Της Μαρίας Χούκλη
Οι τζιχαντιστές θα πανηγυρίζουν. Όχι για την εκατόμβη του Παρισιού, αλλά για την αντίδραση της Δύσης. Μετά τη «Μαύρη Παρασκευή», η παγκόσμια κοινότητα αντιμετωπίζει τους παρανοϊκούς δολοφόνους του ισλαμικού κράτους σαν αντίπαλο στρατό, κηρύσσοντας εναντίον τους πόλεμο, αλλά με λάθος μέσα. Μπαράζ βομβαρδισμών στις περιοχές της Συρίας που έχουν περιέλθει υπό τον έλεγχό τους, σκοτώνοντας μαζί τις ορδές των ενόπλων και χιλιάδες άμαχους. Το ISIS έχει κάθε λόγο να χρησιμοποιήσει γυναικόπαιδα, για να εκθέσει τις δυτικές κυβερνήσεις και να αλιεύσει περισσότερους μαχητές από την οργή των μουσουλμανικών πληθυσμών.
Ταυτοχρόνως, βγήκαν από τα συρτάρια σχέδια εκτάκτου ανάγκης, που προβλέπουν περιστολή ατομικών και συλλογικών ελευθεριών στο όνομα της ασφάλειας. Το περιγράφει εξαιρετικά ο Βρετανός δημοσιογράφος: Ποικίλες ομάδες συμφερόντων που τάσσονται κατά του αγαθού της ελευθερίας βγήκαν από τη σκιά τους, γνωρίζοντας ότι έχει έρθει η ώρα τους. Όσο τρομακτική κι αν είναι η παρισινή τραγωδία, δεν πρέπει να αλλάξει ο τρόπος ζωής μας, γιατί αυτό επιθυμούν οι τρομοκράτες και οι λάτρεις των ολοκληρωτισμών. Η Le Pen και το Pegida τρίβουν τα χέρια τους, δείχνοντας προς την πλευρά των προσφύγων και ζητώντας να γίνει η Ευρώπη φρούριο. Να μετατραπούμε, δηλαδή, σε στρατοκρατούμενες κοινωνίες, πολλαπλών ελέγχων και παρακολουθήσεων, περίκλειστες και φοβισμένες. Το δίλημμα ελευθερία ή ασφάλεια επανέρχεται κάθε φορά που δοκιμάζονται οι συλλογικότητες από ακραία γεγονότα. Όμως, η υπεραντίδραση θα γεννήσει νέους και περισσότερους εχθρούς. Ασφάλεια προσφέρουν και οι δικτατορίες. Ελευθερία μόνον οι δημοκρατίες.
Ο,τι προστίθεται στην ασφάλεια αφαιρείται από την ελευθερία. Όπως δεν υπάρχει απόλυτη ελευθερία, έτσι δεν υπάρχει και απόλυτη ασφάλεια. Άλλωστε, πόλεμοι νοούνται μόνον μεταξύ κρατών, όταν απειλείται η κυριαρχία μιας κρατικής οντότητας από άλλη και στην περίπτωση των επιθέσεων του Παρισιού δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Όλη η προσπάθεια πρέπει να αναλωθεί στις ενέργειες που χρειάζονται για να κλείσει το μέτωπο της Συρίας. Θα ήταν ολέθριο να μεταφερθεί ο «πόλεμος» σε ευρωπαϊκό έδαφος, με τη μορφή μυστικών επιχειρήσεων, απόκρυφων δικτύων, νόμιμων κατασκοπεύσεων και απαγορεύσεων επί δικαίους και αδίκους. Η ελευθερία δεν είναι αδυναμία, είναι το εργαλείο ανάπτυξης των κοινωνιών, της ευημερίας, της μόρφωσης, της καλλιέργειας των τεχνών και των επιστημών.
Τα σύγχρονα κράτη οφείλουν να βρίσκουν «έξυπνους» τρόπους για να διαχειρίζονται τους καινούργιους, ασύμμετρους κινδύνους, χωρίς να βγάζουν οι ηγεσίες το κοστούμι της πολιτικής και να φορούν τη στολή του στρατηγού.
Δεν ζούμε- προφανώς- σ' έναν κόσμο αγγελικό. Το επιβεβαιώνει και η δήλωση-καταγγελία του Βλαντιμίρ Πούτιν ότι τουλάχιστον 40 κράτη, μεταξύ των οποίων και μέλη του G 20, εξόπλισαν τον ISIS ή συμμετείχαν στο λαθρεμπόριο καυσίμων που χρηματοδοτεί τους παράφρονες του ισλαμικού κράτους. Εξέθρεψαν ένα τέρας και αν υποκύψουμε στον φόβο, σύντομα θα του μοιάζουμε.
