Του Αλέξανδρου Σκούρα
Η νέα κυβέρνηση διαφέρει σε σχέση με τις προηγούμενες χάρη στην παρουσία αρκετών εξωκοινοβουλευτικών στο υπουργικό συμβούλιο. Τα οφέλη της κίνησης αυτής του νέου πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, είναι αρκετά.
Πρώτα από όλα, οι εξωκοινοβουλευτικοί υπουργοί δεν ενδιαφέρονται για το πολιτικό κόστος των δομικών μεταρρυθμίσεων όσο οι κοινοβουλευτικοί τους συνάδελφοι. Ένας βουλευτής που ταυτόχρονα είναι και υπουργός, πέρα από τις πιέσεις των ομάδων συμφερόντων που μπορεί να θίγονται από τις προωθούμενες μεταρρυθμίσεις, έχει και το άγχος της επανεκλογής του. Αυτό μπορεί να μην ισχύει για όλους τους όσους έχουν τη διπλή ιδιότητα αλλά είναι σύνηθες φαινόμενο και λογική αντίδραση. Άλλωστε είναι γνωστό ότι σε προηγούμενες κυβερνήσεις, υπήρξαν φαινόμενα μεταρρυθμίσεων που κολλούσαν στα γραφεία των υπουργών. Ένας από τους λόγους που συνέβη αυτό είναι και ο φόβος της αντίδρασης των ψηφοφόρων της περιφέρειας του υπουργού-βουλευτή.
Ένα δεύτερο θετικό είναι η τοποθέτηση ανθρώπων της εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού. Η εκτελεστική εξουσία, ως ανεξάρτητη εξουσία του πολιτεύματος, οφείλει να εκτελεί το πρόγραμμα της ηγεσίας της, εφόσον αυτό έχει δημοκρατική νομιμοποίηση και συνάδει με τις συνταγματικές επιταγές της χώρας. Η τοποθέτηση εξωκοινοβουλευτικών υπουργών λύνει τα χέρια του εκάστοτε πρωθυπουργού καθώς μπορεί να τους επιλέξει από ολόκληρο τον πληθυσμό της χώρας αλλά και να τους απομακρύνει, σε περίπτωση αποτυχίας, χωρίς να ανησυχεί για εσωκομματικές προστριβές. Δεν είναι λίγες άλλωστε οι περιπτώσεις όπου πρωθυπουργοί υπήρξαν όμηροι των πανίσχυρων υπουργών-βουλευτών τους.
Τέλος, με την τοποθέτηση εξωκοινοβουλευτικών υπουργών ο Κυριάκος Μητσοτάκης μειώνει την ένταση της εσωκομματικής αντιπολίτευσης η οποία, ενώ τώρα τηρεί σιγή ιχθύος λόγω της απόλυτης δικαίωσης του αρχηγού της ΝΔ, σύντομα θα κάνει την εμφάνισή της. Αφενός, σίγουρα θα υπάρχουν βουλευτές που θα απογοητεύτηκαν από την μη-υπουργοποίησή τους.
Όμως, για κάθε έναν βουλευτή-υπουργό υπάρχουν και εκλεγμένοι βουλευτές που συμμετείχαν στο ίδιο ψηφοδέλτιο. Από πλευράς εσωκομματικού ανταγωνισμού, όσο λιγότεροι είναι οι βουλευτές - υπουργοί, τόσο το καλύτερο για τους υπόλοιπους μη-υπουργοποιήσιμους βουλευτές. Υπό αυτή την οπτική, για κάθε έναν απογοητευμένο βουλευτή (που είναι και λίγοι εδώ που τα λέμε διότι ο κ. Μητσοτάκης δεν έταξε υπουργεία με το τσουβάλι), υπάρχουν περισσότεροι βουλευτές που αισθάνονται ανακουφισμένοι.
