Ο χάρτης που θέλει το μισό και πλέον Αιγαίο να είναι τμήμα της τουρκικής επικράτειας κρύβει περισσότερα πράγματα απ’ ότι φαίνεται αρχικά. Ο δρόμος που έχουν επιλέξει οι Τούρκοι είναι χωρίς επιστροφή και οδηγεί σε σύγκρουση. Δεν ξέρουμε μόνο το πότε θα συμβεί. Αλλά ξέρουμε ότι είναι ήδη δύσκολο να πείσει κανείς τον μέσο Τούρκο ότι η Κρήτη είναι ελληνική! Ο τουρκικός λαός δέχεται αυτή την περίοδο μια απίστευτη πλύση εγκεφάλου.
Στην Αθήνα υπάρχουν ακόμη ορισμένοι μοιραίοι που επιμένουν ότι όλα αυτά γίνονται για εσωτερική κατανάλωση στην Τουρκία. Κι όχι μόνο παραπλανούν με τη σοφία τους όσους έχουν την ατυχία να τους ακούσουν, αλλά νομίζουν κιόλας ότι προσφέρουν μέγιστες υπηρεσίες στην ειρήνη «συμβουλεύοντας» την ελληνική πολιτική ηγεσία για συνεχείς υπαναχωρήσεις έναντι της Τουρκίας. Πρόκειται για τον ορισμό της βλακείας.
Είμαστε υπέρ της ειρήνης και των διαπραγματεύσεων. Προτιμούμε να κάνουμε δουλειές με τους Τούρκους από το να πετάει ο ένας στον άλλον βόμβες. Αλλά είναι άλλο πράγμα να καθίσει κανείς σε ένα τραπέζι και να συζητήσει με βάση τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και άλλο να εκβιάζεται με την απειλή της ωμής βίας για να παραδώσει εδάφη του ή να παραιτηθεί από τα νόμιμα δικαιώματά του.
Η Τουρκία δεν αποτελεί απειλή μόνο για την Ελλάδα, αλλά για όλο τον δυτικό κόσμο. Μετατρέπεται με γρήγορο τρόπο σε ένα Ιράν του σουνιτικού κόσμου, εγκυμονώντας κινδύνους για την ευρύτερη περιοχή και όχι μόνο για την Ελλάδα. Το πρόβλημα είναι ότι σε αυτό το ακραίο παιγνίδι έχουν παρασυρθεί και τα άλλα, τα λεγόμενα κοσμικά κόμματα της Τουρκίας. Ο υπερεθνικισμός έχει εδραιωθεί για τα καλά στη γειτονική μας χώρα και δεν πρόκειται να υποχωρήσει ακόμη και αν ηττηθούν κατά κράτος οι Ισλαμιστές. Η διαφορά είναι ότι οι μεν Ισλαμιστές έχουν στο μυαλό τους να αποκτήσει η Τουρκία ηγετική θέση στον σουνιτικό ισλάμ, οι δε Κεμαλιστές να διατηρήσουν την ενότητα της Τουρκίας μέσα από την προβολή μιας «ισχυρής Τουρκίας». Σε κάθε περίπτωση έχουμε να κάνουμε με έναν ταραχοποιό γείτονα και δύσκολα θα ξεμπερδέψουμε μαζί του.
Ο δικός μας δρόμος είναι μονόδρομος: Αφού ξεπεράσαμε το αξίωμα ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του, είναι καιρός να ξεπεράσουμε ένα άλλο «αξίωμα»: Ότι δήθεν είναι καλύτερο να χτίσουμε ένα νοσοκομείο από το να αγοράσουμε ένα σύγχρονο αεροπλάνο. Όχι μόνο γιατί ήδη διαθέτουμε πολλά νοσοκομεία, αλλά διότι αν δεν έχουμε αεροπλάνα πολλά απ’ αυτά τα νοσοκομεία δεν θα υπάρχουν στο μέλλον για λογαριασμό των Ελλήνων πολιτών. Τόσο απλά, τόσο ωμά! Πρώτα θωρακίζουμε τη χώρα σαν αστακό και έπειτα συζητάμε οτιδήποτε άλλο. Και μόνο όταν ο εχθρός αντιληφθεί ότι δεν έχει πιθανότητα να κερδίσει στο πεδίο θα καθίσει στο τραπέζι.
Ο χάρτης των Γκρίζων Λύκων μας δείχνει τι θα συμβεί αύριο. Και το αύριο δεν είναι μακριά. Δεν ξέρουμε πόσο κοντά είναι. Αλλά δεν μιλάμε για την επόμενη πενταετία ή δεκαετία. Η Τουρκία προετοιμάζεται για τα χειρότερα. Εμείς; Εμείς για πρώτη φορά δείχνουμε να κάνουμε αυτό που πρέπει. Να έχουμε εγκαταλείψει τα ζεϊμπέκικα και τις κουμπαριές και να εργαζόμαστε μέρα και νύκτα για να αυξήσουμε τις πιθανότητές μας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ζούμε ιστορικές στιγμές. Από αυτές που καθορίζουν την πορεία του έθνους για δεκαετίες. Και είναι τύχη το γεγονός ότι στο τιμόνι της χώρας βρίσκεται σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Να ένας σοβαρός λόγος για τον οποίον δεν πρέπει να γίνουν εκλογές το Φθινόπωρο. Και γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει να κερδίσει άλλη μία τετραετία. Αλλά δεν τα είπαμε όλα αυτά για να καταλήξουμε σε αυτό. Ναι μεν ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι αυτός που μπορεί να εκφράσει αυτή την πολιτική με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αλλά το απολύτως βέβαιο είναι ότι η πολιτική αυτή δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί. Όποιος και αν είναι αύριο ο πρωθυπουργός.
Θανάσης Μαυρίδης
