Έχουν πλάκα όσοι ισχυρίζονται ότι ο λόγος που τα κράτη - μέλη της ΕΕ δεν έχουν κοινή εξωτερική πολιτική είναι γιατί ασχολούνται με την υπεράσπιση του Κράτους Δικαίου, την προστασία του περιβάλλοντος, τα gay rights.
Σύμφωνα με την ακροδεξιά μεταφυσική, εάν τα κράτη - μέλη δεν είχαν ποδηλατόδρομους, δεν διοργάνωναν gay pride, δεν περιόριζαν τη χρήση του πλαστικού, εάν δηλαδή δεν ήταν απορροφημένα να εφαρμόζουν «φιλελέφτ ατζέντες», όπως αποκαλούν σύγχρονα αιτήματα, οι εχθροί της Δημοκρατίας, θα μπορούσαν να έχουν αποτρέψει τη ρωσική επιθετικότητα. Τι κι αν η ακροδεξιά δεν καταδικάζει τον Πούτιν και την παρανοϊκή του πολιτική; Αδιάφορο. Σημασία για εκείνους έχει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αδύναμη και καθόλου σχετική με τις ανάγκες των Ευρωπαίων πολιτών.
Ακόμα πιο αδιάφορο για αυτές τις γραφικές αλλά επικίνδυνες ομάδες είναι το γεγονός ότι η κοινή Εξωτερική Πολιτική προϋποθέτει περαιτέρω εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Τι είδους ευρωσκεπτικιστές λοιπόν είναι αυτοί που ζητούν μια κοινή ευρωπαϊκή Εξωτερική Πολιτική; Κανείς δεν ξέρει.
«Γιατί να ασχολούμαστε μαζί τους;», αναρωτιούνται αρκετοί. Η απάντηση είναι ότι οφείλουμε να ασχολούμαστε μαζί τους στον βαθμό που καταφέρνουν να διεμβολίζουν τη δημόσια συζήτηση και να επιβάλλουν ως πειστικά και άξια συζήτησης ψευτοδιλήμματα του τύπου: «χάρτινα καλαμάκια ή εξοπλισμοί;». Οφείλουμε να αποδομούμε τον λαϊκίστικο ευρωσκεπτικισμό γιατί συνδέεται ευθέως με τον φιλοπουτινισμό, άλλη μια μεταφυσική αντίληψη της γεωπολιτικής που συνδέεται με τη θρησκευτική πίστη. Τι κι αν τα περί «ορθόδοξου γένους» δεν έχουν επιβεβαιωθεί ποτέ ιστορικά; Η πίστη ότι η ομόδοξη Ρωσία είναι ο φυσικός προστάτης της χώρας μας, αντίθετα από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ παραμένει ακλόνητη.
Δυστυχώς, όσο το πολιτικό σύστημα της χώρας αρνείται να προχωρήσει στο σταδιακό διαχωρισμό της Θρησκείας από το Κράτος, όσο τα στελέχη των πολιτικών κομμάτων αντί να περιορίζουν, διευρύνουν και διαφημίζουν τη σχέση τους με τη Θρησκεία, όταν επιτίθενται με μένος και οργανωμένα σε όσους υποστηρίζουν την ανάγκη ενίσχυσης του κοσμικού χαρακτήρα του κράτος, θα πρέπει να ζούμε με τις πολιτικές αντιλήψεις, μεταφυσικού χαρακτήρα, που πηγάζουν από συγκεκριμένους εκκλησιαστικούς κύκλους και υιοθετούν ομάδες του εκλογικού σώματος.
Δεν φταίνε τα χάρτινα καλαμάκια. Η μεταφυσική θεώρηση της Πολιτικής και των Διεθνών Σχέσεων φταίει, εάν σήμερα οι Έλληνες αδυνατούμε, εν πολλοίς, να αξιολογήσουμε τα συμφέροντά μας. Κι αυτή η μεταφυσική αντίληψη της πολιτικής δεν έχει επικρατήσει ως επιφοίτηση. Κάποιοι, σε όλα τα κόμματα, την καλλιεργούν συστηματικά αφού η αποβλάκωση του λαού είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη της δικής τους πολιτικής επιβίωσης.
