Του Κωνσταντίνου Βέργου*
Ο Μάριο Ντράγκι σε μια ασυνήθιστη παρέμβαση, με σαφείς αποδέκτες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πρότεινε αλλαγές στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι προτάσεις του Μάριο Ντράγκι αρχικά θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως χρήσιμες. Όμως, αναρωτιέται κάποιος αν υποκρύπτουν κάτι βαθύτερο, όχι γενικά για την Ευρώπη, αλλά ειδικά για τις ίδιες τις ευρωπαϊκές τράπεζες, και τον ίδιο!
Η ομιλία του Ντράγκι θα έλεγε κάποιος ότι απευθύνεται σε συγκεκριμένο στόχο. Μίλησε για υψηλούς μισθούς και χαμηλή παραγωγικότητα. Και αναμφίβολα υπάρχουν τμήματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση όπου θα μπορούσε να κοπεί λίπος. Χωρίς αμφιβολία η Ευρωπαϊκή Ένωση, για παράδειγμα, με ίσως μόνη εξαίρεση την Αγγλία, έχει ένα τραπεζικό σύστημα με πολύ προσωπικό, που οι νέες τεχνολογίες το καθιστούν εν μέρει άχρηστο. Στην Αγγλία, για παράδειγμα, η μέση τράπεζα έχει 6 άτομα προσωπικό, αντί 20 που είναι σε άλλες χώρες, οι 14 σε άλλες Τράπεζες περισσεύουν λίγο – πολύ. Τα υπερστελέχη επίσης των τραπεζών, καθώς υπερχρέωσαν το ευρωπαϊκό σύστημα, θα έπρεπε να απολαμβάνουν μικρότερους μισθούς.
Όμως η ομιλία του δεν ήταν για τους τραπεζίτες! Ήταν… για όλους τους άλλους! Μπορεί όμως ο Μάριο Ντράγκι να μιλάει για όλους τους άλλους; Ασφαλώς, δικαίωμα του είναι. Και το επιβάλλει η σημαντική του θέση! Όμως να δούμε πρώτα τι έκανε ο ίδιος για την ευρωπαϊκή οικονομία!
Στη διάρκεια των προηγούμενων ετών είναι ο βασικός υπεύθυνος, είναι το όργανο των Γερμανών στον τραπεζικό κλάδο, που κανιβάλισε πάνω από 1 τρισεκατομμύριο ευρώ, δηλαδή το 6,5% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ σχεδόν, για να αγοράσει χρηματοοικονομικά σκουπίδια! Για να αγοράσει τα «χαρτοφυλάκιά» Μεγάλων τραπεζών, είτε αυτά είναι ομόλογα, είτε οτιδήποτε άλλο επιθυμεί η ψυχή τους! Και μάλιστα, χρηματοοικονομικά σκουπίδια των ισχυρών χωρών, της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ολλανδίας, για να διασώσει τα «φιλαράκια του», τους 15 - 20 μεγαλοτραπεζίτες και τις Γερμανικές Τοπικές κυβερνήσεις (Ομοσπονδίες). Επιπλέον ο Ευρωπαίος φορολογούμενος πλήρωσε πάνω από 0,5 τρισ. ευρώ με αλλεπάλληλες ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών, από το 2008 και έκτοτε διασώζοντας τράπεζες στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όχι μόνο ο Ευρωπαίος πολίτης δαπάνησε, δηλαδή συνολικά, 1,5 τρισ., το 10% σχεδόν του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, αλλά γεμίζει ένα βαρέλι χωρίς πάτο! Κάθε μήνα σε αυτά προστίθεται 80 δισ., τόσο είναι το μηνιαίο ποσόν που δαπανά η Ε.Ε. για την ποσοτική χαλάρωση, για τα ωραία μάτια του κυρίου Ντράγκι και των εντιμότατων φίλων του! Όλα αυτά σε καιρό… ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Δηλαδή, αν είχαμε κρίση, τι θα γίνονταν; H «ταρίφα», τότε, θα έκοβε όχι 80, αλλά 180, 280, 580 δισ. ευρώ τον μήνα; Για μισό λεπτό. Αυτό είναι ΤΟ κόστος! Εδώ είναι η σπατάλη!
Θα λέγαμε, χαλάλι τα ξοδέψαμε, αν έστω, είδαμε μεγάλη ανάπτυξη! Όχι, δεν είδαμε ανάπτυξη, διότι σε αντίθεση με τις ΗΠΑ όπου τα λεφτά κατευθύνθηκαν εκεί που χρειάζονταν, στην Ε.Ε. τα χρήματα δεν πήγαν στις αδύναμες/χρεοκοπημένες οικονομίες και τους τομείς που χρειάζονται ανάπτυξη (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία), αλλά κυρίως εκεί που δεν υπάρχει κρίση, π.χ. Γερμανία! Τα λεφτά καννιβαλίστηκαν, χωρίς αποτέλεσμα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά δημιούργησαν μια νέα χειρότερη φούσκα, υπερτιμημένων γερμανικών κλπ ομολόγων με… αρνητικά (!) επιτόκια. Μια φούσκα που θα πληρώσουμε τώρα, με τη νέα κρίση που έρχεται, την κρίση που διαισθάνεται, γνωρίζει ο φοβισμένος Ντράγκι ότι έρχεται! Ακόμη και λαοί σε πανίσχυρες χώρες, σαν την Αγγλία, προσπαθούν πανικόβλητοι να φύγουν όπως - όπως από τη γραφειοκρατική, διεφθαρμένη, πανάκριβη, τη χρεοκοπημένη Ευρώπη του κυρίου Σόιμπλε και του φίλου του του κυρίου Ντράγκι.
Ο Ντράγκι, εν ολίγοις, μαζί με την αδίστακτη γερμανική ηγεσία και την ευρωπαϊκή νομενκλατούρα της Κομισιόν και των κοκτέιλ πάρτυ, δεν αποτελούν, δυστυχώς λύση. Δεν έχουν, ούτε αποτελούν λύση, διότι είναι μέρος του προβλήματος! Η, σωστότερα, η διάσωση αυτών, και των χρεοκοπημένων τραπεζών τους είναι το πρόβλημα. Αυτοί είναι το πρόβλημα!
* Ο κ. Κωνσταντίνος Βέργος είναι Καθηγητής Χρηματοοικονομικών, Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία.
Το παρόν άρθρο εκφράζει τις προσωπικές απόψεις του γράφοντος, δεν αποτελεί οδηγό ή σύσταση για επενδύσεις οποιασδήποτε μορφής προς οιονδήποτε και για οτιδήποτε τίτλο ή παράγωγο αυτού.
