Του Κυριάκου Αθανασιάδη
Σήμερα απαντά στο ερωτηματολόγιό μας για τις Ευρωεκλογές ο Γιώργος Καμίνης, υποψήφιος με το ΚΙΝΑΛ. Ο Γιώργος Καμίνης διετέλεσε Δήμαρχος Αθηναίων από το 2011 ως το 2019, υποστηριζόμενος από το ΠΑΣΟΚ και άλλες προοδευτικές δυνάμεις. Το 2003 εκλέχθηκε Συνήγορος του Πολίτη και επανεξελέγη για δεύτερη θητεία το 2008. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου των Παρισίων και επίκουρος Καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή. Τον ευχαριστούμε θερμά και του ευχόμαστε καλό αγώνα και καλή επιτυχία.
— Πόσο ευρωπαϊκή είναι η Ελλάδα;
Στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, η χώρα μας έχει υπάρξει πραγματικά ενεργός παίκτης στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συνδιαμορφώνοντας ισότιμα πολιτικές και αποφάσεις. Και αυτό αντανακλούσε στη θέση και τη λειτουργία της ίδιας της χώρας και στην εικόνα που έχουμε γι' αυτήν. Είμαι περήφανος που σε αυτές τις εκλογές εκπροσωπώ με το Κίνημα Αλλαγής την προοδευτική παράταξη που διαχειρίστηκε την παρουσία μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση με συνέπεια, αξιοπρέπεια, αποφασιστικότητα και δυναμισμό. Περήφανος που αγωνίζομαι με το Κίνημα Αλλαγής για μια ευρωπαϊκή Ελλάδα.
— Πόσο Ευρωπαίοι είναι οι Έλληνες;
Την καλύτερη απάντηση την έχει δώσει ο Νικηφόρος Διαμαντούρος, στο βιβλίο του «Πολιτισμικός Δυισμός»: Υποφέρουμε από μία εγγενή τάση να πατάμε σε δύο βάρκες, της Δύσης και της Ανατολής ταυτόχρονα. Αντιμετωπίζουμε την Ευρώπη με ένα σύμπλεγμα ανωτερότητας, λόγω του ένδοξου παρελθόντος μας, και κατωτερότητας, λόγω του ζοφερού παρόντος. Στην ίδια πρόταση μιλάμε για βελανίδια και Παρθενώνες, αλλά οικτίρουμε ότι «δεν θα γίνουμε ποτέ Ευρώπη». Αυτός όμως ο εσωτερικός δυισμός εμπεριέχει και μια δυναμική που μπορεί να αποβεί πολύτιμη για την Ευρώπη. Η Ελλάδα δηλαδή μπορεί να αποτελέσει και μια πολύτιμη γέφυρα συνάντησης της Ευρώπης με την Ασία.
— Γιατί είναι τόσο μεγάλη η αποχή των Ευρωπαίων από τις Ευρωεκλογές;
Δυστυχώς, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρωτο-συστήθηκε στους Ευρωπαίους ως ένα καθαρά συμβουλευτικό όργανο, ένα «talking shop» το οποίο δεν επηρεάζει τις ζωές τους. Παρότι αυτή η πραγματικότητα έχει αλλάξει ριζικά, η εντύπωση παραμένει. Δεν βοηθούν, βεβαίως, και τα κόμματα σε όλη την Ευρώπη, όταν δεν αντιμετωπίζουν τις Ευρωεκλογές με την απαιτούμενη σοβαρότητα. Λέω, σε κάθε ευκαιρία, ότι οι ευρωπαϊκές εκλογές σήμερα είναι κρισιμότερες από ποτέ. Για να ξανακάνουμε την Ευρώπη να παράγει και πάλι πλούτο, ίσες ευκαιρίες, γνώση και αξίες πρέπει να ηττηθούν τα κεντροδεξιά κόμματα που την έχουν καταδικάσει σε καχεξία. Τα συντηρητικά κόμματα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, που εξαιτίας τους γιγαντώθηκε η ακροδεξιά και ο εθνικολαϊκισμός. Γιατί, όπως είπε και ο ίδιος ο Πρόεδρος Γιουνκέρ, μιμήθηκαν την Ακροδεξιά, αντί να αντιπαρατεθούν μαζί της.
— Γιατί πιστεύετε ότι πολλοί συμπολίτες μας πιστεύουν ότι δεν κερδίζουμε μόνο από τη συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά ότι χάνουμε κιόλας;
Είναι εύκολο να μιλήσουμε για τη διαχρονική αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μιλήσει η ίδια πειστικά για τα επιτεύγματά της. Μερικά από αυτά είναι τόσο πολύ συνυφασμένα με την καθημερινότητά μας που πλέον τα θεωρούμε δεδομένα. Οι εκπρόσωποί μας άλλωστε φροντίζουν να παρουσιάζουν τις διαπραγματεύσεις στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως μάχες, και τα θετικά αποτελέσματα ως δικές τους επιτυχίες. Αντιθέτως, εμφανίζουν τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις συμφωνίες ως επιβεβλημένες «άνωθεν». Είναι όμως κορυφαία η ευθύνη των συντηρητικών κυβερνήσεων που κυριαρχούν τα τελευταία χρόνια. Αυτή η συντηρητική κυριαρχία είναι που πρέπει να ηττηθεί στην κάλπη της 26ης Μαΐου. Η μεσαία τάξη, οι κοινωνικές μειονότητες, οι αδύναμοι, πρέπει να πάψουν να αισθάνονται ότι βρίσκονται «εκτός των τειχών», ότι η Ένωση δεν δουλεύει για αυτούς.
— Πού βρίσκεται η Ευρώπη σήμερα;
Αυτό που ξέρω είναι πού πρέπει να βρεθεί η Ευρώπη: να σταθεί μπροστά στον καθρέπτη. Είναι άμεση ανάγκη να θυμηθούμε ξανά τους λόγους για τους οποίους αγαπήσαμε και πασχίσαμε για την Ευρωπαϊκή Ένωση, τους λόγους για τους οποίους η Ένωση δημιουργούσε στην πλειονότητα των Ευρωπαίων πολιτών συναισθήματα περηφάνιας και αισιοδοξίας. Και πρέπει να ξεκινήσουμε από την παραδοχή ότι η Ένωση είναι πάνω από όλα μία Ένωση δημοκρατικών αρχών, σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλληλεγγύης και συνοχής.
— Ποιο πιστεύετε ότι είναι το μέλλον της Ευρώπης;
Πρέπει σταδιακά να πάμε προς μια ενίσχυση της Ένωσης. Πρέπει να ενισχυθεί ο κεντρικός πυρήνας της, εκεί που ανήκει και η Ελλάδα, να αποκτήσει μεγαλύτερη ευελιξία στη λήψη των αποφάσεων, για να πάψει να είναι όμηρος των ολίγων. Ένα μεγάλο στοίχημα για το μέλλον είναι να πάμε μπροστά, να δώσουμε φωνή σε αυτούς που θέλουν, να αφουγκραστούμε τους πολίτες που νιώθουν προδομένοι, τους νέους που έχουν όνειρα που παραμένουν όνειρα, τους αποστασιοποιημένους και τους χαμένους από την Ευρώπη τού σήμερα. Αυτή η μάχη θα καθορίσει και τη μορφή της Ευρώπης στο μέλλον.
— Πώς μπορεί να ανασχεθεί το κύμα αντιευρωπαϊκών και εθνικιστικών κομμάτων στις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Η Ευρώπη αντιμετωπίζει ένα σημαντικό ταυτοτικό πρόβλημα, το οποίο έχει εκφάνσεις σε όλους τους τομείς. Αποδείχθηκε ότι δεν είμαστε, με λίγα λόγια, μία πραγματική ένωση. Με ουσιαστική εμπλοκή της κοινωνίας των πολιτών στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, με πολύ μεγαλύτερη διαφάνεια στη λειτουργία των ευρωπαϊκών οργάνων και με πολιτικές που ενδυναμώνουν την κοινωνική αλληλεγγύη και τη συνοχή, αλλά και με δουλειές, δουλειές, δουλειές θα μπορέσουμε να καταπολεμήσουμε τα γενεσιουργά αίτια που κάνουν δημοφιλή τα εθνικιστικά και αντιευρωπαϊκά κόμματα.
— Ποια είναι η καλύτερη εναλλακτική οδός ανάμεσα στα «ανοιχτά σύνορα» και τα «κλειστά σύνορα»;
Η Ευρώπη είναι ο γεωγραφικός και πολιτικός χώρος της αλληλεγγύης. Η Ευρώπη δεν έριξε τα τείχη μεταξύ των λαών για να τα ξανασηκώσει εναντίον εκείνων που την έχουν ανάγκη. Ασφαλής Ευρώπη είναι η δημοκρατική και ελεύθερη Ευρώπη, των ανοιχτών πόλεων και των γειτονιών συνοχής και αλληλεγγύης.
— Είναι το Μεταναστευτικό το #1 πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως αυτό πιστεύουν οι πολίτες. Και έχουν δίκιο, γιατί αυτό δοκίμασε τις αντοχές της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Είναι δηλαδή ένα σύμπτωμα μιας γενικότερης κρίσης που έθιξα νωρίτερα. Οι μεταναστευτικές ροές προς την Ευρώπη, παρότι σημαντικές, δεν είναι μεγαλύτερες από αυτές σε άλλες, αρκετά φτωχότερες περιοχές. Όμως, το μεταναστευτικό έρχεται να υποδαυλίσει το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ευρώπης σήμερα, που είναι ταυτοτικό: η προσπάθεια να διατηρηθεί το μοντέλο κοινωνικής συνοχής, πρόνοιας και ανάπτυξης στο οποίο έχουμε συνηθίσει, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
— Ποια θεωρείτε πως είναι τα 5 κυριότερα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει άμεσα η Ευρωπαϊκή Ένωση;
(1) Τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής ταυτότητας, ειδικά στους νέους ανθρώπους, (2) την κλιματική αλλαγή, (3) την ενίσχυση και εμβάθυνση της δημοκρατίας, (4) τη δημιουργία ενός οικονομικού και εργασιακού μοντέλου προσαρμοσμένου στις ανάγκες της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης και (5) την ενίσχυση της Ευρώπης στη διεθνή σκηνή.
— Ποια θεωρείτε πως είναι τα 5 κυριότερα πράγματα που πρέπει να αλλάξουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Να γίνουν, με την επικράτηση των ευρωσοσιαλιστών του PES στις Ευρωεκλογές, οι αναγκαίες αλλαγές για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τα πέντε παραπάνω.
— Ναι ή όχι σε έναν ευρωπαϊκό στρατό;
Αναμφισβήτητα θα ήταν προς το συμφέρον της Ελλάδας. Πώς όμως θα χρησιμοποιούνταν αυτός ο στρατός, και με ποια στόχευση; Νά μία σημαντική διαφορά μεταξύ συντηρητικών και σοσιαλιστών στο ευρωπαϊκό επίπεδο. Η Δεξιά θεωρεί πως η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού στρατού θα δημιουργήσει, ντε φάκτο σχεδόν, μια κοινή εξωτερική πολιτική για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εμείς λέμε πως ένας κοινός ευρωπαϊκός στρατός θα πρέπει να έρθει ως απόρροια μιας ολοένα και περισσότερο συγκλίνουσας εξωτερικής πολιτικής. Αλλιώς θα ήταν σαν να βάζαμε το κάρο μπροστά από το άλογο, με ανυπολόγιστες συνέπειες.
— Ναι ή όχι σε μία ευρωπαϊκή αστυνομία;
Η εμπειρία έχει δείξει πως η συνεργασία μεταξύ των εθνικών αστυνομιών είναι ανεπαρκής σήμερα, ακόμα και σε ζητήματα υψίστης ασφαλείας, όπως η καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Η ασφάλεια σήμερα είναι ζήτημα διασυνοριακό και διακρατικό. Χρειάζεται λοιπόν και η αστυνόμευση να έχει τα ίδια χαρακτηριστικά. Πρέπει να σκεφτόμαστε πως με μία ευρωπαϊκή αστυνομία, ένα ευρωπαϊκό FBI, υπερασπιζόμαστε ένα από τα πιο σημαντικά ευρωπαϊκά κεκτημένα: τα ανοιχτά εσωτερικά σύνορα.
— Τι σημαίνει για εσάς «ασφάλεια» εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Ασφάλεια να δημιουργήσεις, να κυνηγήσεις τα όνειρά σου, να ζήσεις με βάση την ταυτότητά σου, χωρίς διακρίσεις. Ασφάλεια επίσης δικαίου, οικονομικής ανάπτυξης, ασφάλεια ως πολίτης. Όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά.
— Θα υπήρχε ούτως ή άλλως ειρήνη στην ήπειρο όλες αυτές τις δεκαετίες και χωρίς την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Η ιστορία μάς διδάσκει πως όχι. Η απόλυτη καταστροφή που έφερε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος νομοτελειακά θα οδηγούσε και σε άλλες συγκρούσεις. Αυτό δεν έγινε, και πρέπει να το πιστωθεί σχεδόν εξ ολοκλήρου η διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Αλλά το πιο σημαντικό δεν είναι ότι δεν έχει γίνει κάποιος πόλεμος. Είναι πως ο πόλεμος έχει σχεδόν απομακρυνθεί ακόμα και ως σκέψη. Πολύ διαφορετικά προοδεύουν και αναπτύσσονται οι κοινωνίες χωρίς να επικρέμαται αυτή η απειλή και πολύ διαφορετικά σε ένα περιβάλλον αστάθειας.
— Τι πιστεύετε για τα αποσχιστικά ή αυτονομιστικά κινήματα εντός κάποιων χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Μοιάζουν να λειτουργούν παράλληλα στο παρελθόν και στο μέλλον της Ευρώπης. Δεν είναι, φυσικά, όλα ίδια. Στην περίπτωση της Σκωτίας για παράδειγμα, το αίσθημα αυτονομίας φέρνει τη χώρα πιο κοντά στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι απόδειξη της ασφάλειας που παρέχει η ΕΕ σε τωρινά και μελλοντικά μέλη αυτή η πραγματικότητα.
— Ποια είναι η διαφορά μεταξύ εθνικισμού και φασισμού;
Ο εθνικισμός είναι μία έκφανση επιθετικότητας και αισθήματος ανωτερότητας με πολύ συγκεκριμένο χώρο δράσης και συνδέεται με συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις, άρα πολιτικά αντιμετωπίσιμος. Αντίθετα, ο φασισμός μπορεί να κρύβεται παντού, ακόμα και εκεί που δεν το περιμένεις.
— Πιστεύετε στην ανεξαρτησία των χωρών-μελών;
Φυσικά. Αλλά τι εννοούμε ως ανεξαρτησία; Η ένταξη σε ένα κοινό οικοδόμημα απαιτεί ελεύθερη βούληση, σεβασμό στο κοινό κεκτημένο και, χωρίς να διακυβεύεται στο ελάχιστο η ανεξαρτησία κάθε κράτους, αυτή η σχέση να εκφράζεται. Η ανεξαρτησία δεν λειτουργεί διαζευκτικά με τη συμβίωση σε ένα κοινό σπίτι. Απλώς, εθνικολαϊκιστικές δυνάμεις, με πρόσχημα την ανεξαρτησία, επιδιώκουν επιστροφή στα εθνικά κράτη και διάλυση της Ένωσης. Βλέπετε τι γίνεται με το Brexit, το είδαμε και στη χώρα μας κατά τη διάρκεια της κρίσης. Όμως πρέπει να δουλέψουμε σκληρά μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε να πάψουν ορισμένοι να υπαγορεύουν τις λύσεις. Κάθε απόφαση που μοιάζει να εκπορεύεται από «έξω» φέρει μαζί της το αυγό του φιδιού. Θέλει μεγάλη προσοχή και σίγουρα αλλαγή πολιτικής κατεύθυνσης.
— Μπορεί να συμπεριλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση χώρες όπως η Ρωσία, η Τουρκία και το Ισραήλ;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση παραμένει ελκυστική και αυτό είναι μέρος της δύναμής της. Πιστεύω ότι προτεραιότητα σήμερα είναι η εμβάθυνση, είναι προτιμότερο να επικεντρωθούμε στο πώς θα βελτιώσουμε τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης παρά να κοιτάξουμε προς επόμενες διευρύνσεις.
— Ποιο θα θέλατε να είναι το μέλλον του Ηνωμένου Βασιλείου όσον αφορά τις σχέσεις του με την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Θα το πω πολύ απλά. Θα ήθελα να γυρίσω πίσω το χρόνο στις 23 Ιουνίου του 2016 και το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος να ήταν διαφορετικό. Δεν έχω χάσει ακόμα τις ελπίδες μου για ένα δεύτερο δημοψήφισμα που θα ανατρέψει το Brexit. Βέβαια η κατάσταση στο Ηνωμένο Βασίλειο γίνεται κάθε μέρα και πιο σύνθετη. Σε κάθε περίπτωση, οι σχέσεις πρέπει να μείνουν όσο στενότερες γίνεται και να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των Ευρωπαίων πολιτών, μεταξύ αυτών και πολλών Ελλήνων, που δραστηριοποιούνται και ζουν στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ίσως εδώ οι μεγάλες πόλεις της Ευρώπης δώσουν μια νέα προοπτική συνεργασίας, όπως φαίνεται από τη διάθεση του Δημάρχου του Λονδίνου Σαντίκ Καν να συνεχίσει να εμπλέκει την πόλη του στις ευρωπαϊκές πολιτικές διεργασίες, όπως η Αστική Ατζέντα τής ΕΕ.
— Ποιοι είναι οι κυριότεροι λόγοι που οι Βρετανοί ψήφισαν υπέρ τού Brexit πριν από τρία χρόνια;
Διάβασα πρόσφατα το τελευταίο βιβλίο του Τζόναθαν Κόου, τη «Μέση Αγγλία». Εκεί περιγράφεται με γλαφυρότητα η βαθιά τομή μεταξύ μίας φιλελεύθερης ελίτ που ταξιδεύει, εργάζεται, επωφελείται από το κοινοτικό κεκτημένο, και κατά συνέπεια επιθυμεί την παραμονή της Μεγάλης Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και μιας μεσαίας και εργατικής τάξης που δυσκολεύεται να ακολουθήσει. Η πικρία της δεύτερης προς την πρώτη, το αίσθημα περιφρόνησης των ελίτ, μας λέει ο Κόου, ήταν η κινητήριος δύναμη του Brexit. Γι' αυτό βασικό σύνθημα και του Κινήματος Αλλαγής και του PES σ αυτές τις εκλογές είναι «να μη μείνει κανένας μόνος του πίσω».
— Υπάρχει Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς το Ηνωμένο Βασίλειο;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση βεβαίως θα συνεχίσει να υπάρχει, αλλά χωρίς το Ηνωμένο Βασίλειο θα της λείπει μια προωθητική μηχανή.
— Υπάρχει Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς την Ελλάδα;
Δεν θέλω καν να διανοηθώ ένα τέτοιο μέλλον.
— Μπορεί να σταθεί η κάθε χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στις παλιές και τις αναδυόμενες οικονομίες;
Για μένα είναι αυτονόητο πως όχι. Είναι αδύνατον για χώρες ακόμα και με το μέγεθος της Γερμανίας να αντέξουν σε αυτές τις πιέσεις. Πόσο μάλλον μια χώρα με τα δομικά προβλήματα της Ελλάδας. Το ξαναείπα νωρίτερα, η ισχύς εν τη ενώσει.
— Τι ενώνει και τι χωρίζει τους λαούς και τα έθνη της Ευρώπης;
Τους λαούς τούς ενώνουν οι κοινές αξίες και οι αρχές της δημοκρατίας, του σεβασμού σε ένα κράτος δικαίου, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εν γένει το σύνολο των λεγόμενων ευρωπαϊκών αξιών. Τους χωρίζουν μόνο τα συμφέροντα.
— Πιστεύετε στο όραμα της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης;
Ανήκω σε μία γενιά που η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση ήταν ταυτόχρονα όνειρο και διέξοδος από το δύσκολο παρόν της χώρας μας. Πολλοί Ευρωπαίοι είχαν τα ίδια συναισθήματα, είτε προσπαθώντας να ξεφύγουν από τις φασιστικές δικτατορίες της Ιβηρικής, είτε τις κομουνιστικές της Ανατολής. Είμαι, κατά συνέπεια, βαθύτατα φιλοευρωπαίος. Τη μάχη για να μη διεξαχθεί το βλαπτικό δημοψήφισμα του 2015 τη δώσαμε για να υπερασπιστούμε τις αξίες μας. Και οι εξελίξεις μάς δικαίωσαν. Σε διαχειριστικό επίπεδο, κατά την 9ετή εμπειρία μου στον Δήμο της Αθήνας είδα από πρώτο χέρι τη σημασία τού να ανήκεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ειδικά σε καιρούς χαλεπούς. Διεκδικήσαμε στην Ευρώπη και φέραμε στην πρωτεύουσα 145 εκατομμύρια ευρώ κοινοτικούς πόρους και 55 εκατομμύρια ευρώ από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
— Ποιος είναι ο κυριότερος ρόλος ενός ευρωβουλευτή;
Να δουλεύει για τα συμφέροντα της χώρας του και του λαού της στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο και να εξηγεί στη χώρα του πόσο σημαντικό και καθόλου αυτονόητο είναι το κοινό μας σπίτι. Στην πραγματικότητα οι ευρωβουλευτές εμπλέκονται ευθέως στη διαμόρφωση του μεγαλύτερου μέρους της ευρωπαϊκής νομοθεσίας σε μία σειρά από κρίσιμα ζητήματα, όπως το περιβάλλον, οι εργασιακές σχέσεις, η κοινή αγορά, η μετανάστευση. Και αυτή η νομοθεσία έρχεται στη συνέχεια μετά και γίνεται εθνική νομοθεσία. Στην πραγματικότητα νομοθετείς για 500 εκατομμύρια Ευρωπαίους, έχοντας να ισορροπήσεις μεταξύ των εθνικών συμφερόντων, των ιδεολογικών σου πεποιθήσεων και της πραγματικότητας. Άρα ο ρόλος του ευρωβουλευτή είναι να είναι παρών, αξιόπιστος, εκπροσωπώντας διαρκώς τη χώρα με γνώμονα τα προηγούμενα.
— Θα αποτελέσουν πρόκριμα οι ευρωεκλογές για τις Εθνικές Εκλογές;
Οι Ευρωεκλογές είναι μια πολιτική αναμέτρηση και το αποτέλεσμά τους έχει πολιτική σημασία. Αλίμονο όμως αν υποβιβάσουμε τις εκλογές για το ευρωκοινοβούλιο, τις κρισιμότερες των τελευταίων ετών, σε επίπεδο ενός γκάλοπ για τις εθνικές. Για να πετύχει μια οποιαδήποτε κυβέρνηση στην Ελλάδα αύριο, χρειαζόμαστε πρώτα απ' όλα μια προοδευτική πλειοψηφία σε ευρωπαϊκό επίπεδο για να θέσει τις βάσεις της ανάκαμψης με βάση την αλληλεγγύη και τον σεβασμό στις μικρότερες χώρες. Αυτό το σχέδιο βρίσκεται στον προγραμματικό πυρήνα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και γι' αυτό πρέπει να δουλέψουμε για την ανατροπή της συντηρητικής εκδοχής της Ευρώπης που για πάνω από 20 χρόνια έχει στρέψει την Ευρώπη σε μία κοντόφθαλμη πολιτική διακυβέρνηση, με καταστροφικά αποτελέσματα.
— Τι πιστεύετε ότι θα συνεισφέρετε προσωπικά στην Ευρώπη εάν εκλεγείτε;
Οι Ευρωεκλογές είναι μία μάχη για την ψυχή της Ευρώπης. Είναι για πρώτη φορά που η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει μια τέτοια υπαρξιακή αμφισβήτηση για την πορεία της. Οι εποχές των μεγάλων συναινέσεων στο ευρωπαϊκό επίπεδο έχουν πλέον παρέλθει. Το μοντέλο νομιμοποίησης της ευρωπαϊκής ενοποίησης αποκλειστικά εκ του αποτελέσματος είναι αδύνατο να συνεχιστεί την ώρα που οι ευρωπαϊκές κοινωνίες κυριολεκτικά «βράζουν». Ως δήμαρχος Αθηναίων, δούλεψα μαζί με τους πολίτες και όλους τους φορείς για να δημιουργηθεί ένα νέο μοντέλο διακυβέρνησης της πόλης. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αντάμειψε την Αθήνα με τον τίτλο της Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας Καινοτομίας για αυτήν ακριβώς τη νοοτροπία που δημιουργήσαμε στον Δήμο τα τελευταία χρόνια. Στη Ευρώπη πιστεύω ότι πρέπει να δουλέψουμε αντίστοιχα, μαζί με τους πολίτες, την κοινωνία των πολιτών, αφυπνίζοντας συνειδήσεις και δημιουργώντας προοπτικές. Σε αυτή λοιπόν, την υπαρξιακή μάχη, ως πεπεισμένος ευρωπαϊστής, θέλω να είμαι παρών.
— Τι πιστεύετε ότι θα συνεισφέρετε προσωπικά στην Ελλάδα εάν εκλεγείτε;
Μέσα από την εμπειρία μου στον Συνήγορο του Πολίτη αλλά και στον Δήμο, έμαθα καλά πως η Ευρώπη είναι γεμάτη ευκαιρίες, αρκεί να ξέρεις να τις αξιοποιείς. Ήταν για μας μονόδρομος να χρησιμοποιήσουμε τη συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση τόσο για τη μεταφορά τεχνογνωσίας όσο και φυσικά για την εύρεση κοινοτικών πόρων για να πραγματοποιήσουμε μεγάλα δημόσια έργα, να αντιμετωπίσουμε το προσφυγικό, την οικονομική κρίση. Στη δύσκολη δουλειά που είχαμε να κάνουμε στην Αθήνα ένιωθα πάντα την Ευρώπη στο πλευρό μου. Αυτήν ακριβώς την εμπειρία θέλω να μεταφέρω στην Ελλάδα, μέσω του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, για να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε πλήρως ως χώρα τα πλεονεκτήματα της συμμετοχής μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
