Του Κωνσταντίνου Βέργου*
Ο ενθουσιασμός και τα χειροκροτήματα από την απόφαση των Βρετανών να φύγουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση έδωσε την θέση της, σε πολλές περιπτώσεις, σε προβληματισμό. Τελικά η Βρετανία βγήκε περισσότερο ωφελημένη, ή χαμένη από την απόφαση να βγει από το «κλάμπ» των χωρών της ΕΕ;
Η Βρετανία έχει υποχωρήσει σε σημαντικά ζητήματα που αποκλίνουν πλέον από εκείνο που έδινε συγκριτικό πλεονέκτημα στη χώρα, το διεθνές, κοσμοπολίτικο, της προφίλ. Η Αγγλία, το Λονδίνο, είχαν συνδεθεί επί δεκαετίες με την ανάπτυξη και το διαφορετικό προσελκύοντας όχι μόνο χρηματιστηριακά κεφάλαια, αλλά τον πολυπολιτισμικό χώρο του σχεδιασμού επώνυμων ρούχων και της μουσικής βιομηχανίας.
Η Τερέζα Μέι, σημερινή πρωθυπουργός, έχει μετακινήσει την κυβέρνηση από τη σφαίρα της σύγχρονης «συντηρητικής» πολιτικής και έχει μπει σε εκείνη των ξενοφοβικών-ρατσιστικών πολιτικών, τόσο πολιτιστικά, με φυλλάδια σε σχολεία που μιλούν για 'Βρετανικές αξίες' και θυμίζουν την Ελληνική «Χρυσή αυγή», όσο και με εντολές προσμέτρησης των ξένων παιδιών ανά εθνικότητα στα σχολεία, αλλά και των ξένων εργαζομένων ανά υπηκοότητα ανά εταιρία, που θυμίζουν κατά πολλούς τη Γερμανία του Χίτλερ, ενώ επίσης υπονοήθηκε ότι θα υπάρξει «εθνικό πογκρόμ» στους ξένους νόμιμα εργαζομένους στα νοσοκομεία!
Να σημειωθεί εδώ ότι υπάρχει έλλειψη εργαζομένων στα Βρετανικά νοσοκομεία, μιας χώρας με γερασμένο πληθυσμό, όπου τα 8/10 των αναγκών καλύπτονται με εργαζόμενους από άλλες χώρες, κυρίως εκτός ΕΕ. Η ρατσιστική αυτή στροφή, να σημειωθεί ότι δεν στοχοποιεί τους πολίτες της ΕΕ, οι οποίοι θα διασφαλίσουν παραμονή επ'' άπειρο, σύμφωνα με ανακοίνωση της κυβέρνησης, αλλά γενικότερα ξένους και έχουν σηκώσει κύμα τεράστιων αντιδράσεων τόσο στον επιχειρηματικό κόσμο, όσο και στον πολιτικό, πολύ παραπάνω καθώς η Τερέζα Μέι δεν έχει κερδίσει εκλογές η ίδια, και δεν νομιμοποιείται, κατά πολλούς, σε αυτή την ρατσιστική στροφή.
Η νέα στροφή, είναι προς το χειρότερο και σε επίπεδα στάνταρ ζωής. Η Βρετανία, αναμένεται να απεμπολήσει τη νομοθεσία περί υποχρέωσης αναγραφής των συστατικών των τροφίμων, εισάγοντας από την πόρτα, και όχι απλά από το παράθυρο όπως θα γίνονταν ως τώρα, τα γενετικά μεταλλαγμένα προϊόντα αλλά και επικίνδυνες ουσίες ή υλικά στο χώρο των πλαστικών που έχουν κατηγορηθεί από κάποιους ότι προκαλούν καρκίνο σε μικρά παιδιά και ενήλικους. Παράλληλα έχει αλλάξει και η εξωτερική πολιτική της χώρας, όχι απαραίτητα προς το καλύτερο. Η χώρα αποφάσισε μέχρι και να στείλει...οπλισμό ακόμη και στην φασιστική κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας, βασικό χρηματοδότη των Ισλαμοκανίβαλων, και ο οποίος οπλισμός αυτή τη στιγμή χρησιμοποιείται στον επεκτατικό πόλεμο των αυταρχικών σεΐχηδων κατά της ...Υεμένης!
Όμως, παράλληλα, ούτε η οικονομία βοηθιέται. Παρά τις κινήσεις που πήρε η Τράπεζα της Αγγλίας για ενίσχυση της λίρας, η Εγγλέζικη λίρα έχει πλέον βουλιάξει σε σχέση τόσο με το ευρώ, όσο και το Δολάριο, διαμορφώνοντας ισοτιμία 1,10 σε σχέση με το ευρώ (ήταν 1,25 περίπου), και στο δολάριο, πέφτοντας στο 1,22 από 1,49. Η πτώση αυτή, συνιστά μεσοσταθμική απώλεια 17%, που είναι αρκετά σημαντική εξέλιξη σε βάθος χρόνου 3 μηνών. Οι προβλέψεις επίσης του ΔΝΤ, μιλούν για χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης του ΑΕΠ κατά το 2017, που θα είναι κοντά σε επίπεδα 1,1% αντί περίπου 2% που ήταν σε προηγούμενες προβλέψεις.
Η αγορά ακινήτων, δείχνει σημάδια ελεύθερης πτώσης ενώ η επιχειρηματική εμπιστοσύνη έχει χτυπήσει χαμηλά 4 ετών. Συνολικά, ελάχιστα δείχνουν καλά για την Αγγλία. Όμως, βαδίζει η Αγγλία μόνη της σε μια ξενοφοβική και οικονομικά παρακμιακή κατεύθυνση; Τόσο η ρατσιστική ή έστω ξενοφοβική στροφή στην πολιτική πολλών Ευρωπαϊκών χωρών στο προηγούμενο διάστημα, περιλαμβανόμενης της Γερμανίας η οποία στοχεύει στην επαναπροώθηση μεταναστών, όσο και η οικονομική πτώση στην Ευρώπη με ένα Τραπεζικό σύστημα στα πρόθυρα βαθιάς κρίσης, δείχνουν ότι η Βρετανία δεν είναι κάτι πολύ διαφορετικό από μια 'μίνι έκδοση' της ξενοφοβικής και παρακμιακής Ευρώπης που έρχεται.
Παρότι, εν ολίγοις, η έξοδος της Βρετανίας στην Ευρώπη δεν φαίνεται να οδηγεί σε κέρδος την Βρετανία, η υπόλοιπη ΕΕ, δεν φαίνεται να έχει ξεφύγει από την παρακμιακή τροχιά στην οποία ήδη βρίσκονταν, οι προοπτικές της μειώνονται, με μεγάλο χαμένο από την έξοδο της Βρετανίας, την παλιότερα πανίσχυρη Γερμανία.
Το ότι, όμως, η Βρετανία ως τώρα φαίνεται ότι χάνει την ευκαιρία να αποτελέσει ένα «ζωντανό παράδειγμα» εναλλακτικής, προς τη χρεοκοπημένη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, αποτελεί ίσως, τελικά, σημείο των καιρών, ότι η επόμενη περίοδος όχι μόνο για την ΕΕ, αλλά και για χώρες εκτός αυτής θα είναι μια περίοδος οικονομικά δύσκολη, μια περίοδος συγκρούσεων και οικονομικής παρακμής που θυμίζει την κρίση του μεσοπόλεμου και ας ελπίσουμε να μην οδηγήσει σε νέες παγκόσμιες συμφορές...
* Ο κ. Κωνσταντίνος Βέργος είναι Καθηγητής Χρηματοοικονομικών, Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία
Το παρόν άρθρο εκφράζει τις προσωπικές απόψεις του γράφοντος, δεν αποτελεί οδηγό ή σύσταση για επενδύσεις οποιασδήποτε μορφής προς οιονδήποτε και για οτιδήποτε τίτλο ή παράγωγο αυτού.
