Του Δημήτρη Καμπουράκη
Συμπαθάτε με, αλλά εγώ με το εμπάργκο της ΝΔ στην ΕΡΤ διαφωνώ. Πιστεύω ότι έτσι νομιμοποιεί το εμπάργκο του ΣΥΡΙΖΑ στον Σκάι ή στο Mega παλιότερα. Μην παρεξηγηθώ, δεν θεωρώ αναίτια την αντίδραση της ΝΔ, απλώς ένας δημοσιογράφος δεν γίνεται να αποδέχεται ως πολιτική πρακτική ενός κόμματος τον αποκλεισμό σε μέσο ενημέρωσης. Όσο εξωφρενική κι αν είναι η τακτική του μέσου, υπάρχουν πιο δεοντολογικοί τρόποι αντίδρασης.
Καταλαβαίνω την οργή των Νεοδημοκρατών (και των ΠΑΣΟΚων που τα ίδια λένε κι ας μην αντιδρούν με παρόμοιο τρόπο). Η ΕΡΤ το 'χει παραξηλώσει, ως συνολικό πρόγραμμα εννοώ. Και μόνο το γεγονός ότι μεταδίδει ζωντανά ολόκληρο το briefing του κυβερνητικού εκπροσώπου όποτε αυτό γίνεται, θα έφτανε. Τέτοιο πράγμα δεν έχει ματαξαναγίνει ποτέ σε κανένα απολύτως ελληνικό κανάλι, ούτε ιδιωτικό ούτε δημόσιο. Κι αν υπάρχει κάτι που σώζει την ΕΡΤ από την γενικευμένη λαϊκή κατακραυγή, είναι το γεγονός ότι έχει τόσο μικρή τηλεθέαση που ο μέσος τηλεθεατής δεν γίνεται κοινωνός του συνολικού τρόπου που καλύπτει την ειδησεογραφία. Ακόμα και οι Νεοδημοκράτες που διαμαρτύρονται για προπαγανδιστικό της κρατικής τηλεόρασης, δεν έχουν ολοκληρωμένη ιδία αντίληψη. Μόνο αποσπασματική.
Δεν μπορώ να ξέρω τι οδήγησε το επικοινωνιακό επιτελείο της ΝΔ να πάρει την απόφαση του εμπάργκο. Υποθέτω ότι τα στατιστικά στοιχεία που έχει συγκεντρώσει είναι συντριπτικά και ότι οι αντιδράσεις των υπευθύνων της ΕΡΤ και του υπουργείου στις εύλογες Νεοδημοκρατικές διαμαρτυρίες θα είχαν φέρει το προσωπικό της ΝΔ στο μη περαιτέρω. Τα καταλαβαίνω όλα αυτά και –μεταξύ μας- δεν υποτιμώ διόλου τον ψυχολογικό παράγοντα. Ξέρω που είναι ικανοί να σε φτάσουν οι ΣΥΡΙΖΑίοι με την αλαζονεία τους και την θρασύτητα της ειρωνείας τους.
Παρά ταύτα, συνολικό εμπάργκο δεν νοείται. Κατ' αρχήν, ένα φιλελεύθερο και δημοκρατικό κόμμα δεν παρεμβαίνει ποτέ στις προθέσεις των βουλευτών ή των στελεχών του να εμφανίζονται ή να μην εμφανίζονται σε κάποιο μέσο ενημέρωσης. Η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου δεν αναιρείται από κομματικές λειτουργίες ή αποφάσεις, αυτά γίνονται μόνο στα Μαρξιστικά οργανωτικά σχήματα. Ατομική αποχή από μια εκπομπή ή από έναν δημοσιογράφο που μπορεί να θεωρείται προκλητικός ή ανόητος, νοείται. Κομματικό εμπάργκο όχι. Είναι πέραν των αρχών ενός φιλελεύθερου δημοκρατικού κόμματος. Αυτή είναι η γνώμη μου. Καθημερινή δημόσια καταγγελία για όσα κάνει η ΕΡΤ, ασφαλώς είναι επιβεβλημένη, αλλά οι αποκλεισμοί είναι σε λάθος κατεύθυνση.
Αν υπάρχει κάτι σοβαρότερο που αναδεικνύεται απ' αυτή την ιστορία, είναι το θέμα ΕΡΤ την επομένη της ανάληψης της εξουσίας από τον Κυριάκο. Με δεδομένο ότι η στρατηγική του ξαφνικού μαύρου έχει εκπνεύσει από την περίοδο Σαμαρά και με ακόμα πιο δεδομένο ότι η βλάβη που έχει υποστεί η κρατική τηλεόραση στα μάτια του κοινού είναι ανήκεστος, ποια άραγε στρατηγική απομένει για μια νέα κυβέρνηση αν δεν θέλει να ξαναφτιάξει ένα κομματικό μαγαζί στην Αγία Παρασκευή;; Εδώ σε θέλω…
