Το αίτημα το κωδικοποίησε επιτυχημένα ο υπουργός Εργασίας Κωστής Χατζηδάκης σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε προχθές για την Ημέρα της Γυναίκας: «Στο Υπουργείο Εργασίας θέλουμε να γίνουμε το Υπουργείο Ισότητας».
Πράγματι, αυτό είναι και το αίτημα του σύγχρονου γυναικείου κινήματος άλλωστε, της πλειοψηφίας των γυναικών που βλέπει τη χειραφέτηση να περνάει μέσα από την εργασία, έχοντας όμως στο επίκεντρο της διεκδίκησης την εργαζόμενη μητέρα.
Ο κ. Χατζηδάκης αναφέρθηκε σε τρεις άξονες πάνω στους οποίους θα αναπτυχθούν οι πολιτικές ισότητας της κυβέρνησης.
Ο 1ος άξονας αφορά την πρόληψη και καταπολέμηση της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας.
Ο 2ος άξονας αφορά την οικονομική χειραφέτηση των γυναικών και τη συμφιλίωση προσωπικής και επαγγελματικής ζωής.
Ο 3ος άξονας αφορά την ένταξη της διάστασης του φύλου σε όλες τις δημόσιες πολιτικές.
Όλα σημαντικά.
Σε αυτό το σημείωμα όμως, θέλουμε να σταθούμε στον δεύτερο άξονα που αφορά τη στήριξη της εργαζόμενης μητέρας και στις δράσεις που θα χρηματοδοτηθούν από το Ταμείο Ανάκαμψης.
Από τα πολύτιμα αυτά κονδύλια λοιπόν, διαβάζουμε ότι θα χρηματοδοτηθούν προγράμματα γυναικείας επιχειρηματικότητας καθώς και η γυναικεία συμμετοχή στον τομέα της πράσινης ανάπτυξης.
Πολύ σημαντικές οι ιδέες αλλά κινδυνεύουν να εξελιχθούν σε φιάσκο, αν δεν έχει προηγηθεί μια αξιολόγηση του τρόπου που έχουν λειτουργήσει μέχρι σήμερα τα προγράμματα αυτά.
Οι περισσότερες επιχειρήσεις που ιδρύονται από γυναίκες με στήριξη κοινοτικών ή άλλων κονδυλίων κλείνουν μόλις το πρόγραμμα της χρηματοδότησης ολοκληρωθεί κι αυτό γιατί δεν έχουν καταφέρει να παράγουν ένα προϊόν ή να προσφέρουν μια υπηρεσία που ενδιαφέρει ή να μπορεί να στηρίξει η αγορά.
Σε άλλες περιπτώσεις, όχι λίγες, τα κονδύλια αυτά έχουν δοθεί για επιχειρήσεις που ιδρύουν γυναίκες και προσλαμβάνουν όλη τη φαμίλια, το σύζυγο, τους γιούς, τα αδέλφια, πρόσωπα που η συμμετοχή στη γυναικεία επιχείρηση είναι είτε δεύτερη δουλειά και πάρεργο ή απλώς δεν έχουν καμία εκπαίδευση ή δεξιότητα για να ανταποκριθούν στις ανάγκες της επιχείρησης αυτής.
Η γυναικεία επιχειρηματικότητα ηχεί πολύ ωραία στα αυτιά όλων μας. Στη χώρα μας όμως, τα επιδοτούμενα προγράμματα δεν έχουν καταφέρει να τη στηρίξουν επί της ουσίας.
Υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη για προγράμματα εκπαίδευσης των γυναικών σε θέματα που αφορούν τη χρήση του χρήματος, τα χρηματοοικονομικά και τραπεζικά προϊόντα με τον οικονομικό αναλφαβητισμό να απελαύνει στις γυναίκες και τους νέους ποια επιχειρηματικότητα να χρηματοδοτήσεις και γιατί να το κάνεις; Πριν χρηματοδοτηθούν «προγράμματα γυναικείας επιχειρηματικότητας» πρέπει οι γυναίκες να μάθουν τα στοιχειώδη για τη λειτουργία της οικονομίας.
Το Υπουργείο Εργασίας αυτό να το σκεφτεί και να το αξιολογήσει. Οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης είναι ιεροί, δεν υπάρχουν περιθώρια για σπατάλες και αστοχίες ακόμα κι όταν η πρόθεση είναι η καλύτερη. Κυρίως τότε.
