Χαμός πάλι έγινε επειδή ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, ο κατά πολλούς κορυφαίος εν ενεργεία μπασκετμπολίστας του κόσμου, δήλωσε σε ένα ντοκιμαντέρ του Bleacher Report ότι ήταν δύσκολο για έναν μαύρο να μεγαλώσει σε μία χώρα λευκών. Πέρα από τα αηδιαστικά και ρατσιστικά σχόλια που είδαμε στα κοινωνικά δίκτυα, τις τελευταίες μέρες γράφτηκαν πολλά άρθρα που είχαν ως στόχο να συνετίσουν τον Γιάννη, να μη λέει τέτοια πράγματα για την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Ο Αντετοκούνμπο είναι ένα παιδί Νιγηριανών μεταναστών που δεν έχει γνωρίσει άλλη πατρίδα εκτός από την Ελλάδα. Μεγάλωσε στα Σεπόλια, πήγε φαντάρος, φόρεσε το εθνόσημο και τιμά, ως Greek Freak, την ελληνικότητά του σε κάθε περίσταση. Ναι, αλλά - θα πουν ορισμένοι - κακώς κριτικάρει τη χώρα μας και μιλάει για ξενοφοβία και ρατσισμό. Λάθος! Κάπου στη μακρόχρονη ιστορία μας ως έθνος φαίνεται να έχουμε μπερδέψει τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό και περιπτώσεις όπως αυτή που συζητάμε σήμερα αναδεικνύουν αυτό το μπέρδεμα σε όλη του την έκταση.
Ο εθνικιστής είναι εκείνος που άκριτα υιοθετεί το αφήγημα της ανωτερότητας της χώρας του έναντι οποιασδήποτε άλλης. Κάθε άτομο που ασκεί κριτική στη χώρα, το κράτος, ή το αφήγημα είναι εχθρός του έθνους. Από την άλλη, ο πατριώτης είναι εκείνος που αγαπά την πατρίδα του, αναγνωρίζει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά της και αγωνίζεται για να την κάνει καλύτερη, πιο ισχυρή και πιο ευημερούσα.
Ο Γιάννης δεν απεύθυνε κάποια ανήκουστη κατηγορία κατά των Ελλήνων. Η χώρα μας έχει υποφέρει από την ξενοφοβία και τον ρατσισμό. Μέχρι και το 2019 είχαμε στη βουλή των αντιπροσώπων μας ένα ναζιστικό μόρφωμα. Το 2018, ένας στους τέσσερις Έλληνες δήλωνε ότι δεν θέλει γείτονες που να ανήκουν σε άλλη φυλή σύμφωνα με την Παγκόσμια Έρευνα Αξιών που παρουσίασε η διανέοσις. Αντίστοιχα, η παγκόσμια έρευνα της Anti-Defamation League βρήκε ότι το 2015 περίπου έξι εκατομμύρια Έλληνες είχαν τουλάχιστον μία αντισημιτική συμπεριφορά ή άποψη, καθιστώντας τη χώρα μας ως μία από τις πιο εχθρικές προς τους Εβραίους χώρες έξω από τη Ασία και την Αφρική.
Ο Γιάννης φαίνεται ότι αυτόν τον καιρό περνάει κάτι που περνούν αρκετοί ανοιχτόμυαλοι Έλληνες όταν μεταναστεύουν. Πηγαίνοντας στις ΗΠΑ, σε μία πολύ πλουσιότερη και λειτουργική χώρα από τη δική μας, έχει τη δυνατότητα να κρίνει από απόσταση και να σταθμίσει την ελληνική του εμπειρία έχοντας πλέον ένα μέτρο σύγκρισης. Σαν γνήσιος πατριώτης, και με την ισχύ που έχει αποκτήσει χάρη στην εργατικότητα και τα ταλέντα του, λέει τα πράγματα - όπως τα αισθάνεται - έξω από τα δόντια. Αισθάνεται ότι η χώρα μας μπορεί να τα πάει καλύτερα σε ότι αφορά την κοινωνική αξία που δίνει στους μετανάστες, ότι μπορεί να τους προσφέρει περισσότερες ευκαιρίες και ότι έχει να αντιμετωπίσει ένα σοβαρό πρόβλημα με τον ρατσισμό.
Αυτά τα πράγματα δεν ειπώθηκαν για πρώτη φορά. Όμως, επειδή τα είπε ένα πρώην φτωχό μεταναστάκι που πούλαγε CD στα Σεπόλια, αρκετοί “προστάτες του έθνους” ξεσηκώθηκαν. Προσωπικά, θεωρώ ότι οποιοσδήποτε Έλληνας δαπανά φαιά ουσία ώστε να εντοπίσει και να υποδείξει τα προβλήματα της κοινωνίας μας ώστε να γίνουμε καλύτεροι, εμπίπτει πλήρως στον χαρακτηρισμό του πατριώτη.
