Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Περάσαμε τις τηλεοπτικές ημέρες του Πάσχα με ισχυρές δόσεις ορθόδοξης παράδοσης. Τόσο ισχυρές που οι πρωταγωνιστές των δελτίων αντικαταστάθηκαν με αρνιά, σούβλες, εκκλησίες και τελετουργικά πανηγυρικών μυστηρίων.
Ποιος μπορεί να αρνηθεί την ομορφιά του ορθόδοξου Πάσχα; Ο «υπερκαταναλωτισμός», όμως, της κατάνυξης δεν βοηθάει και τόσο την σχέση μας με το συμβολισμό της Ανάστασης. Είτε πρόκειται για τηλεοπτικό θέαμα είτε για επηρμένη στάση των εκπροσώπων της Εκκλησίας που δεν χάνουν την ευκαιρία να απελευθερώνουν τον αυταρχικό "βυζαντινισμό" τους.
Από την άλλη, κι αν βρέθηκε ένας αλαζόνας να κάνει επίδειξη του ολοκληρωτισμού του, σε χιλιάδες ναούς και ξωκλήσια σε όλη τη χώρα, οι Έλληνες έζησαν ήρεμα τον συμβολισμό τους.
Να όμως, τι βρήκε χρήσιμο να πει για τον νεκρό πια, αστροφυσικό Στίβεν Χόκινγκ, ο Μητροπολίτης Κηφισιάς, Αμαρουσίου και Ωρωπού, Κύριλλος, μέσα από το πασχαλινό του μήνυμα αγάπης: «Πρόσφατα πέθανε ένας διακεκριμένος αστροφυσικός, ο Στήβεν Χόκινγκ. Έσβησε κι αυτός όπως τόσοι άλλοι. Θαμπωμένος από τα επιστημονικά του επιτεύγματα, γεμάτος έπαρση και αλαζονεία ισχυριζόταν ότι δεν χρειάστηκε το χέρι του Θεού, για να δημιουργήσει το σύμπαν, αλλά έγινε μόνο με την δύναμη των νόμων της φύσης. Ο Θεός αποσύρθηκε από το σύμπαν και τον άνθρωπο και ως εκ τούτου η μεταθανάτια ζωή είναι ένα παραμύθι. Βέβαια αυτός και όσοι τον ακολουθούν ξεχνάνε ότι υπάρχουμε, επειδή υπάρχει ο Θεός. Ζούμε, γιατί το θέλει Εκείνος. Η αναπνοή μας είναι στα χέρια Του. Όσοι, λοιπόν, σκοτώνουν τον Θεό στον ουρανό, αφήνουν τον άνθρωπο στη γη ορφανό, μόνο του και απελπισμένο στις οδύνες και τα αδιέξοδά του».
Δεν έχει κανένα απολύτως ενδιαφέρον να μπει κάποιος στην αδιέξοδη συζήτηση για την δημιουργία του σύμπαντος. Ούτε με το επιχείρημα των φυσικών επεμβάσεων ούτε και με την "βεβαιότητα" της θεϊκής επίνευσης στη δημιουργία. Μεγάλη σημασία έχει να πάρουμε στα σοβαρά τον συνομιλητή μας. Τον συνάνθρωπο εννοώ προφανώς που μπορεί άλλοτε να είναι ο Χόκινγκ και άλλοτε ο Μητροπολίτης Κηφισιάς.
Ποιον από τους δύο θα διαλέγαμε; Ποιος θα μας έπειθε περισσότερο για τις προθέσεις του και με τι όρους θα κάναμε διάλογο μαζί του; Με κοσμικούς ή θρησκευτικούς; Γιατί αυτόν τον κόσμο του Χόκινγκ, των δυνάμεων της φύσης και της συνείδησης της πραγματικότητας ματώσαμε πολύ για να τον φτιάξουμε, εδώ και 200 χρόνια. Αλλά και τον άλλον, του Μητροπολίτη, μας πήρε άλλα τόσα να τον διώξουμε από τις κοινωνίες μας. Και να κρατήσουμε μόνο τα σύμβολά του.
Ακόμα όμως και με τη διαλεκτική των συμβόλων να μιλήσουμε, πιο κοντά μου φέρνει στον Ιησού ο Χόκινγκ με το βίωμα της ζωής του παρά ο "εστεμμένος" της "γαληνοτάτης αυτοκρατορίας" Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού, Κύριλλος.
Να θυμίσω επίσης στον "αυτοκράτορα" της Κηφισιάς ότι τον θεό τον δυτικό, τον ελληνικό, τον ανθρώπινο, τον δημοκράτη, τον ελεύθερο πασχίσαμε πολύ να τον φέρουμε στα μέτρα μας και να τον αναστήσουμε στον κόσμο των δικαιωμάτων. Κι ακόμα το παλεύουμε μαζί με πολλούς άλλους που μοιάζουν με τον Χόκινγκ. Από τον δικό του θεό, τον επηρμένο και τον αλαζόνα πολεμάμε να απαλλαγούμε. Με την τραγικότητα, τις αναποδιές, τις οδύνες και τα αδιέξοδά μας...
