Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Τώρα που ανακοινώθηκε η συμμετοχή στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας δύο φίλων για τους οποίους τρέφουμε τεράστια εκτίμηση, των κ.κ. Τ.Αβραντίνη και Τ.Αϊβαλιώτη, δεν μπορεί να μας κατηγορήσει κανείς ότι θα εκφράσουμε εκ τους ασφαλούς, χωρίς καμία συναισθηματική εμπλοκή, κάποιες απόψεις για τον θόρυβο που προκαλούν οι ανακοινώσεις για την συμμετοχή ή τον αποκλεισμό γνωστών προσώπων από τα ψηφοδέλτια των κομμάτων.
Στο μικροσκόπιο βρίσκονται συνήθως οι επιλογές της Νέας Δημοκρατίας και είναι λογικό αφού ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης από την εποχή ακόμα που διεκδικούσε τη θέση του προέδρου του κόμματος, υποσχόταν τη ριζική ανανέωση της ΝΔ στα πρόσωπα. Από κοντά και το (ασαφές) αίτημα για διεύρυνση κυρίως προς το Κέντρο βασικώς γιατί όλες οι έρευνες δείχνουν ότι εκεί βρίσκονται οι περισσότεροι αναποφάσιστοι ψηφοφόροι.
Κακά τα ψέματα. Αν τα πρόσωπα δεν είχαν καμία σημασία, η συμμετοχή τους ή ο αποκλεισμός τους από τα ψηφοδέλτια δεν θα γινόταν είδηση. Αντιθέτως τα κόμματα χρησιμοποιούν αυτά τα γεγονότα για να παράγουν θετικό θόρυβο και να υπαινιχθούν όχι μόνο ότι είναι ανοιχτά στην κοινωνία αλλά ελκυστικά ως επένδυση από διασημότητες. Όσο είναι σημαντικό να είσαι υποψήφιος σ'ενα κόμμα εξουσίας άλλο τόσο σημαντικό για ένα κόμμα εξουσίας είναι επώνυμοι και αγαπητοί σε μεγάλα κοινά να θέλουν να περιληφθούν στα ψηφοδέλτια.
Πόσες όμως νέες ψήφους φέρνουν τα πρόσωπα;
Δεν υπάρχουν σχετικά data γιαυτό όμως η αίσθησή μας είναι ότι τα πρόσωπα λειτουργούν για τα κόμματα όπως ακριβώς λειτουργούν και τα ζητήματα της λεγόμενης κοινωνικής ατζέντας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων: τέμνουν οριζόντια την κοινωνία, δηλαδή υπάρχουν θαυμαστές των προσώπων σε όλους τους πολιτικούς χώρους πράγμα που σημαίνει ότι η φήμη τους δεν συνδέεται με την πολιτική τους στάση. Η ένταξη προσωπικοτήτων και διασημοτήτων στα ψηφοδέλτια περισσότερο προκαλούν αισθήματα θυμού ή χαράς στους ψηφοφόρους και κυρίως στα στελέχη ενός κόμματος παρά στο ευρύ κοινό που απλώς συμμετέχει στον σχολιασμό με όρους καφενειακούς (και καλά κάνει).
Δεν παραγνωρίζουμε ότι στις εσωκομματικές ισορροπίες η σύνθεση κάθε Κοινοβουλευτικής Ομάδας έχει πολύ μεγάλη σημασία, ειδικά στις μέρες μας με τον κίνδυνο των εκλογών με απλή αναλογική να σοβεί. Όμως η εμπειρία σε όλη τη Μεταπολίτευση έχει δείξει ότι τα μεγάλα κόμματα εξουσίας έχουν τρόπους να απορροφούν εντάσεις και να αμβλύνουν αντιθέσεις ενώ οι υπο-ομάδες εντός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας διαλύονται όσο εύκολα συγκροτούνται.
Ωραίες οι ανακοινώσεις για τη συμμετοχή προσώπων στα ψηφοδέλτια αλλά τη βασική ευθύνη τη φέρουν πάντα οι πολίτες. Αυτοί θα πρέπει να αναζητήσουν τους καλύτερους “να τους κάνουν τη δουλειά”. Δεν ξέρουμε πόσο διδακτική ήταν η εμπειρία της Βουλής μετά το 2015. Ελπίζουμε μόνο οι περισσότεροι να έχουν συνειδητοποιήσει ότι η ψήφος έχει συνέπειες και ότι την καθημερινότητά τους δεν τη ρυθμίζει το τηλεοπτικό πλατό.
