Ειλικρινά έχω μπερδευτεί από τις ΣΥΡΙΖΟαριστερίζουσες αναλύσεις περί των γαλλικών εκλογών και με τη μεταφορά τους στην ελληνική πολιτική σκηνή. Αν η μάχη Μακρόν-Λεπέν είναι μια μάχη ανάμεσα στον νεοφιλελευθερισμό και τη φασίζουσα Δεξιά (αμφότερα αποκρουστικά κατά τους αναλυτές τους), τότε πως διάολο ο Μητσοτάκης εδώ είναι παράλληλα και νεοφιλελεύθερος και ακροδεξιός; Λογικά, κάθε πρωί θα πρέπει ο ίδιος να ρίχνει μπουνιές στη μούρη του.
Κι αν ο αριστερός Μελανσόν είναι η επιτυχημένη και νικηφόρα σφήνα ανάμεσα στις δύο μισητές αυτές πολιτικές δυνάμεις που αποκρυσταλλώνονται στα πρόσωπα του Μακρόν και της Λεπέν, τι λόγο έχουν οι ΣΥΡΙΖΑίοι να χαίρονται και να χαμογελάνε; Αν δεν κάνω λάθος, αυτοί ήδη βρίσκονται σ’ ένα συνέδριο που θα τους πάρει από την αριστερά και θα τους πάει σούμπιτους στο Κέντρο και στην παλαιοΠΑΣΟΚική Σοσιαλδημοκρατία, έχουν ήδη ξωπετάξει τους Μελανσόν από το πετσί τους.
(Μεταξύ μας τώρα, ευτυχώς που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει το πρόγραμμα Μελανσόν. Ο χαριτωμένος αυτός τύπος δεν έχει πολλές διαφορές από την Λεπέν, ως προς τις βασικές του θέσεις. Το πρόγραμμα του μιλούσε για πραγματική ισοπέδωση του ιδιωτικού τομέα της γαλλικής οικονομίας, για 90% φορολόγηση περιουσιών και εισοδημάτων άνω των 400.000 ευρώ και για αποχώρηση της Γαλλίας από το ΝΑΤΟ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου.
Επίσης πρότεινε τεράστια αύξηση του κατώτατου μισθού μόλις αναλάμβανε, με ταυτόχρονη μείωση των εβδομαδιαίων ωρών εργασίας από τις 40 στις 35. Παραλλήλως αποχώρηση της Γαλλίας από το ΔΝΤ (για να την τσακίσουν οι διεθνείς αγορές) και προώθηση ενός μοντέλου για την γαλλική οικονομία που θα στηρίζεται όχι στις μεγάλες επιχειρήσεις αλλά στις μικρές τοπικές παραγωγές (φέξε μου και γλίστρησα). Κοντολογίς, το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης του Τσίπρα ήταν μνημείο ρεαλισμού μπροστά στο πρόγραμμα Μελανσόν.)
Κατά τούτο, προς τι τα χαμογελάκια των (κεντρώων) ΣΥΡΙΖΑίων επειδή πήγε καλά ο (ακροαριστερός) Μελανσόν; Κι αυτή η ερμαφρόδιτη αντιμετώπιση της Λεπέν (όταν την ελληνοποιούν), δεν είναι προς τιμήν τους. Διότι ναι μεν φτύνουν στο χώμα όταν αναφέρουν το όνομα της, αλλά από την άλλη ψιλοχαμογελούν ευχαριστημένοι προφητεύοντας ότι ο αναδυόμενος Λεπενισμός θα δημιουργήσει μια ισχυρή ελληνική ακροδεξιά που θα κόψει ψήφους απ’ την ΝΔ. Η οποία ΝΔ είναι παραλλήλως και ακροδεξιά η ίδια, αλλά και πλαγιοκοπημένη απ’ τους ακροδεξιούς στα δεξιά της. Μπάχαλο.
Ήρθε και ο Παπαδημούλης να πει ότι η ΝΔ είναι φασίζουσα διότι έχει τον Βορίδη που (στον πρώτο του γάμο) είχε κάνει κουμπάρο τον υπαρχηγό του πατέρα της, οπότε την τερμάτισε την ανάλυση. Ευτυχώς δηλαδή που ο πατέρας του Κυριάκου είχε φίλους τον Φλωράκη και τον Κύρκο οπότε ισοφαρίζεται κάπως το πράγμα και η ΝΔ γλυτώνει την πανωλεθρία. Τέλος πάντων, καλύτερα (μέρες που είναι) να μιλούν για ελληνοποιήσεις βουλγάρικων αρνιών, παρά να ελληνοποιούν τις εκλογές της αλλοδαπής προσπαθώντας να εξηγήσουν πως μέσω αυτών …νικάει ο ΣΥΡΙΖΑ. Για γέλια είναι.
