ότι τα κίνητρα για την παραγωγή μειώνονται, ειδικά από τη στιγμή που οι υπηρεσίες του κράτους κρίνονται από τους πολίτες ως οι λιγότερο αποτελεσματικές στην Ευρώπη. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως χιλιάδες επιχειρήσεις και χιλιάδες ταλαντούχοι νέοι επέλεξαν χώρες με ευνοϊκότερες συνθήκες για να συνεχίσουν την επαγγελματική τους σταδιοδρομία.
Το κύριο ερώτημα είναι αν η κατάσταση αλλάζει. Η ιστορία αρκετών χωρών δείχνει ότι η ελπίδα δεν έχει χαθεί. Ήδη οι πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης με το φορολογικό νομοσχέδιο είναι στη σωστή κατεύθυνση. Οι μειώσεις του ΕΝΦΙΑ, των φόρων στα επιχειρηματικά κέρδη, και τους φόρους κατανάλωσης και εισοδήματος θα έχουν θετικά αποτελέσματα στις τσέπες των φορολογουμένων. Όπως είναι λογικό, μετά από αυτές τις μειώσεις η Ημέρα Φορολογικής Ελευθερίας του 2020 θα προσεγγίσει τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αν όντως θέλει να αντιπαραθέσει στον αριστερό λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ μία σύγχρονη φιλελεύθερη προσέγγιση στην οικονομία, θα πρέπει να συνεχίσει τον περιορισμό των κρατικών δαπανών υπέρ της μείωσης των συντελεστών και της απλοποίησης του φορολογικού κώδικα καθόλη τη διάρκεια της τετραετίας. Στην τελική ανάλυση, κάθε ευρώ που πηγαίνει στο κράτος αποτελεί χρόνο που οι φορολογούμενοι στερούνται από τα δικά τους όνειρα και φιλοδοξίες. Ένα μικρότερο κράτος σημαίνει ότι περισσότερα από αυτά τα όνειρα και τις φιλοδοξίες κάθε συμπολίτη μας θα γίνει πραγματικότητα, αφού φυσικά μεριμνήσουμε για εκείνους που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης.
