Μιλάμε για ανάπτυξη. Για νέες θέσεις εργασίας. Για μεγάλα προγράμματα και μεγάλα οράματα. Κι ύστερα έρχεται η καθημερινότητα να μας εκθέσει όλους ανεπανόρθωτα. Μπείτε στη θέση του φίλου μας Ν.Γ. που μας γράφει σήμερα την εμπειρία του. Και φανταστείτε τη στιγμή που έρχεστε απέναντι σε υπαλλήλους του δημοσίου που πιστεύουν ότι αποτελείτε δημόσιο κίνδυνο και ότι όλες οι βιομηχανίες στη βιομηχανική ζώνη θα έπρεπε να έχουν κλείσει.
Δεν πρόκειται για μία «εξαίρεση». Δυστυχώς, είναι ο κανόνας. Μία στρατιά από υπαλλήλους που πληρώνονται από τους φόρους μας αυθαιρετούν και κοστίζουν πολλά χαμένα κέρδη, κεφάλαια και φόρους σε όλους εμάς. Δεν υπάρχει ένας αξιόπιστος μηχανισμός για να βρει ο πολίτης το δίκιο του. Και δεν φοβούνται εκείνοι που αυθαιρετούν. Ένα πλέγμα νόμων και η μονιμότητα τους προστατεύει. Πάρτε μια βαθιά ανάσα και διαβάστε αυτά που με τόσο ευγένεια (χαρά στο κουράγιο του) μας περιγράφει ο Ν.Γ:
«αναμέναμε γνωμοδότηση από συγκεκριμένη Υπηρεσία ώστε να προχωρήσουμε σε έκδοση οικοδομικής άδειας για επέκταση του βιομηχανικού κτιρίου της εταιρείας και προσθήκη νέας γραμμής παραγωγής, στη Βιομηχανική Περιοχή όπου είμαστε εγκατεστημένοι.
Η συγκεκριμένη Υπηρεσία, αφού χρειάστηκε 4 μήνες για να εξετάσει το αίτημα, γνωμοδότησε αρνητικά και το χειρότερο είναι ότι προέβη στη διοικητική πράξη της «επιστροφής φακέλου». Επιστρέφει, δηλαδή, το αίτημα στο σημείο εκκίνησης, θέτοντας μάλιστα ερωτήματα προς 3 υπηρεσίες - διευθύνσεις. Σημειώνεται ότι οι υπηρεσίες αυτές έχουν ήδη απαντήσει ή εισηγηθεί θετικά, και τους ζητείται διαφορετική διατύπωση ή επιβεβαίωση. Σε επικοινωνία μας δε μαζί τους, υπάρχει σαφώς η τοποθέτησή τους ότι τα πράγματα είναι απλά, οι διατάξεις ξεκάθαρες και το αίτημά μας θα έπρεπε να γίνει δεκτό.
Εάν η συγκεκριμένη Υπηρεσία είχε απορίες, πιθανώς λόγω αδυναμίας κατανόησης κειμένου ή λόγω ελλιπούς γνώσης της ελληνικής γλώσσας, θα μπορούσε να ζητήσει τις όποιες διευκρινίσεις υπηρεσιακά και να προβεί στη γνωμοδότησή της, έστω και αρνητική. Προτίμησε την «επιστροφή φακέλου», τη μέγιστη δηλαδή καθυστέρηση που θα μπορούσε να προκαλέσει ως προς το αίτημα της εταιρείας.
Το επενδυτικό μας σχέδιο, ύψους 3εκ., αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση της ζήτησης από πελάτες σε χώρες της ΕΕ, αλλά και της Μέσης Ανατολής, και μάλιστα με προϊόντα τα οποία για πρώτη φορά θα παραχθούν στην Ελλάδα. Η καθυστέρηση της έναρξης των εργασιών θα έχει σαν αποτέλεσμα τα υπό κατασκευή μηχανήματα να μην έχουν χώρο να στεγαστούν και να μην μπορούμε να καλύψουμε τους πελάτες ή υποψήφιους πελάτες. Τι απαντά η Υπηρεσία σε όλα αυτά;
-«Όλες οι εταιρείες τα ίδια λέτε...»
Η παραπάνω περίπτωση δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό, είναι άλλωστε πρόσφατη η απάντηση που είχαμε λάβει από άλλη Υπηρεσία σε κάποιο στάδιο παλαιότερης αδειοδοτικής διαδικασίας, ότι «κανονικά θα πρέπει να ανακληθούν όλες οι άδειες των βιομηχανιών στη Βιομηχανική Ζώνη…». Είναι κοινή η διαπίστωση ότι οι δημόσιες υπηρεσίες που καλούνται να διαχειριστούν θέματα αδειοδοτήσεων, πολύ συχνά χαρακτηρίζονται από άγνοια ή, ακόμα χειρότερα, και από αρνητική έως και τιμωρητική διάθεση προς τις επιχειρήσεις, τις επενδύσεις και τη βιομηχανία. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το επίπεδο των υπηρεσιών βαίνει επιδεινούμενο, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων.
Διαβάζοντας πρόσφατες αρθρογραφίες υπουργών («Ελλάδα 2.0: Μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις που αλλάζουν την Ελλάδα» του κου Σκυλακάκη, «Οι 8 μεγάλες αναπτυξιακές προτεραιότητες του 2022 του κου Γεωργιάδη» κλπ), αναρωτιέμαι αν έχουν λάβει υπόψιν τους ότι οι πολιτικές που περιγράφουν θα πρέπει να υπηρετηθούν από υπαλλήλους που όχι μόνο δεν τις συμμερίζονται, αλλά τις υπονομεύουν συστηματικά, χωρίς καμία απολύτως επίπτωση για τους ίδιους».
Υπεύθυνος για την φιλοξενία:
Θανάσης Μαυρίδης
