Του Γιάννη Παντελάκη
Ο υπουργός Τόσκας, έκανε χθες έναν συμψηφισμό. Όπως είπε, την εποχή Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ έπεφταν 4.000 δακρυγόνα, ενώ φέτος την εποχή των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έπεσαν 400! Προφανώς εννοούσε 4.000 τον χρόνο τότε, 400 φέτος. Ο υπουργός μας λέει δηλαδή, πως αυτοί ρίχνουν λιγότερα δακρυγόνα από τους προηγούμενους. Άρα, πρέπει να τους προτιμήσουμε. Το επιχείρημα Τόσκα δεν είναι πρωτότυπο. Το χρησιμοποιεί πριν απ' όλους ο πρωθυπουργός και πολλά κυβερνητικά στελέχη από την αρχή της διακυβέρνησής τους. Και σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις αναντιστοιχίας λόγων και έργων. Που δεν είναι καθόλου λίγες.
Όταν άρχιζαν να διορίζουν συγγενείς και φίλους (φαινόμενα τα οποία αντιμετώπιζαν καταγγελτικά παλαιότερα), η απάντηση ήταν πως οι προηγούμενοι διόριζαν περισσότερους. Όταν διόριζαν μετακλητούς υπαλλήλους (για τους οποίους είχαν υποσχεθεί ότι θα τους αντικαταστήσουν με μόνιμους υπαλλήλους), έφερναν στοιχεία για να πείσουν ότι οι δικοί τους μετακλητοί ήταν λιγότεροι από τους μετακλητούς των άλλων. Η λογική των συμψηφισμών κυριαρχεί παντού, σε όλα τα επίπεδα.
Αυτοί έκαναν λιγότερες περικοπές των συντάξεων από εκείνες που έκαναν οι άλλοι, αυτοί δεν πουλάνε την δημόσια περιουσία όπως οι προηγούμενοι αλλά την αξιοποιούν δίνοντάς την σε Κινέζους, Τούρκους κ.λ.π., αυτοί δεν επιχειρούν σχέσεις διαπλοκής με μιντιάρχες, αλλά ο Τσίπρας συναντούσε μυστικά μερικούς από αυτούς και τώρα επιχειρεί να δημιουργήσει καναλάρχες επιρροής του. Τα παραδείγματα πολλά.
Αυτό συμβαίνει και με την χρήση των δακρυγόνων τώρα. Ο ψεκασμός των συνταξιούχων σήκωσε μεγάλη φασαρία, αλλά δεν ήταν ο μοναδικός επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Δακρυγόνα -αυτά που θα καταργούσαν- έχουν ξαναπέσει στο Σύνταγμα, στις Σκουριές, στους αγρότες και κτηνοτρόφους, στις Καστανιές Έβρου, στους διαδηλωτές για το φορολογικό-ασφαλιστικό, σε όσους επιχείρησαν να διαμαρτυρηθούν την Κυριακή στην Καισαριανή. Αλλά, όπως είπε ο Τόσκας, αυτοί ρίχνουν λιγότερα από τους άλλους!
Το γεγονός ότι η λογική συμψηφισμών έχει πάψει να λειτουργεί απαλλακτικά για την κυβέρνηση και δεν αποτελεί άλλοθι ακόμα και για τον πιο ανεκτικό ψηφοφόρο της, είναι κάτι δεν μας απασχολεί. Έπρεπε να απασχολεί τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το γεγονός ωστόσο, ότι μια τέτοια πολιτική στάση, ενισχύει την αναξιοπιστία του πολιτικού συστήματος γενικότερα (κάνοντας τους ακροδεξιούς να τρίβουν τα χέρια τους), απαξιώνει και δυσφημεί ιδέες και αξίες (οδηγώντας πολλούς στην εντύπωση πως οι συγκεκριμένες συμπεριφορές είναι ταυτόσημες με την Αριστερά) και ενισχύει πολιτικές συμπεριφορές ισοπεδωτικής γενίκευσης (οδηγώντας μεγάλες ομάδες πολιτών στην απόσυρση και ιδιώτευση), είναι κάτι που πρέπει να μας απασχολεί όλους.
