Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Αναρωτιέμαι αν είναι αφέλεια η επικίνδυνη σκοπιμότητα. Έγκυρη απογευματινή εφημερίδα φιλοξενεί ρεπορτάζ για «ασυνόδευτα παιδιά» από ΥποΣαχάρια Αφρική που βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη. Δεν σκέφθηκε η δημοσιογράφος να ρωτήσει το αυτονόητο; Πως παιδιά 15 ετών ξεκίνησαν μόνα τους από την Γκάνα, την Σιέρα Λεόνε, την Γουινέα Μπισάου, την Μπουργκίνα Φάσο και το Καμερούν κι έφθασαν μέχρι την Ελλάδα; Κυνηγημένα από τι; Από εμφύλιες συγκρούσεις, που δεν αναφέρονται πουθενά για όσους παρακολουθούν τα διεθνή γεωπολιτικά γεγονότα; Από ενδοοικογενειακή βία; Που θα ξεσηκώσει 15χρονα άξαφνα μοναχά τους, να διασχίσουν δυόμιση ηπείρους για να φθάσουν στην Ευρώπη; Και που κινδυνεύουν περισσότερο; Στα σπίτια τους ή στις άγνωστες διαδρομές που ακολούθησαν για να φθάσουν μέχρις εδώ;
Μήπως οι κίνδυνοι είναι πολιτικής φύσης; Αλλά διαφεύγουν 16χρονα μόνα τους από ενδεχόμενες διώξεις και παραμένουν πίσω μεγαλύτεροι έφηβοι και νέοι άνδρες και γυναίκες που και αποτελούν συνηθέστατα τους στόχους παρόμοιων βιαιοτήτων; Πως είναι δυνατόν σχετικά ρεπορτάζ να μην έχουν ίχνος παρόμοιων ερωτημάτων;
Και το ζήτημα της θρησκείας; Πως γίνεται να μην γίνεται η παραμικρή αναφορά στο θρήσκευμα των νεαρών «προσφύγων»; Τονίζω το «πρόσφυγας», αν και από πουθενά δεν προκύπτει η αιτιολόγηση της σχετικής ιδιότητας. Η θρησκεία όμως έχει ιδιαίτερη σημασία. Διότι αν πρόκειται για μουσουλμάνους εγείρονται μπόλικα ερωτηματικά. Οι χώρες από τις οποίες υπάρχει ο ισχυρισμός πως προέρχονται δεν είναι κατά πλειοψηφία ισλαμικές. Ούτε καταγράφονται εκεί διώξεις μουσουλμάνων κατοίκων. Γιατί λοιπόν οι μετακινήσεις; Με ποιο απώτερο στόχο;
Γιατί εκτιμώ πως δεν μπορεί να μην υπάρχει στόχος. Ένα ενδεχόμενο είναι η στη συνέχεια κλήτευση συγγενών, που μέσα από την λογική των μη χωρισμένων οικογενειών, θα ανοίξει τον δρόμο σε μερικές χιλιάδες περισσότερο ηλικιωμένων (μεγαλύτερα αδέλφια, νέοι γονείς) να έλθουν νόμιμα πλέον στην Ευρώπη. Και να πλαισιώσουν τις άλλες χιλιάδες μουσουλμάνων που βρίσκονται ήδη εδώ.
Το γιατί γίνεται αυτό χρειάζεται μεγάλη εξήγηση. Που βρίσκεται ίσως έξω από τα πλαίσια αυτού του σημειώματος. Αρκεί να αναφερθεί πως οι κατακλυσμικές αυτές ροές μουσουλμάνων μεταναστών από Ευρώπη κι Ασία ξεκίνησαν απότομα πριν από λίγα σχετικά χρόνια. Ταυτόχρονα με την δημιουργία του Ισλαμικού κράτους σε Συρία και Ιράκ, την επανάκαμψη των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν και την ίδρυση των τζιχαντιστικών οργανώσεων Αλ Σαμπααχ στη Σομαλία και Μπόκο Χαράμ στη Νιγηρία. Οι ηγέτες των ακραίων ισλαμιστών δεν έκρυψαν έκτοτε τις προθέσεις τους, να γεμίσουν δηλαδή την Ευρώπη με οπαδούς του Ισλάμ. Με διάφορους σκοπούς.
Δεν είναι νοητό λοιπόν τέτοια ρεπορτάζ να μην περιλαμβάνουν στοιχειώδη ερωτήματα που να αποκαλύπτουν σκοπιμότητες και κρυμμένες προθέσεις. Αποτελεί επικίνδυνη αφέλεια να απευθύνεται κανείς μονάχα στο θυμικό του κόσμου. Και να αδιαφορεί για τα ενδεχόμενα κίνητρα...
