Του Γιάννη Κουτσομύτη
Τα συνεργεία στο Μάτι ολοκληρώνουν την αναζήτηση αγνοουμένων, οι ιατροδικαστές ξεκίνησαν το μακάβριο έργο της αναγνώρισης των πτωμάτων και στα τηλεοπτικά παράθυρα τα πάνελ έχουν πάρει φωτιά για το γνωστό ερώτημα: «Τις πταίει;»
Το πραγματικό ερώτημα όμως που πρέπει να απασχολήσει και την κοινωνία και την ηγεσία της χώρας είναι το αν μπορούμε να αποφύγουμε άλλη μια επανάληψη της γνωστής ελληνικής τακτικής έπειτα από μεγάλες καταστροφές, που είναι να διεξάγεται μια έντονη δημόσια συζήτηση, οι πολιτικές ηγεσίες να κάνουν μεγαλόστομες εξαγγελίες, όλοι να υπόσχονται ότι «αυτή τη φορά θα αλλάξουν τα πράγματα» και στο τέλος να μη γίνεται ουσιαστικά τίποτε ή αν γίνεται κάτι να είναι αποσπασματικό και επιφανειακό, και τελικά η αντιμετώπιση των τραγικών ελλείψεων και παραλείψεων να παραπέμπεται στις καλένδες του ανθρωποφάγου ελληνικού Δημοσίου.
Απαρχαιωμένο πλαίσιο
Ένα πρώτο συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί σχετικά αβίαστα είναι ότι το υπάρχον πλαίσιο πρόληψης και αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών είναι αναποτελεσματικό, δαιδαλώδες και απαρχαιωμένο. Υπάρχει άμεση ανάγκη για ένα σχέδιο «Ξενοκράτης 2.0», το οποίο θα πληροί τις σύγχρονες διεθνείς προδιαγραφές (το υπάρχον σχέδιο σχεδιάστηκε πριν από 20 σχεδόν χρόνια) και θα ενσωματώνει όλη τη σύγχρονη τεχνολογία και τεχνογνωσία από χώρες πρωτοπόρες στον συγκεκριμένο τομέα όπως η Ιαπωνία και οι ΗΠΑ.
Ένα δεύτερο συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι οι δαιδαλώδεις αλληλοεπικαλύψεις αρμοδιοτήτων είναι το προσφορότερο πλαίσιο για την αδυναμία πρόληψης και αντιμετώπισης των καταστροφών. Το κομφούζιο που παρατηρήθηκε τα κρίσιμα λεπτά όταν η φωτιά δεν είχε ακόμη φτάσει στο Μάτι αλλά όλες οι ενδείξεις έδειχναν ότι θα υπερκεράσει τη Λεωφόρο Μαραθώνος και κανείς δεν έπαιρνε την ευθύνη να διατάξει εκκένωση ώστε να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες ζωές, δείχνει ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ηγεσίας.
Αποκαλύψεις-σοκ
Αποκαλυπτικές ήταν οι δηλώσεις χθες του διεθνούς φήμης επιστήμονα, καθηγητή Φυσικών Καταστροφών Κώστα Συνολάκη, ο οποίος κατέρριψε μία προς μία όλες τις αμέλειες, τις ελλείψεις και την ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού, όπως και τις τεράστιες ευθύνες της Περιφέρειας Αττικής και της κυβέρνησης. Η χθεσινή αποκάλυψη ότι υπάρχει από το τέλος του 2014 στη διάθεση του κράτους υπερσύγχρονο σύστημα έγκαιρης ειδοποίησης του πληθυσμού με SMS και η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν φρόντισε να το θέσει σε λειτουργία εδώ και τρία χρόνια, δείχνει τις εγκληματικές ευθύνες μιας κυβέρνησης που ενδιαφέρεται μόνο για την επικοινωνιακή διαχείριση της πολιτικής και καθόλου για την ουσία.
Η πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου δεν ήταν μόνο μια τεράστια φυσική καταστροφή με πάρα πολλά θύματα. Ήταν η ελληνική 11η Σεπτεμβρίου. Μόνο αν κατανοήσουμε ότι επρόκειτο για μια πολεμικού μεγέθους επίθεση, ίσως τότε αντιμετωπίσουμε με σοβαρότητα ανάλογα καταστάσεις στο μέλλον.
*To άρθρο δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο στις 26 Ιουλίου
