Εάν κάτι έχει μας έχει μάθει μέχρι σήμερα η πανδημία είναι ότι η μόνη ασφαλής πρόβλεψη που μπορούμε να κάνουμε για το μέλλον είναι ότι εάν δεν λάβουμε μέτρα τώρα, το χειμώνα θα έχουμε έκρηξη κρουσμάτων και θανάτων.
Η πραγματικότητα της πανδημίας μας υπερβαίνει παγκοσμίως, όχι μόνο εδώ στην Ελλάδα. Δεν υπάρχουν προφανείς απαντήσεις και κάθε πολιτική απόφαση που λαμβάνεται μπορεί να αποδειχθεί λανθασμένη. Για παράδειγμα, η πόλη της Νέας Υόρκης που έχει το μεγαλύτερο δίκτυο σχολείων στις ΗΠΑ, τα έκλεισε αλλά έχουν μείνει ανοιχτά τα εστιατόρια και τα μπαρ, τα οποία ο Δήμαρχος προειδοποιεί ότι κι αυτά θα κλείσουν μετά την Ημέρα των Ευχαριστιών, εάν οι κάτοικοι της μεγαλούπολης δεν επιδείξουν αυτοσυγκράτηση.
Όλα και παντού στην υφήλιο και ιδιαίτερα στο δυτικό κόσμο είναι στον αέρα. Η κόπωση και η δυσφορία μας πνίγουν και οι ανακοινώσεις για τα εμβόλια μάλλον ενισχύουν την αδημονία μας παρά την υπομονή μας.
Σε αυτό το περιβάλλον λοιπόν η κυβέρνηση δεν έχει κανένα λόγο να απαντά στην ερώτηση «Πότε θα ανοίξουμε». Είναι εντυπωσιακό ότι σε όλα τα πάνελ που μπορεί και να κριτικάρουν την κυβέρνηση για έλλειψη αυστηρότητας στα μέτρα, σφυροκοπούν υπουργούς και κυβερνητικούς αξιωματούχους με αυτό και η κυβέρνηση αντί να κόψει τη συζήτηση σκαρφίζεται νέους τρόπους για να απαντήσει.
Προφανώς και δέχεται πιέσεις, όμως από την αρχή έχουμε προκρίνει την υγεία και την ασφάλεια και έχουμε αποφασίσει να πληρώσουμε το δυσβάσταχτο κόστος της κλειστής αγοράς. Εάν στόχος μας είναι να μπούμε στο χειμώνα με ελεγχόμενα κρούσματα και το ΕΣΥ ακμαίο πρέπει η κυβέρνηση να κλείσει τ’ αυτιά της στις «Σειρήνες» για να ξεπεράσει και αυτό το κρίσιμο στάδιο.
Διαβάζοντας διαρκώς διεθνείς ειδήσεις, είμαστε από αυτούς που πιστεύουμε ότι η κυβέρνηση και η χώρα, οι πολίτες της, τα πάμε σχετικά καλά και να συνυπολογίσουμε ότι η κυβέρνηση δεν έχει καμία «θεσμική» υποστήριξη από κόμματα, βουλευτές, Εκκλησία, επαγγελματικούς φορείς που δεν έχουν βάλει πλάτη στην εθνική προσπάθεια. Και η Θεσσαλονίκη που ξέφυγε ήταν γιατί η κυβέρνηση κράτησε ανοιχτά τ’αυτιά της στις «Σειρήνες».
Τι έχουμε μάθει μέχρι σήμερα, λοιπόν; Αφενός ότι δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις στα διλήμματα που θέτει η πανδημία και αφετέρου ότι όποιος ακούει τις «Σειρήνες» δεν παίρνει τις καλυτερες αποφάσεις.
Δενόμαστε στο κατάρτι, κλείνουμε τ’ αυτιά και προχωράμε.
