Του Θάνου Τζήμερου
«Αρχιφασίστα! Φασίστα του κερατά!». Η κυρία που με έβριζε από το βήμα του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής δεν ήταν Συριζαία. Λέγεται Φωτεινή Βρύνα και είναι Νεοδημοκράτισσα εξ απαλών ονύχων. Και εξ επαγγέλματος, θα έλεγαν όσοι ξέρουν το βιογραφικό της. Εξελέγη μάλιστα πρόσφατα στην Πολιτική Επιτροπή της Ν.Δ. Γιατί όμως εξεμάνη; Τι ήταν εκείνο που την έκανε να σπεύσει σε στήριξη του προέδρου του Περιφερειακού Συμβουλίου, συριζαίου δικηγόρου Θεόδωρου Σχινά, και να βάλουν και οι δύο καταιγιστικά πυρά εναντίον μου;
Η υπόθεση έχει πολύ ζουμί, διότι αποδεικνύει τη διακομματική ομερτά, όταν οι εκπρόσωποι του λαού έχουν τη δυνατότητα να βάλουν το χέρι στο μέλι. Δεν έχει σημασία το ποσό. Σημασία έχει η πράξη. Διότι όταν πεις «ναι» στη μικρή λαμογιά, έχεις ήδη ανοίξει την πόρτα στη μεγάλη. Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Την Πέμπτη, 23 Μαΐου, στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, εξετάστηκαν μόνο 5 θέματα. Έτσι η συνεδρίαση διήρκεσε ελάχιστα σε σχέση με άλλες που κρατάνε μέχρι το βράδυ και διεκπεραιώνουν 15 - 20 θέματα. Αυτό δεν είναι περίεργο. 5 θέματα είχαμε, αυτά συζητήσαμε. Το περίεργο ήταν ότι αυτά τα 5 θέματα τα είχαν κατανεμηθεί σε 2 συνεδριάσεις: τη 17η συνεδρίαση και τη 18η, οι οποίες έγιναν την ίδια μέρα με διαφορά μιας ώρας, όπως βλέπετε στις προσκλήσεις που έλαβαν οι σύμβουλοι.
Η συνεδρίαση της Πέμπτης, λοιπόν, μετρούσε για δύο! Για ποιον λόγο έγινε αυτό;
Ο «Καλλικράτης» δεν καθορίζει αριθμό συνεδριάσεων των Περιφερειακών Συμβουλίων ανά μήνα. Σου λέει, εσείς θα αποφασίζετε πότε θα συνεδριάζετε. Αν έχετε πολλά θέματα, συνεδριάστε και κάθε μέρα. Αυτό όμως που καθορίζει είναι η ανώτατη αμοιβή των Περιφερειακών Συμβούλων. Θα πληρώνεστε, λέει, το πολύ για 4 συνεδριάσεις τον μήνα, όσες κι αν κάνετε. Πόσες λοιπόν συνεδριάσεις κάνει το Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής κάθε μήνα; Σωστά το μαντέψατε: τέσσερις, ούτε μία λιγότερη. Πολύ συχνά τα θέματα είναι άνευ ουσίας ή δεν είναι καν αρμοδιότητας της Περιφέρειας. Υπάρχουν για να έχουμε κάτι να ασχολούμαστε, με κάτι να δικαιολογούμε την παρουσία μας εκεί. (Θα γράψω ξεχωριστό άρθρο γι' αυτή την πολύ σοβαρή, κατά τη γνώμη μου, ενδημική αρρώστια της Δημόσιας Διοίκησης.). Θα μπορούσαν, δηλαδή, οι συνεδριάσεις να είναι δύο ή και μία τον μήνα, αν έμεναν μόνο τα θέματα ουσίας. Όμως τότε οι Σύμβουλοι θα πληρωνόντουσαν μία φορά! Κορόιδα είναι; Βέβαια, τα χρήματα που παίρνει ένας Περιφερειακός Σύμβουλος είναι αστεία: 85,50 ευρώ μεικτά για κάθε συνεδρίαση, 65 ευρώ περίπου καθαρά. Καμιά σχέση με τα 4.275 ευρώ τον μήνα που παίρνει η Δούρου και τα 3.206,25 ευρώ που παίρνει ο καθένας από τους 14 αντιπεριφερειάρχες της. Για πολυάσχολους ανθρώπους του ιδιωτικού τομέα, ο χρόνος που χάνουν με τη συμμετοχή τους στο Συμβούλιο και στις συνεδριάσεις των δεκάδων επιτροπών (που είναι χωρίς αμοιβή) δεν αποζημιώνεται με αυτά τα 65 ευρώ τη φορά. Για Δ.Υ. όμως, ειδικά μετά τις μειώσεις, τα 260 ευρώ τον μήνα είναι ένα υπολογίσιμο ποσό.
Υπάρχει όμως και ένα άλλο σημαντικότατο δέλεαρ: οι άδειες! Μολονότι οι συνεδριάσεις ξεκινάνε στις 16:00 (τυπικά στις 15:30), ώρα που όλες σχεδόν οι Δημόσιες Υπηρεσίες έχουν κατεβάσει ρολά, οι Σύμβουλοι που είναι Δ.Υ. δικαιούνται δύο μέρες άδειας και αν έρχονται από νησί τρεις! Για να προετοιμαστούν! Φυσικά αυτές οι άδειες είναι μετ' αποδοχών, πέρα και πάνω από τις υπόλοιπες άδειες που δικαιούνται ως Δ.Υ. Κοντολογίς, ένας αιρετός Δ.Υ. πάει στη δουλειά του τρεις μέρες την εβδομάδα: Δευτέρα, Τρίτη, Παρασκευή. Not bad. Ενώ ο φορολογούμενος τον πληρώνει για 5 μέρες εργασία. Θεωρητικά και ο εργαζόμενος του ιδιωτικού τομέα δικαιούται τις ίδιες άδειες. Ποιος όμως εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα μπορεί για 5 ολόκληρα χρόνια να εμφανίζεται 3 μέρες την εβδομάδα στη δουλειά του; Για τον αυτοαπασχολούμενο ή τον επιχειρηματία δεν υπάρχει πρόβλεψη. Ας πρόσεχε. Έτσι, αυτά τα προκλητικά προνόμια τα «αξιοποιούν» μόνο οι αιρετοί Δημόσιοι Υπάλληλοι. Και καθώς οι περισσότεροι από αυτούς είναι και συνδικαλιστές, έχουν κάποια χρόνια να εμφανιστούν στα γραφεία τους. Ο φορολογούμενος, φυσικά, πληρώνει τα πάντα.
Πάμε τώρα στη λαμογιά της Πέμπτης. Η 17η συνεδρίαση ήταν να γίνει την προηγούμενη Πέμπτη. Η αίθουσα όμως ήταν κλεισμένη για ανάγκες του Υπουργείου Συγκοινωνιών που μας φιλοξενεί. Τι έπρεπε να γίνει; Η κοινή λογική θα απαντούσε: η συνεδρίαση να μετατεθεί για την επόμενη Πέμπτη, και στα 4 θέματά της, που ούτως ή άλλως ήταν λίγα, να προστεθεί και το ένα που προέκυψε εν τω μεταξύ. Όμως οι Σύμβουλοι θα έχαναν μία μέρα αμοιβής και δύο μέρες άδειας. Κι έτσι ο πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου Θεόδωρος Σχινάς βρήκε αυτήν την πανέξυπνη φόρμουλα, για να πάρουν και τα λεφτά και τις άδειες εις διπλούν!
Πήρα τον λόγο και ζήτησα τον… λόγο. Μάλιστα συζητούσαμε εκείνη τη στιγμή για ακόμα ένα αδιάφορο ευχολόγιο που σκάρωσε η Δούρου και το ονόμασε «Χάρτα Δικαιωμάτων και Υποχρεώσεων» του Πολίτη και της Περιφέρειας και μου δόθηκε η ευκαιρία να επισημάνω το ότι η «Χάρτα» δεν περιλαμβάνει πουθενά το δικαίωμα του πολίτη να ενημερώνεται για το πού πηγαίνουν τα λεφτά του, όπως η τρέχουσα συνεδρίαση. Ρώτησα: πώς θα δικαιολογήσει η Περιφέρεια τις δύο συνεδριάσεις την ίδια μέρα, αν όχι για να πληρωθούμε δύο φορές;
Η παρέμβασή μου εδώ:
Έγινε ο χαμός. Οι Συριζαίοι έβριζαν (δεν ξέρουν να κάνουν και τίποτε άλλο, άλλωστε) και ο Σχινάς προσπαθούσε να βρει δικαιολογία ψελλίζοντας ασυνάρτητες προτάσεις. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα υπήρχε Περιφερειακός Σύμβουλος που θα επιχειρηματολογούσε κατά των ίδιων των συμφερόντων του, αντί να κάνει την πάπια και να τσεπώσει το διπλό παραδάκι! (Ανοίγω παρένθεση: δεν το έκανα γιατί είμαι «καλός άνθρωπος». Δεν πιστεύω στη θεόσταλτη ηθική, πιστεύω όμως στα κίνητρα. Πιστεύω με φανατισμό ότι η ΗΘΙΚΗ μάς ΣΥΜΦΕΡΕΙ! Το μακροπρόθεσμο συμφέρον όλων μας είναι να δούμε τη μεγάλη εικόνα, τη χώρα. Αν στην Ελλάδα δημιουργηθούν σοβαροί θεσμοί και εκλεγούν σοβαροί άνθρωποι να τους περιφρουρήσουν, οι τσέπες όλων μας, τουλάχιστον όσων έχουν διάθεση να εργαστούν, θα ξεχειλίσουν. Το να προσπαθώ, όταν και όσο μπορώ, να βάλω χέρι στη δική σου τσέπη θα μας κάνει όλους φτωχούς. Είναι αυτή ακριβώς η αντίληψη που κατακερμάτισε τη χώρα σε αλληλοσπαρασσόμενες ομάδες συμφερόντων και πολιτικής πίεσης. Κλείνει η παρένθεση.) Οπότε σπεύδει προς βοήθεια των Συριζαίων, ποιος λέτε; Η προρρηθείσα εκπρόσωπος της Ν.Δ. καραμανλική, μεϊμαρακική, δημόσιος υπάλληλος, συνδικαλίστρια. Πακέτο, όλα σε ένα.
Η «κουβέντα» που επακολούθησε είναι εδώ:
Εγώ ρωτούσα επίμονα πόσες μέρες άδειας θα πάρουν οι Δ.Υ. του Συμβουλίου για τη διπλή συνεδρίαση. Και η εκπρόσωπος της… αστικής παράταξης απάντησε με «πολάκειο» τσαμπουκά καταχειροκροτούμενη από τους διακομματικούς ομοϊδεάτες της: «όσες γουστάρουν»! Το διανοείστε; Όσες γουστάρουν! Κι επειδή επέμενα να πάρω την απάντηση με αριθμό, πήρα τον προσήκοντα χαρακτηρισμό: «Αρχιφασίστα. Φασίστα του κερατά!». Ο Συριζαίος πρόεδρος (με 1.125 ευρώ τον μήνα) δεν κατάφερε να αρθρώσει ούτε μία λέξη για να την επαναφέρει στην τάξη, δεν είχε και κανένα λόγο άλλωστε, τον βοηθούσε μια χαρά στη δύσκολη θέση που βρισκόταν. Φυσικά, δεν έλειψε το πάγιο κερασάκι των διακομματικών λαϊκιστών περί απεχθούς νεοφιλελευθερισμού. Το έχω συνηθίσει, καθώς το ακούω από Συμβούλους όλων των παρατάξεων, κάθε φορά που τους λέω ότι δεν υπάρχει τίποτε δωρεάν σ΄ αυτόν τον κόσμο, και όλα κρίνονται βάσει της σχέσης κόστους/αποτελέσματος. Γι' αυτούς, όπως ξέρουμε, οι άνθρωποι είναι πάνω από τους αριθμούς. Το ότι οι αμοιβές μας για την μαϊμουδοσυνεδρίαση και οι μέρες της μαϊμουδοάδειας είναι κι αυτοί αριθμοί, πληρωμένοι από το υστέρημα του φορολογούμενου, δεν πέρασε ούτε στιγμή από το μυαλό της εκπροσώπου της Ν.Δ. Από το μυαλό των Συριζαίων δεν έχεις και πολλές απαιτήσεις.
Συμπέρασμα πρώτον: κρατισμός ενωμένος, ποτέ νικημένος. Συμπέρασμα δεύτερον: όταν κάποιος είναι απατεώνας στα μικρά, περιμένεις να είναι τίμιος στα μεγάλα; Συμπέρασμα τρίτο: έχει πολλή δουλειά ο Κυριάκος. Πριν αρχίσει να αλλάζει τη χώρα, θα πρέπει να αλλάξει το κόμμα του εκ βάθρων. Και εκ βόθρων. Θα το αποτολμήσει; Συμπέρασμα τέταρτο: έχουμε, όλοι μας, αιρετοί και μη, πολύ κουπί ακόμα, μέχρι να ξεριζωθούν τα κρατικιστικά παράσιτα από παντού και μέχρι να μάθει ο πολίτης ποιοι και πώς τον κλέβουν, γιατί η Δημόσια Διοίκηση τον κλέβει κάθε μέρα με χιλιάδες μικρούς τρόπους που δεν γίνονται ποτέ πρωτοσέλιδα. 40 χρόνια λαμογιάς έχουν μεταβάλει το πολιτικό οικοσύστημα σε μια μηχανή προσοδοθηρίας, που δεν έχει τεχνογνωσία, ούτε και διάθεση για τίποτε άλλο. Έχουμε, ξαναλέω, πολύ κουπί ακόμα, όλοι εμείς οι φασίστες του κερατά.
