Του Αντώνη Πανούτσου
To Ποτάμι έχει μια ομοιότητα με το παλιό ΚΚΕ Εσ. Η ποιότητα των στελεχών τους ήταν πιο σημαντική από τον αριθμό των οπαδών τους. Και μία διαφορά που για το Εσωτερικό εξασφάλισε την μακροβιότητα. Το Εσωτερικό ήταν κόμμα. Το Ποτάμι παρέα. Έχοντας προκύψει από την διάσπαση του ΚΚΕ το '68 και την Άνοιξη της Πράγας το ΚΚΕ μπορούσε να αναφερθεί σε ιδεολογική ταυτότητα στον Πουλατζά και τον Μπερλινγκουέρ. Όταν ήρθε η κρίση το Ποτάμι ιδεολογικά μπόρεσε να αναφερθεί στον Σταύρο και το Αλάτσι.
Ήταν ένα noble experiment της περιόδου της κρίσης που έφτασε στο τέρμα του. Χωρίς μεγάλες ιδεολογικές δεσμεύσεις με κάθε ένα από τα στελέχη του να μπορεί να αποφασίσει πιο κόμμα του ταιριάζει. Χωρίς να ψάχνει για προδότες της ποταμίσιας ιδεολογίας ώστε να δικαιολογήσει την δική του επιλογή.
Αναφέρομαι σε μία ανάρτηση του ευρωβουλευτή του Ποταμιού Μίλτου Κύρκου. Κριτική για την τοποθέτηση του Αμυρά στο συνέδριο του Ποταμιού για ενδεχόμενη συνεργασία με την ΝΔ. Την οποία ο Κύρκος βρίσκει αδύνατη επειδή δεν θα υπάρχει «διαχωρισμός κράτους-εκκλησίας, ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Επίσης επειδή η ΝΔ κατάργησε τον Νόμο Διαμαντοπούλου, καταψήφισε το σύμφωνο συμβίωσης, την αναδοχή των ορφανών παιδιών, τις διεμφυλικές ταυτότητες, την ιθαγένεια στους μετανάστες 2ης γενιάς, την ίδρυση μουσουλμανικού τεμένους και την καύση των νεκρών».
Τώρα πως γίνεται η ΝΔ να καταψηφίζει την δημιουργία τεμένους και την καύση των νεκρών και να έχει ψηφίσει υπέρ για το τέμενος και να έχει νομοθετήσει την καύση των νεκρών το 2006, γίνεται. Γίνεται θέλεις να κρατήσεις ίσες αποστάσεις αλλά δεν το αντέχεις.
Σε σημείο που για να κρατήσει ίσες αποστάσεις μετά από μερικές ώρες ο Μίλτος Κύρκος έκανε ανάρτηση στο fb που απέκλειε την συνεργασία του Ποταμιού με τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή δεν υπάρχει χώρος «προγραμματικής σύγκλισης». Ετσι ρε παιδί μου. Φλου και αόριστα. Με τον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Όχι σαν την ΝΔ που τα εγκλήματα της με τον πόλεμο στον νόμο Διαμαντοπούλου και στο Τέμενος έχουν γραφτεί στην Μαύρη Βίβλο του Κύρκου.
Ο ισαποστακισμός είναι η ιδεολογική κατάρα της κρίσης. Είναι η προσέγγιση της Φώφης Γεννηματά , που αν πει κάτι για τον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αναφερθεί και στην ΝΔ. Μπας και τις βγει κάνα όνομα ότι είναι δεξιά. Και η τοποθέτηση του Αρίστου Δοξιάδη στο συνέδριο του Ποταμιού η μόνη υγιής αντίδραση.
Ναι μπορεί κάποιος να διαφωνεί με την ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά δεν μπορούν να ίσες αποστάσεις, μεταξύ μιας δημοκρατικής φιλελεύθερης παράταξης και μιας που παίζει το μέλλον της χώρας και το μέλλον των παιδιών της.
Για απόδειξη αναφέρω αυτό που είπε χθες στο Πρώτο Θέμα ανάμεσα σε ο Κυριάκος Μητσοτάκης «Γνωρίζω πως δεν θα βρούμε μόνο “καμένη”, αλλά και ναρκοθετημένη γη». Υπάρχουν άνθρωποι στον χώρο της αντιπολίτευσης να πιστεύουν τον ΣΥΡΙΖΑ ικανό να φορτώσει την δημόσια διοίκηση με συμβασιούχους, να αφήσει τα δημόσια ταμεία στεγνά και να βγάλει τους αντίφα στους δρόμους ώστε να δημιουργήσει χάος ;. Μπορεί και όλοι. Υπάρχουν άνθρωποι να πιστεύουν ότι το ίδιο θα έκανε η ΝΔ ή το ΚΙΝΑΛ; Μπορεί και κανένας. Η διαφορά που καταρρίπτει κάθε σκέψη κρατήματος ίσων αποστάσεων. Η διαφορά ανάμεσα σε κόμματα και σε εσμούς που δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα για να βρίσκονται στην εξουσία.
