Του Σάκη Μουμτζή
Το καθεστώς της Βενεζουέλας έχει τρία βασικά χαρακτηριστικά.
1. Έχει φιμώσει—δια της εξαγοράς ή των διώξεων—όλα τα ΜΜΕ. Τα πάντα ελέγχονται από το καθεστώς. Καμιά φωνή κριτικής δεν υπάρχει.
2. Έχει αλυσοδέσει την Δικαιοσύνη. Η νομιμότητα έχει καταργηθεί, οι μη αρεστοί στο καθεστώς δικαστές έχουν αυτοεξορισθεί για να μην συλληφθούν ή δολοφονηθούν. Έτσι, οι υπόλοιποι έχουν μετατραπεί σε όργανα του καθεστώτος Μαδούρο και καταδιώκουν τους πολιτικούς του αντιπάλους. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως όλοι οι ηγέτες της αντιπολίτευσης βρίσκονται στην φυλακή.
3. Υπάρχουν ένοπλες παραστρατιωτικές ομάδες που τρομοκρατούν, βιαιοπραγούν, δολοφονούν. Είναι ένας στρατός που συγκροτήθηκε από πολίτες των χαμηλοτέρων κοινωνικών στρωμάτων που, αναμφίβολα, βελτίωσαν την θέση τους στην κοινωνία. Η παρουσία τους και η δράση τους εμποδίζει, με βίαιο τρόπο, τα κόμματα της αντιπολίτευσης να εκφράζουν το φρόνημα τους και την αντίθεση προς το καθεστώς.
Στην Ελλάδα τι γίνεται; Υπάρχουν κοινά χαρακτηριστικά της διακυβέρνησης Τσίπρα με την διακυβέρνηση Μαδούρο;
1. Τα ΜΜΕ στην πατρίδα μας, όλα, πλην του Σκάι και του Liberal, έχουν υποστείλει την σημαία της κριτικής απέναντι στα κυβερνητικά πεπραγμένα. Οι ιδιοκτήτες τους είτε εκβιάζονται, λόγω των εκκρεμοτήτων τους με την Δικαιοσύνη, είτε πιέζονται λόγω των οικονομικών τους προβλημάτων. Ενώ στον χώρο του Τύπου συντηρούνται εφημερίδες, άγνωστον πώς, με ελάχιστη κυκλοφορία.
2. Στον χώρο της Δικαιοσύνης, δυστυχώς, υπάρχει και λειτουργεί μια ομάδα δικαστών που αποβλέπει στην πολιτική και στην ηθική εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Τα όσα διαδραματίζονται στην σκευωρία της Novartis, και όχι μόνον, φανερώνουν το μέγεθος του προβλήματος. Οι πρόσφατες δηλώσεις του νέου υπουργού Δικαιοσύνης για την κοινή δράση εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας, ελάχιστη σχέση έχουν με το μοντέλο της φιλελεύθερης δημοκρατίας.
3.Ευτυχώς στην πατρίδα μας δεν υπάρχουν παραστρατιωτικές ένοπλες ομάδες. Ευτυχώς οι θεσμοί και οι αρχές της ΕΕ δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για να αναπτυχθούν τέτοιες συμπεριφορές. Άλλωστε, σήμερα η ριζοσπαστική Αριστερά δεν έχει κανένα λαϊκό έρεισμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καν κομματικές οργανώσεις. Τα Μαδουρικού τύπου καθεστώτα δεν στηρίζονται μόνον στην ωμή βία. Διαθέτουν και μια σημαντική λαϊκή υποστήριξη, σχεδόν ισοδύναμη με αυτήν της αντιπολιτεύσεως.
Δια ταύτα :
Στις κρίσιμες ιστορικές φάσεις που διέρχεται μια χώρα, υπάρχει μια περίοδος στην οποίαν όλες οι μελλοντικές εξελίξεις είναι πιθανές. Όλα τα σενάρια μπορούν, εξίσου, καλά να πραγματωθούν. Το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα εξαρτάται από τις συγκυρίες, τους πρωταγωνιστές, το επίπεδο συνείδησης των πολιτών και βέβαια από την εμφάνιση του αστάθμητου παράγοντα.
Σήμερα η πατρίδα μας βρίσκεται σε αυτό το κρίσιμο σταυροδρόμι. Θα ακολουθήσει την ευρωπαϊκή οδό και μέσα από ομαλές διαδικασίες θα πραγματοποιηθεί η εναλλαγή στην εξουσία, αν βέβαια αυτό επιθυμεί ο λαός ή θα δρομολογηθούν εξελίξεις που μοιραία θα οδηγήσουν σε εκτροπή;
Ενα χρόνο πριν τις εκλογές η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι. Η καθεστωτική αντίληψη που έχει η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ για τον τρόπο άσκησης της εξουσίας δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Και αυτή η αίσθηση επιτείνεται από το γεγονός πως κάποια στελέχη της συγκυβέρνησης και κάποιοι επίορκοι κρατικοί λειτουργοί, φοβούνται πως στις επόμενες εκλογές διακυβεύεται και η προσωπική τους ελευθερία, λόγω των παρανόμων πράξεων που διέπραξαν.
Μακάρι να πρυτανεύσει η ωριμότητα και οι εξελίξεις να τρέξουν μέσα στο πλαίσιο του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, παρ΄ολο τον δηλωμένο θαυμασμό του πρωθυπουργού προς το καθεστώς Μαδούρο.
