Του Αντώνη Πανούτσου
Οι σχέσεις κράτους και κρατικής τηλεόρασης έχουν μεγάλη και τρικυμιώδη ιστορία.
Από τον Άγνωστο Πόλεμο την δημοφιλέστερη σειρά της δικτατορίας του '67 έχουν σωθεί λίγα πράγματα αφού τα επεισόδια καταστράφηκαν όταν αποκαταστάθηκε η δημοκρατία. Τυπικά για να χρησιμοποιηθούν ξανά οι ταινίες του αρχείου. Ουσιαστικά για να εφαρμοστεί η πολιτική της λήθης, που ήθελε όλους τους έλληνες αντιστασιακούς και κάποιους κακούς Αρειανούς να επιβάλουν την χούντα.
Το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε δώσει εντολή στην κρατική τηλεόραση να κλείνει στις 12 ακριβώς μετά τις ειδήσεις. Σύμφωνα με τον θρύλο επειδή εκείνη την ώρα πήγαινε για ύπνο και δεν έβλεπε τον λόγο γιατί ο υπόλοιπος κόσμος πρέπει να ξενυχτάει χαζεύοντας με την τηλεόραση.
Το 1984 διακόπηκε η προβολή του «Πέφτουν οι σφαίρες σαν το χαλάζι και ο τραυματισμένος καλλιτέχνης αναστενάζει» μετά από μια σκηνή που ο ενήλικος πρωταγωνιστής φοράει πάνες, η «μάνα» του τον αλλάζει και μετά θηλάζει.
Το 1987 ο διευθυντής της ΕΡΤ Θόδωρος Χαλάτσης δεν πιάνει το υπονοούμενο να εγκρίνει την συνέχεια της εκπομπής «Μισό – Μισό» που πρωταγωνιστούσε η Δήμητρα Λιάνη. Καταλαβαίνει το λάθος του όταν συνοπτικά αποπέμπεται από την διεύθυνση της ΕΡΤ με εντολή από το Καστρί.
Θα υπήρχαν περισσότερες καταγεγραμμένες περιπτώσεις κυβερνητικής λογοκρισίας αν η κρατική τηλεόραση δεν είχε μάθει να αυτολογοκρίνεται. Τον Αύγουστο του 2012 οι έλληνες τηλεθεατές δεν είδαν την απονομή του ασημένιου μεταλλείου στον κύπριο ιστιοπλόο Παύλο Κοντίδη επειδή το μετάλλιο έδωσε ο πρώην βασιλεύς της Ελλάδας Κωνσταντίνος.
Υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις που κυβερνήσεις επενέβησαν φανερά σε δημοσιεύματα οι εκπομπές. Το 1968 ο Ιωάννης Λαδάς ξυλοκόπησε στο γραφείο του τα διευθυντικά στελέχη του περιοδικού «Εικόνες» της Ελένης Βλάχου Τάκη Λαµπρία και Γιάννη Λάμψα, επειδή σε άρθρο του περιοδικού υπήρχαν αναφορές για την ομοφυλοφιλία στην Αρχαία Ελλάδα. Μόνο που το 1968 στην Ελλάδα υπήρξε δικτατορία. Από την δικτατορία του '67 δεν υπάρχουν ανάλογες περιπτώσεις επεμβάσεων όπως οι πρόσφατες του Παύλου Πολάκη στον ελληνικό Τύπο.
Δεν θα απαριθμήσω τις επιθέσεις του Παύλου Πολάκη στον Τύπο. Από τις γενικές επιθέσεις στα βοθροκάναλα μέχρι ατομικά σε δημοσιογράφους ο Παύλος Πολάκης έχει δείξει ότι για αυτόν και την κυβέρνηση διαφορετικά Μέσα πρέπει να υπάρχουν για να γράφουν την άποψη του ΣΥΡΙΖΑ με διαφορετικά λόγια. Ποτέ όμως δεν υπήρξε τόσο χυδαία υπαγόρευση όσο στην περίπτωση του Σεραφείμ Κοτρώτσου και της υπόθεσης της Novartis.
«Σεραφείμ Κοτρώτσο το ότι σε μια ώρα εκπομπή μέχρι στιγμής για το θέμα νοβαρτις η απορία σου είναι γιατί δεν κλήθηκε ο Φρουζής χωρίς να ακουστεί μια στιγμή το όνομα Αδωνις Γεωργιάδης.... Έχει μήπως να κάνει με το ότι το 2014 πήρες ΕΣΥ ο ίδιος καμιά πενηνταπενταρια χιλιάδες ευρώ διαφημιστική δαπάνη από το ΚΕΕΛΠΝΟ ;;;;;(μπορεί και παραπάνω αλλά δε θυμάμαι καλά αυτή τη στιγμή). Ένα σκάνδαλο που κόστισε όσο ένα μνημόνιο και κανείς μια εκπομπή χλιαρό μπουρδούκλωμα και -βοηθούσης της Πυργιώτη-ιπτάμενα νομικίστικα συννεφάκια» έγραψε στο facebook ο Πολάκης.
Εδώ δεν έχουμε διακριτική παρέμβαση στο πρόγραμμα της ΕΡΤ επειδή ο Καραμανλής θέλει τον κόσμος να κοιμάται στις 12. Δεν έχουμε εντολή να συνεχιστεί το «Μισό, μισό» επειδή ο Αντρέας έχει φάει καψούρα με την Λιάνη. Έχουμε τον υφυπουργό Υγείας να κάνει τον τηλεσκηνοθέτη και να υπαγορεύει στον παρουσιαστή γιατί δεν είπε το όνομα του Άδωνι Γεωργιάδη. Κατηγορώντας τον ότι επηρεάστηκε από 50 χιλιάρικα που είχε πάρει για διαφημίσεις από το ΚΕΕΛΠΝΟ.
Αντίδραση; Μέχρι τις 22.00 που γράφεται το κείμενο μηδέν. Καμία απεργία διαμαρτυρίας δεν προαναγγέλθηκε. Τα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ δεν παιάνισαν πένθιμα. Οι συνδικαλιστές δεν απόθεσαν στεφάνια στο μνημείο των νεκρών. Η φανερή επέμβαση που καμιά δημοκρατική κυβέρνηση και καμία δικτατορία δεν έκανε φανερά γίνεται από έναν υφυπουργό μιας κυβέρνησης που η χυδαιότητα της έχει γίνει καθημερινότητα.
