Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Όσα μεγάλα ή μικρά έχουν «σκάσει» για την κυβέρνηση, δηλαδή, για όσες αποφάσεις της έχει καταλήξει απολογούμενη, έχουν τα εξής κοινά χαρακτηριστικά: αφενός, θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί και αφετέρου είναι ζητήματα που έπεσαν πρώτα στην αντίληψη των δικών της πολιτικών φίλων και ψηφοφόρων οι οποίοι έχουν αναδειχθεί στην πιο δυναμική, παθιασμένη αλλά δίκαιη, ουσιαστική και παραγωγική αντιπολίτευση που έχει δει η χώρα τα τελευταία, πολλά, χρόνια.
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό ότι αυτοί στους οποίους ο Πρωθυπουργός εμπιστεύεται την κρίση τους για την επιλογή προσώπων που θα στελεχώσουν το ευρύτερο κράτος, δεν αισθάνονται την υποχρέωση να προβούν σε ένα ενδελεχή έλεγχο των προσώπων που προτείνουν στον Πρωθυπουργό ώστε να μην τον εκθέσουν. Αν οι πολίτες είναι σε θέση να εντοπίζουν «φάουλ» ή δημόσιες δηλώσεις που απάδουν της ιδιότητας του στελέχους της ευρύτερης κυβέρνησης και του κράτους και τις οποίες έχει κάνει στο πρόσφατο παρελθόν ο νεοδιοριζόμενος, γιατί αυτό αδυνατούν να το κάνουν όσοι αναλαμβάνουν να συντάξουν αυτές τις λίστες;
Μήπως δεν τους ενδιαφέρει;
Δηλαδή τι; Δεν τους ενδιαφέρει αν ο Πρωθυπουργός βρεθεί εκτεθειμένος και απολογούμενος; Αλήθεια τώρα; Κι αν δεν ενδιαφέρει όλους αυτούς μήπως πρέπει ν'αρχίσει το θέμα να απασχολεί τον Πρωθυπουργό και τους συνεργάτες του στο Μαξίμου;
Από την επομένη, κιόλας, των εκλογών, από τις 8 Ιουλίου, η πολιτική ζωή της χώρας ζει το πρωτόγνωρο φαινόμενο το ρόλο της αντιπολίτευσης να τον έχουν αναλάβει από κοινού ένα κομμάτι των οπαδών της Νέας Δημοκρατίας και σύσσωμη η ομάδα των Κεντρώων που μετακόμισε στη Νέα Δημοκρατία.
Γιατί όμως οι άνθρωποι αυτοί έχουν αναλάβει το ρόλο αυτό;
Είναι παράξενοι;
Είναι οι «γνωστοί νάρκισσοι» των σόσιαλ μήντια;
Είναι όσοι ποζάρουν για ψαγμένοι και πνεύματα αντιλογίας;
Όχι.
Είναι άνθρωποι που εδώ και χρόνια, από το 2016, έχουν καταλάβει ότι η τελευταία ελπίδα της χώρας είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και θέλουν για το καλό των παιδιών τους και της πατρίδας η κυβέρνηση αυτή να πετύχει.
Υπάρχει έστω κι ένας υπουργός της κυβέρνησης που πιστεύει ότι ο κόσμος που περιγράφουμε πιο πάνω θέλει εκείνος να αποτύχει στη βάση ιδεολογικών, πολιτικών, αισθητικών ή άλλων διαφορών;
Για παράδειγμα, υπάρχει περίπτωση ο κ. Βορίδης που έχει αναλάβει το κρισιμότατο χαρτοφυλάκιο της Γεωργίας να πιστεύει ότι οι φιλελεύθεροι θέλουν να αποτύχει επειδή έχουν μαζί του σοβαρές ιδεολογικές διαφορές; Ελπίζουμε πως όχι. Ο κόσμος του Κέντρου εντάχθηκε μαζικά στη Νέα Δημοκρατία γιατί προέκρινε το καλό της πατρίδας από την ιδεολογία και τα γούστα του. Θέλει και ο τελευταίος Γενικός Γραμματέας στην κυβέρνηση Μητσοτάκη να πετύχει. Γι αυτό και έχει αναλάβει ως ο Τάλως, ο μυθικός φύλακας της Κρήτης, να παρατηρεί προσεκτικά ό,τι γίνεται για να προστατεύσει, όχι τόσο την κυβέρνηση αλλά το διακύβευμα που δεν είναι άλλο από τη σωτηρία της χώρας.
Αντίθετα από τον μυθικό Τάλω όμως, οι πολίτες που ψήφισαν μαζικά Νέα Δημοκρατία (δηλαδή τον Κυριάκο Μητσοτάκη) δεν είναι άψυχα ρομπότ. Εκτός από κρίση έχουν και αξιοπρέπεια και δεν είναι δυνατόν, κάθε δεύτερη μέρα, επειδή κάποιοι δεν είναι σε θέση να κάνουν καλά τη δουλειά τους, να τους προσβάλλουν. Ο Πρωθυπουργός πρέπει να λάβει άμεσα τα σχετικά μέτρα.
